แพทย์หญิงทหารฟานอวี้ นิยาย บท 8

พักเที่ยงที่สำนักโรงฝึกหมอมีอาหารให้นักเรียนทุกคนได้ทานกัน

“ฟานอวี้เจ้าตอบคำถามได้ดีมากเลย”

“ขอบคุณศิษย์พี่หย่งฉีเจ้าค่ะ”

“ว่าแต่พวกเจ้าสนใจเรียนโรงหมอไหนก่อนหรือ?”

“ข้าสนใจโรงหมอพิษนะ”

“ข้าก็เหมือนกัน”

หลิวลี้ตอบเหมือนฟานอวี้ทุกอย่าง เนื่องจากหน้าที่ของนางต้องคอยคุ้มกันนาย เพราะเหตุนี้ต้องอยู่ใกล้นายตลอดเวลา

“เจ้า! ว่าอะไรนะ เจ้าสนใจโรงหมอพิษ”

“เจ้าค่ะ มีไรหรือเจ้าค่ะศิษย์พี่?”

“ก็รับศิษย์ใหม่ทุกปีไม่มีใครอยากจะมาเรียนโรงหมอพิษกันหรอก เพราะว่าวิชานี้ร่ำเรียนยากนัก สอบไม่ผ่านก็ไม่ได้เป็นหมอนะสิ! จะมีแต่ขุนนางหรือแม่ทัพบางท่าน ที่ได้รับพระบัญชาจากฝ่าบาทให้มาเรียนการใช้พิษบางตัวเท่านั้น!!! เผื่อจะได้เอาไว้ต่อกรกับศัตรูต่างแคว้นที่อยากจะมารุกล้ำแคว้นเหลียงยังไงล่ะ!”

ฟานอวี้ได้ฟังคำกล่าวของศิษย์พี่ นางร้อนวิชาขึ้นมาในบัดดล!

“ข้าอยากเรียน อะไรที่เป็นประโยชน์ต่อชาวบ้านและแคว้น ข้าอยากเรียนนะศิษย์พี่"

“ถ้าเจ้าชอบด้านการใช้พิษนี้ ข้าจะคอยสอนให้เจ้าแล้วกัน"

“ขอบคุณศิษย์พี่หย่งฉีเจ้าค่ะ"

หย่งฉีรู้สึกถึงชะตากับศิษย์น้องคนนี้อย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้เพราะสาเหตุใด หรือเพราะน้องสาวของเขาอายุไล่เลี่ยกับนาง ก็อาจเป็นได้!!!

ด้านกุ้ยหลิงศิษย์พี่หญิงเห็นหย่งฉีสนิทสนมกับศิษย์คนใหม่ กลับอิจฉาอย่างบอกไม่ถูก

“ก็แค่เด็กน้อยคนหนึ่ง ทำไมเจ้าหย่งฉีถึงได้ใส่ใจยิ่งนัก”

แม้ร่างท่านหญิงสี่จะอายุ 13 หนาวแล้วก็ตาม แต่ด้วยร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เกิดเลยทำให้ร่างกายของนางไม่เติบโตเต็มที่เช่นเดียวกับเด็กรุ่นเดียวกัน ร่างกายเลยเติบโตช้ากว่าวัยอันควร เหมือนจะอายุเพียงแค่ 10 หนาวเท่านั้น!!!

ต้นยามเว่ย (13.00 น.) นักเรียนหมอทุกคนเข้ามาประจำที่ โดยอาจารย์ลั่วซือเฟิง กล่าวอธิบายอุปกรณ์แต่ชนิดและให้นักเรียนเลือกอุปกรณ์คนละชนิด เช่น เข็มเงินไว้ฝังเข็มตามจุดต่าง ๆ ของร่างกาย หนังสือเกี่ยวกับรายละเอียดการใช้สมุนไพร หนังสือเกี่ยวกับพิษแต่ละชนิด หนังสือเกี่ยวกับยารักษาโรคต่าง ๆ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฟานอวี้สะดุดตาเป็นอย่างมากนั่นก็คือ กล่องใบหนึ่งเหมือนกล่องปฐมพยาบาล มันถูกห่อด้วยผ้าสีขาว วางไว้บนโต๊ะของอาจารย์ลั่วซือเฟิง

เมื่อถึงเวลาเลือกอุปกรณ์ ทุกคนก็เลือกกันอย่างสนใจ แต่ไม่มีใครสนใจเลือกกล่องใบนั้นเลย และยังมีแค่กล่องเดียวที่วางอยู่บนโต๊ะ อีกทั้งท่านอาจารย์ลั่วซือเฟิงก็ไม่ได้อธิบายรายละเอียดของกล่องใบนี้ด้วย!

ฟานอวี้กล่าวขออนุญาตอาจารย์ขอกล่องใบนั้น! “ท่านอาจารย์ลั่วซือเฟิง ศิษย์ผู้นี้ขอกล่องใบนั้นมาเป็นอุปกรณ์ในการเรียนได้หรือไม่เจ้าค่ะ?”

“เจ้า! ว่าเช่นไรนะ! เจ้าจะใช้กล่องใบนี้เป็นอุปกรณ์ในการเรียนหมอหรือ? ข้าไม่ได้อธิบายเกี่ยวกับรายละเอียดของกล่องใบนี้เลย เพราะข้าไม่มีความรู้เกี่ยวกับการใช้อุปกรณ์ในกล่องใบนี้”

“เจ้าค่ะ ศิษย์สนใจกล่องใบนี้ ได้หรือไม่เจ้าค่ะ?”

ฟานอวี้ลุ้นระทึก กลัวท่านอาจารย์ลั่วซือเฟิงจะไม่อนุญาต

“ในเมื่อเจ้าต้องการ ข้าผู้เป็นอาจารย์จะขัดเจ้าได้หรือ? แต่ถ้าสิ่งของในกล่องใบนี้ไม่มีประโยชน์ต่อเจ้า อย่ามาร้องไห้เสียใจทีหลังละกัน”

ลั่วซือเฟิงดูถูกฟานอวี้เพราะเป็นแค่เด็ก 13 หนาวแต่อยากมาเรียนหมอ และดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจอยากเรียน เฉกเช่นเด็กที่เอาแต่ซุกซนไปตามวัย ฟานอวี้หาได้สนใจกับคำพูดของอาจารย์ลั่วซือเฟิงไม่! แค่นึกในใจ

“รอข้าบำรุงร่างนี้ก่อนเถิด แม่งง!!!จะเกิดให้พวกเจ้าได้ดูเป็นบุญตา”