แพทย์หญิงทหารฟานอวี้ นิยาย บท 3

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วยาม เฟ่ยเฟ่ยนำน้ำอุ่นผสมน้ำตาลมาให้ฮูหยินดื่ม พร้อมทั้งนำอุปกรณ์ที่ฟานอวี้สั่งเตรียมเข้ามาพร้อม

“ฮูหยินท่านทำใจดีดีไว้ ไม่ต้องกังวลท่านจะได้เห็นลูกของท่านขาวๆ อ้วน ๆ หน้าตาน่ารักนะเจ้าค่ะ”

ฮูหยินจางนางรู้สึกดีขึ้นมาและพยายามอดกลั้นต่อความเจ็บปวด ผ่านไปครึ่งชั่วยาม ช่องคลอดขยายไปถึง 6 เซนติเมตร ฟานอวี้กำลังคิดหาวิธีว่าจะทำอย่างไรให้เด็กคลอดออกมาได้ง่าย มีดกรีดขยายความกว้างก็ไม่มี นึกถึงอะไรบางอย่างที่กระตุ้นทำให้ช่องคลอดขยายขึ้น

“หลิวลี้ไปเอาน้ำมันหมูแบบตกตะกอนมาให้ข้า”

หลิวลี้รีบไปตามคำสั่งนาย สักพักก็ได้น้ำมันหมูมา

ฟานอวี้ล้างมือด้วยเหล้าแล้วใช้น้ำมันหมูทาบนนิ้วมือแทนสารหล่อลื่นล่วงเข้าไปในช่องคลอด เพื่อดูว่าปากมดลูกขายถึงไหนแล้ว

“8 ซม. แล้ว! เริ่มเบ่งได้เลยเจ้าค่ะ เหมือนเด็กจะกลับหัวแล้วด้วย เอานะเจ้าค่ะ เบ่ง!! อือเอ้าเบ่งอือ............อือ.........อือ.......... หัวออกมาแล้วเบ่งอีกเจ้าค่ะ อือเอ้าเบ่งอือ.........”

อุ้งแงะ!!!! อุ้งแงะ!!!! เมื่อเด็กออกมาแล้วฟานอวี้เรียกหาเฟ่ยเฟ่ยทันที

“เฟ่ยเฟ่ยตามหมอตำแยมาตัดสายสะดือเร็ว!”

ทันใดนั้นหมอตำแยก็เข้าพร้อมด้วยความตกใจที่เห็นฟานอวี้เด็กสาวอายุแค่ 13 หนาวทำคลอด

“มัวอ่ำอี้งอยู่อะไร ตัดสายสะดือเด็กสิ!"

ฟานอวี้ตวาดหมอตำแย และหันมาพูดคุยกับฮูหยิน

“ฮูหยินได้คุณชายน้อยนะเจ้าค่ะ อดทนอีกนิดนะเจ้าค่ะ อีกแค่ครั้งเดียว เอ้า!เบ่ง อือ..............”

ฮูหยินจางหน้าซีดมาก เสียเลือดไปเยอะ แต่ก่อนจะคลอดลู่ชิงอวี้ก็ให้ดื่มน้ำตาลเข้าไปเพื่อบำรุงเลือดที่เสียไป

“ฮูหยิน ท่านต้องเข้มแข็งนะเจ้าค่ะ เพื่อลูกของท่าน ท่านต้องสู้!!!”

ฮูหยินจางตอบรับด้วยเสียงแผ่วเบา “ได้ข้าจะสู้”

“เอ้า!!! เบ่งฮือ...........”

ทันใดนั้นทารกน้อยอีกคนก็ออกมา

“ฮูหยิน ลูกของท่านอีกคนคือคุณหนูน้อยเจ้าค่ะ"

“จริงหรือ!!! ไหนข้าขอดูหน้าทีเถิด”

ยังไม่ทันขาดคำ ฮูหยินจางก็หมดสติไป

“ฮูหยิน!!!”

ฟานอวี้รีบตรวจจับชีพจรเต้นอ่อนลงมาก แตะเหมือนฮูหยินจะหยุดหายใจ

“ไม่ได้การละ! หลิวลี้เจ้าอยู่ไหน?"

“เจ้าค่ะท่านหญิง”

“เจ้ามาช่วยข้าจัดท่าทางฮูหยินให้นอนราบเร็วเข้า!!!”

แม่ทัพจางโหวหยางเมื่อทราบข่าว ก็ได้เดินทางมาถึงหน้าโรงเตี๊ยมหอประดับดาว รีบเข้าไปหาฮูหยินของเขา

“ฮูหยินเจ้าอย่าเป็นอะไร อย่าทิ้งลูกกับข้าไป ฮูหยินเจ้าตื่นเร็วเข้า!!!”

แม่ทัพจางเข้ามากอดฮูหยินและร้องเรียกนางตลอดเวลา

“ท่านเป็นสามีของนางหรือ?"

“ข้าเองแม่ทัพจาง”

“ท่านแม่ทัพข้าว่าท่านถอยออกไปก่อนเถอะเจ้าค่ะ ฮูหยินของท่านเส้นชีพจรเต้นอ่อนมาก ข้าต้องทำ CPR ปั๊มหัวใจของนางให้กลับมาเต้นตามปกติ”

ระหว่างนั้นหมอจากโรงหมอมีนามว่าท่านหมอหลี่ได้มาถึง “ท่านแม่ทัพ ช่างอัศจรรย์จริง ๆ ฮูหยินของท่านช่างมีบุญบารมีแท้ พระโพธิสัตว์คุ้มครอง ข้าจะต้มยาบำรุงมาให้ โปรดรอสักครู่”

ท่านหมอหลี่รีบออกไปต้มยาบำรุง

ฟานอวี้ได้ยินประโยคที่ท่านหมอหลี่บอกกล่าว รู้สึกเพลียจิต คนสมัยนี้ยังงมงายไม่เลิก แต่อย่างว่า! ดังเช่นนางทะลุมิติมาได้มันก็ช่างอัศจรรย์เกินคำบรรยาย นางคงต้องคิดดูใหม่ซะแล้ว ว่านางนั้นมีบุญไม่แพ้ฮูหยินเหมือนกัน

สักพักฮูหยินจางได้ฟื้นขึ้นมาเห็นสามี น้ำตาร่วงอาบแก้ม “ท่านพี่ นี่ข้ายังไม่ตายใช่หรือไม่เจ้าค่ะ?”

“ฮูหยินข้า เจ้ายังไม่ตาย เจ้าดูสิ! ลูก ๆ ของเราหน้าตาน่ารักน่าชังเชียว!”

ฮูหยินจางเห็นหน้าลูกน้อย ร้องไห้อย่างตื้นตัน ชีวิตนางยังไม่ถึงคาด นางหันไปขอบคุณฟานอวี้

“คุณหนู ขอบพระคุณคุณหนูมากที่ช่วยข้ากับลูกๆ ของข้า บุญคุณครั้งนี้ข้าจะไม่ลืม คุณหนูอยากให้ข้าตอบแทนเช่นไร ขอแค่เอ่ยบอกข้า”

“ข้ามีเรื่องหนึ่งไม่ทราบว่าจะขอได้หรือไม่?”

“เจ้าว่ามาเลย เจ้าอยากได้อะไร”

แม่ทัพจางถามฟานอวี้ถึงเรื่องที่ต้องการ สำหรับผู้มีพระคุณเขาต้องตอบแทนอย่างดีที่สุด

“ข้าอยากเป็นแม่บุญธรรมของลูก ๆ ของพวกท่าน ได้หรือไม่?”

“ห้าๆๆๆ นึกว่าอะไร ได้สิ! ข้ายินดีอย่างยิ่ง”

แม่ทัพจางหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่นางร้องขอ

“เย้!!! เจ้าหมูน้อยทั้งสองข้าได้เป็นแม่ของพวกเจ้าแล้วนะ”

แม่ทัพจางและฮูหยินจางต่างชอบใจกับท่าทางของนาง เมื่อภารกิจทำคลอดเสร็จเรียบร้อย ฟานอวี้ไม่ได้แนะนำการดูแลแผลหลังคลอด เพราะยังมีท่านหมอหลี่ผู้ชำนาญด้านสมุนไพรในยุคนี้อยู่แล้ว นางเลยหายห่วง พลางคิดในใจ

“ไม่ได้การละ ตัวเองโง่จริง ๆ โดยเฉพาะเรื่องยาสมุนไพร การรักษาในยุคนี้หากข้าอยากเป็นหมอ ข้าต้องรีบไปเรียนให้เร็วที่สุด จะใช้การรักษาแบบสมัยใหม่คงจะเป็นไปได้ยาก เครื่องมือแพทย์ก็ไม่มี ความรู้ด้านการดัดแปลงสมุนไพรมาเทียบกับยาในสมัยปัจจุบันก็ไม่มี เป้าหมายของข้าต้องพัฒนาตัวเองให้สามารถรักษาคนไข้ได้ตามจรรยาบรรณแพทย์ที่ข้าได้เรียนมา เฮ้อ!!! เอาว่ะ ฟานอวี้ สู้เว้ย!!!!”