แผ่นดินจีนเป็นอีกหนึ่งแผ่นดินที่ผู้คนทั่วโลกต่างให้ความสนใจ
ไม่ว่าจะเป็นการลงทุนในด้านต่างๆ ผู้คนทั่วโลกล้วนอยากเข้าถึงตลาดจีน
รวมถึงสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆของประเทศจีนที่มีความสวยงามตระการตา
ดึงดูดใจผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกให้ต้องมาเยือนสักครั้งในชีวิต
ด้วยความเป็นประเทศคู่มิตรที่มีความสัมพันธ์อันดีกับประเทศไทย
ทำให้เพลงพิณเริ่มไปเที่ยวประเทศจีนก่อนเป็นอันดับแรก
เธอนั่งรถไปสนามบิน มองสถานที่ท่องเที่ยวบนแผนที่ในมือในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ
เธอฉีกยิ้มยิ้มออกมาอย่างสดใสแล้วพึมพำในใจ
[ ในที่สุดฉันก็ได้เป็นนกน้อยปีกแข็ง พร้อมบินไปท่องโลกกว้างแล้ว ฉันจะท่องไปทั่วทุกมุมโลก เที่ยวให้หนำใจไปเลย ]
เพลงพิณ สาวน้อยหน้าสวย ปากเล็ก จมูกหน่อย แววตาสีน้ำตาลเข้มเป็นประกาย
ผิวเธอขาวใสราวกับหิมะ เพราะเธอมีเชื้อสายจีน ริมฝีปากกระจับ เอิบอิ่ม อมชมพูโดยกำเนิด
รูปร่างเพรียวบางแลดูสูงยาวเข่าดี ในส่วนสูง163 เซ็นติเมตร
เมื่อไปถึงสนามบินเธอก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในสนามบิน ทำตามขั้นตอนต่างๆเพื่อไปขึ้นเครื่อง
จากนั้นเธอก็นั่งเล่นไอแพดขณะรอขึ้นเครื่องอย่างสงบใจ
ไม่นานก็ถึงเวลาเครื่องออก เธอเก็บไอแพดใส่กระเป๋าเป้แล้วเดินไปขึ้นเครื่อง
เธอนั่งบนเครื่องไม่ถึงสิบชั่วโมงเครื่องบินก็ร่อนลงสู่จุดหมายปลายทาง
เมื่อประตูเครื่องบินเปิดออกเธอก็เดินลงจากเครื่อง ออกมาพร้อมกับกระเป๋าลาก แล้วไปขึ้นรถต่อเพื่อเดินทางไปยังโรงแรมที่ย่าจองไว้ให้
เมื่อเข้าไปในรถแล้วเธอก็เอ่ยกับคนขับรถว่า
" ไปโรงแรมเจียหลงค่ะ "
ทันทีที่คนขับรถได้ยินชื่อโรงแรมสุดหรูนี้ก็เอ่ยขึ้น
" คุณผู้หญิงช่างเป็นคนรวยที่เป็นกันเองไม่ถือตัว ไม่โอ้อวด แต่งตัวธรรมดา
ใช้บริการรถผม ไม่วางท่าสูงส่งเหมือนคนรวยทั่วไป ผมล่ะนับถือคุณจริงๆครับ "
เพลงพิณได้ยินดังนั้นก็ถึงกับงง เธอกะพริบตาปริบๆ ยิ้มอย่างไม่เต็มหน้าด้วยความงุนงง
เพราะเธอไม่ใช่คนรวยอย่างที่คนขับรถเข้าใจผิดแล้วเธอก็เอ่ยอย่างหน้าเจื่อนๆว่า
" เอ่อ พี่โชเฟอร์ เข้าใจผิดแล้วค่ะ "
คนขับยิ้มแล้วเอ่ยต่อ
" คุณไม่ต้องถ่อมตัวหรอกครับ เอาเป็นว่าผมนับถือและชื่นชอบคนแบบคุณนะ
นี่นามบัตรผมครับ คุณสามารถเรียกใช้ผมได้ตลอดเวลาเลย ไม่ว่าผมอยู่ที่ไหนจะรีบมารับคุณทันที "
คนขับรถเอ่ยพร้อมกับยื่นนามบัตรให้เพลงพิณที่กำลังยิ้มงง
" ฮี่....ขะ ค่ะ "
เธอรับนามบัตรมาแล้วเอ่ยตอบตะกุกตะกักพร้อมกับยิ้มอย่างไม่เต็มหน้า แล้วแอบพึมพำในใจเงียบๆ
[ โรงแรมเจียหลง หรูหรา อลังการแค่ไหนกัน แล้วทำไมคุณย่าถึงจองโรงแรมนี้ให้เราได้ล่ะ
หรือว่าคุณย่าจองไว้ในช่วงลดราคา ต้องใช่แน่ๆ ช่างเหอะ เรามีหน้าที่เที่ยว
จะมัวมาคิดเรื่องไร้สาระพวกนี้ให้มันรบกวนสมองทำไมกัน ]
แล้วเธอก็เลิกสนใจเรื่องนี้ เมื่อคนขับขับออกจากสนามบิน
เธอก็หันออกไปมองนอกหน้าต่าง ชื่นชมสถานที่แปลกใหม่ที่ไม่คุ้นตาอย่างเพลินๆ อารมณ์ดีสุดๆ
ใช้เวลาไม่นานคนขับรถก็ขับเข้าไปจอดลงตรงหน้าโรงแรมเจียหลง
เธอยื่นเงินไปให้คนขับแล้วเปิดประตูลงจากรถ
คนขับลงรถไปเปิดท้ายรถยกกระเป๋าลากลงมาให้เพลงพิณแล้วเอ่ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แต่งหลอกๆแต่อยากบอกว่ารัก