ไฟแค้น นิยาย บท 34

"ทำไมทำอะไรไม่ระวังเลย" มือหนาค่อยๆ ปล่อยหญิงสาวออกแบบเสียดาย เพราะว่าตอนนี้เขาได้สัมผัสถึงเนื้อในของเธอ และไอ้บ้านั้นก็กำลังแข็งตัวขึ้นอีกครั้ง

หญิงสาวรีบเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อที่จะค้นดูว่าเขามีชุดอะไรให้เธอใส่ พอเห็นเสื้อผ้าผู้หญิงในตู้นั้น..

..คงพาผู้หญิงมาที่นี่บ่อยล่ะสิ จนต้องได้เตรียมการไว้ขนาดนี้ พอได้ชุดที่ต้องการแล้วหญิงสาวก็รีบเข้าห้องน้ำไป

ผ่านไปเพียงไม่นานเธอก็ออกมา..

"ไปทานข้าว" เขายังรออยู่ในห้องนั้น

"ฉันยังไม่..เอ่อ..ค่ะ" เธออยากจะบอกว่าไม่หิว แต่ก็ต้องได้ทำตามที่เขาพูดไปก่อน เพราะอยากจะเห็นหน้าลูก

พอออกมาทุกอย่างก็ถูกเตรียมพร้อมไว้ให้หมดแล้ว

"ทานให้หมด" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับนั่งลงเก้าอี้ด้านหน้าของเธอ

หญิงสาวรีบทำตามคำสั่ง.. เธอทานอยู่โดยที่ไม่พูดอะไรออกมา

พอทานทุกอย่างจนหมดตามคำสั่งแล้ว เขาก็ยื่นบางอย่างมาให้..

"ยา?" อัปสรสุดามองยาที่เขาเพิ่งส่งมาให้แป๊บหนึ่ง.. แล้วเธอก็รีบกินมัน โดยไม่ถามว่ายาอะไร เพราะคิดว่าเขาคงไม่คิดจะฆ่าเธอหรอก

พอกินข้าวกินยาเข้าไปเพียงไม่นาน..ก็เกิดอาการง่วงขึ้นมา

เธอเอนกายนอนหลับลงตรงโซฟาที่นั่งรอลูกอยู่.. เพราะคิดว่าเขาจะพาลูกมาหา

สามชั่วโมงผ่านไป..

"ตื่นแล้วเหรอ มากินข้าวก่อนจะได้กินยา"

"คุณเอาอะไรให้ฉันกิน คุณโกหกใช่ไหมว่าจะพาลูกมาหาฉัน" ผู้ชายคนนี้เล่ห์เหลี่ยมเยอะมาก จนเธอไม่อยากจะไว้ใจอีกต่อไป

"เดี๋ยวอีกสักครู่จะมีคุณหมอมา"

"หมอมาทำไม"

"มาดูอาการ"

"ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย"

"เรื่องคลอดลูก.." เขาถึงกับจุกพูดต่อไม่ออก เพราะแค่มีดบาดมือ ยังเจ็บตั้งหลายวัน แต่นี่แผลของเธอ..

"คุณหมายความว่ายังไง" น้ำตาหญิงสาวเริ่มไหลนองลงมา เพราะคนอย่างเขาคงจะรู้เรื่องนั้นได้ไม่ยาก เธออุตส่าห์จะลืมความเจ็บปวดทรมานในครั้งนั้นให้ได้..

"ทำไมไม่เลือกโรงพยาบาลที่ดีกว่านี้"

"ฉันมีทางเลือกเหรอคะ แค่เขาให้เอาบัตรประชาชนคลอดลูกได้ ก็ถือว่าเป็นบุญคุณมากแล้ว"

"เจ็บมากไหม" เขาไม่ได้ใส่อารมณ์กับเธอเหมือนทุกครั้ง เพราะคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ ผ่านมันมาได้ยังไง

คำถามเดียวที่ผุดขึ้นมาในหัวของอัปสรสุดาก็คือ..เขาเป็นบ้าอะไรทำไมถึงต้องมาถามเรื่องนี้ด้วย

เพียงไม่นานคุณหมอที่เชี่ยวชาญทางด้านนี้ก็เดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศ

และตรวจดูอาการของเธอจนเสร็จสรรพ พร้อมกับตกแต่งทำแผลใหม่ให้ เพื่อที่จะรักษารอยแผลเป็นเก่าให้จางหาย

"ต้องใช้เวลาหน่อยนะคะ และยาที่ให้ไว้ต้องกินและทาสม่ำเสมอด้วย"

"คุณทำอะไร" พอหมอไปแล้วเธอก็ถามเรื่องที่สงสัยอยู่

"รักษาแผลให้ไง"

"คุณไม่ต้องมายุ่งเรื่องแผลของฉันเลยนะ!" เฉพาะยากินไม่เท่าไรหรอก แต่ไอ้ยาทานี่สิ เพราะเธอต้องทาแผลทั้งที่หน้าท้องและในที่ลับตรงถูกหมอกรีดครั้งแรก

"ก็แล้วแต่คุณนะ ถ้าคุณไม่อยากจะเจอหน้าลูก"

"คุณจะเล่นเหลี่ยมอะไรกับฉันอีก"

"ทำไมดื้อจังเลย รู้ไหมว่าถ้าแผลเป็นหาย..และมันก็จะหายเจ็บไปด้วย"

"ฉันจะหายหรือไม่หายมันก็เรื่องของฉัน นี่ร่างกายของ...โอ้ย" เธอยังเถียงไม่จบประโยค แต่ก็ถูกเขาจับกดลงที่นอนก่อน

"ถ้าขืนยังดื้ออยู่แบบนี้..จะไม่รอให้แผลหายแล้วนะ" ชายหนุ่มพูดใกล้ริมฝีปากบาง จนคนฟังรู้สึกสยิว

"คุณหมายความว่ายังไง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!" หญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดจากคนตัวหนาที่ทับร่างอยู่

"ถึงพูดไปคุณก็ไม่เข้าใจ ..ถ้างั้นทำให้เห็นเลยดีกว่า" สิงหราชไม่พูดเปล่า เขาเอื้อมมือลงไปรูดซิปกางเกง เพื่อที่จะควักไอ้นั่นออกมา

ที่เขาต้องดูแลเธอเอง เพราะกลัวว่าถ้าให้คนอื่นเป็นคนดูแล เธอจะไม่เชื่อฟัง

เพราะผลการตรวจร่างกายออกมา..ร่างกายเธออ่อนเพลียมาก คงเพราะตรากตรำทำงานหนักจนไม่ได้พักผ่อน แถมกลางคืนต้องได้ดูแลลูกน้อยอีก

"ไปอาบน้ำจะได้ทายา"

เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วก็หยิบเอาชุด เพื่อที่จะเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ

"ใส่ชุดนี้" ชายหนุ่มเดินไปหยิบชุดนอนที่เขาเตรียมไว้ให้เธอใส่

"ไม่" ..จะบ้าหรือไงนั่นเขาเรียกว่าชุดเหรอ เพราะมันบางและวาบหวิวมาก ถ้าใส่คงนอนไม่หลับแน่

"ตามใจนะถ้าไม่อยากจะใส่" เขาพูดเหมือนกดดันเธอ จนหญิงสาวต้องรีบ แย่งเอาชุดนอนนั้นมาแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

เธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานพอสมควร เพราะมัวแต่มองชุดที่เธอสวมใส่อยู่นั้น ถ้าขืนใส่ชุดนี้นอนแล้วจะได้นอนไหมเนี่ย

..เอาวะยังไงเขาก็ยังไม่ทำอะไรเธอ เพราะยังอยู่ในช่วงรักษาตัว

"ทำไมอาบน้ำนานจัง มานอนลงเดี๋ยวจะทายาให้" ชายหนุ่มหยิบยาหลอดที่คุณหมอให้ไว้ เพื่อเตรียมตัวที่จะทา

"ทายา?! คุณจะบ้าเหรอยาแค่นี้ฉันทาเองได้..เอามานะ" หญิงสาวเดินไปจะแย่งยาหลอดนั้น เพราะมันไม่ได้ทาแค่หน้าท้อง มันยังจะได้ทาในที่ลับอีก

ชายหนุ่มแค่ชูมือขึ้นสูง เธอก็แย่งยาหลอดนั้นไม่ถึงแล้ว

"คุณไม่ได้ยินหมอบอกเหรอว่าให้เกลี่ยยาให้ทั่ว คุณมองไม่เห็นแล้วจะทาได้ทั่วไหมล่ะ"

"จะทั่วหรือไม่ทั่วฉันก็ทำเองได้"

"ดื้อจริง" จบคำพูดสิงหราช ก็จับคนตัวเล็กให้นอนหงายลงที่เตียง โดยที่ไม่ได้ลำบากเลย

"ไม่นะ!" หญิงสาวพยายามจะดึงชายกระโปรงลง แต่ก็ไม่ได้ผล

เธอก็เลยใช้วิธีดึงผ้าห่มที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาปิดคลุมเนินน้องสาวไว้

เขาใช้เวลาไม่นานก็ทาแผลเป็นตรงหน้าท้องเสร็จ

"เอาผ้าห่มออก" เพราะมันยังเหลือตรงนั้นอีกที่