ไฟแค้น นิยาย บท 5

"อย่าไปเลยนะลูก" ตอนนี้แม่ของเธอหวั่นใจมาก กลัวว่าลูกสาวจะไม่ได้กลับมาอีก

"แม่คะ..ถ้าชีวิตของน้องช่วยทุกคนในครอบครัวเราได้ น้องจะไม่เสียดายชีวิตนี้เลย แม่อย่าห้ามน้องอีกเลยนะคะ แม่ต้องดูแลตัวเองด้วยนะ ถ้าน้องไม่ได้กลับมา แม่ก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี" หญิงสาวจำเป็นต้องพูดให้แม่ฟังทุกอย่าง เพราะถ้าเธอไม่ได้กลับมา..ก็ไม่อยากให้แม่รอคอย

อัปสรสุดาคิดว่าถ้าเขาจับได้ยังไงเขาก็ไม่ปล่อยให้เธอมีชีวิตรอด คนแบบเขาจะทำยังไงก็ได้กับ..ผู้หญิงที่ไร้ค่าในสายตาของเขา

เพราะคนที่อยู่ในสายตาคงจะเป็นอัจฉราภรณ์พี่สาวของเธอ ถ้าไม่งั้นคงไม่มีข้อเสนอนี้ขึ้นมา

"แม่จะขอพรพระท่านให้ช่วยคุ้มครองลูกนะ" นางดูท่าทางแล้วคงจะห้ามลูกสาวไม่ได้

เพราะอัปสรสุดาเป็นคนที่คิดจะทำอะไรแล้ว ต้องทำให้สำเร็จ รวมทั้งเธอเป็นคนที่กตัญญูมาก นางได้แต่หวังว่าความดีทั้งหมดที่ลูกได้กระทำมา จะย้อนกลับมาช่วยให้พ้นภัยทั้งปวง

ณ.บ้านสวน ..ค่ำมืดดึกดื่นในคืนที่เธอนัดเขา

"ผมมาแล้ว" เสียงทุ้มได้ดังขึ้นมากับความมืด

เพราะบ้านหลังนี้ไม่มีไฟฟ้าใช้ และไม่มีอะไรที่จะสามารถให้แสงสว่างได้เลย หญิงสาวถึงนัดเขามาที่นี่ และต้องมาคนเดียว

พอเธอสำรวจจนแน่ชัดแล้วว่าเขามาคนเดียวจริง เธอก็เลย..

เธอใช้เวลาพอสมควรกว่าจะถอดเสื้อผ้าของเขาออกได้หมด แต่ก็ยังเหลือกางเกงชั้นในอีกตัว ซึ่งหญิงสาวกำลังทำใจอยู่

"อือ?!" เขาสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อเล็บของเธอจิ้มโดน ความใหญ่โตของเขาจังหวะที่กำลังถอดกางเกงชั้นในออก

ก็เพราะมันมืดมาก หญิงสาวก็อยากจะบอกให้เขาถอดเองอยู่หรอก แต่มันพูดไม่ได้..

"หึ.." คนร่างสูงถึงกับนึกขำเมื่อเธอถอดเสื้อผ้าของเขาเสร็จแล้ว ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าพยายามจะเขย่งเท้าขึ้นมาจูจุ๊บเขา

จากที่คิดว่าจะเล่นงานครอบครัวนี้ให้หนัก แต่พอมาเจอสถานการณ์แบบนี้ มันทำให้เขาอยากจะรู้ว่า..เธอจะทำอะไรต่อ...