ไฟแค้น นิยาย บท 63

"อือ" ถึงแม้เขาจะบอกให้เบาเสียง แต่จะเบาได้ยังไง..เสียวขนาดนี้

ชายหนุ่มกระแทกนิ้วรัวอยู่เพียงไม่นาน น้ำเหนียวข้นก็ไหลเยิ้มลงมาที่โคนนิ้ว ช่องคลอดบีบรัดตัว กรงเล็บจิกลงที่ต้นแขนของอีกฝ่ายเพื่อสื่อให้รู้ว่าเธอ.. "อ๊อย.." เสียงได้เล็ดลอดออกจากริมฝีปากบาง

จนต้องได้ปิดมันไว้ด้วยริมฝีปากของเขาอีกครั้ง ส่วนนิ้วแกร่งตอนนี้ได้ถูกนำออกมา แล้วปล่อยจูบแบบเสียดาย เพราะถ้าขืนยังจูบต่อสงสัยต้องมียกสองตามมาแน่

มือหนาดึงคนตัวเล็กเข้ามานอนหนุนแขนโดยไม่พูดไม่จา และก็ไม่ได้ทำอะไรต่อจากที่ทำเสร็จไปแล้ว

เขาพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้ไปถึงขั้นนั้น เพราะบ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ แค่เดินเบาๆ ยังมีเสียง..ถ้าถึงขั้นนั้นคงได้สะเทือนไปทั้งหลังแน่

เห็นเขานิ่งเงียบนาฬิกาก็เลยแกล้งทำเป็นหลับไปบ้าง เพราะอายมาก ..อายที่เผลอไปมีอารมณ์ร่วมกับเขา

เช้าวันต่อมา..

"ตื่นได้แล้วลูก แม่เตรียมของให้ตักบาตรกันหน้าบ้าน" แม่ยืนเรียกอยู่หน้าห้องไม่กล้าเปิดเข้ามา กลัวว่าจะเจอภาพแบบว่า..

"ค่ะแม่" นาฬิการีบดันกายลุกออกจากอ้อมแขนคนตัวโต

ชายหมุ่นก็ไม่ได้รั้งไว้ ทั้งที่เขาก็ตื่นนานแล้ว ได้แค่นอนอยู่ในท่าเดิม ไม่กล้าขยับเพราะกลัวว่าจะกวนให้เธอตื่น

นาฬิกาลุกขึ้นมาได้ก็ตรวจสอบความเรียบร้อยของร่างกาย ก่อนจะออกจากห้องไป โดยไม่กล้าหันกลับไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียงเลย และวันนี้ทั้งวันคงไม่กล้ามองหน้าเขาหรอก

เพียงไม่นานโรมันก็เดินตามลงมา

"วันนี้นอนที่บ้านหลังนี้กันอีกแล้วเหรอ" ป้าข้างบ้านที่รอตักบาตรก่อนหน้านั้น ถามขึ้นเมื่อเห็นลูกเขยของนางเดินออกมาด้วย

นางพยักหน้าและยกยิ้มนิดหนึ่งเพื่อเป็นการตอบ

"ใจดีจังเลยนะ ยังไม่แต่งงานกันก็ให้อยู่ด้วยกันแล้ว ถ้าเป็นพี่ไม่ได้เลยนะอายชาวบ้านชาวช่องเขา" ป้ายังพูดปากรั่วไปแบบไม่มองมาแค่พูดให้อีกฝั่งดูไม่ดี

"จริงเหรอคะป้า.. ลูกสาวป้าไม่กลับบ้านมากี่วันแล้วล่ะคะ"

คำนี้ออกจากปากนาฬิกา..โรมันถึงกับมอง

"มันเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็เลยต้องได้ติวกับเพื่อนหนักหน่อย"

"เหรอคะ ติวหนักจริงๆ ด้วยค่ะ หนักจนไม่มีเวลาใส่ผ้าเลย.. ป้าน่าจะเล่นเฟซหรือเล่นไอจีหน่อยนะ"

"ไม่เอาน่าลูก" นางห้ามปรามลูกไว้กลัวว่าจะพูดมากไปกว่านั้น

"ป้าก็น่าจะรู้เรื่องของลูกสาวตัวเองบ้าง ไม่ใช่รู้แต่เรื่องของลูกชาวบ้านเขา"

"ลูกสาวมึงปากเก่งจังเลยนะนาง เป็นเด็กเป็นเล็ก ไม่อายผัวเลยหรือไง" จบคำพูดป้าก็รีบเอาของเข้าบ้านแบบไม่รอตักบาตรเลยด้วยซ้ำ

"อีกอย่างนะป้า เวลาปวดฉี่ กรุณาใช้ห้องน้ำด้วยไม่ใช่หน้าบ้านแบบนี้ กลิ่นเหม็นฟุ้งเข้าบ้านของคนอื่นหมด" หญิงสาวตะโกนตามหลังป้าไปเสียงดัง จนคนแถวนั้นมองมา

"นา!!" นางตำหนิลูกให้หยุดพูด

"ก็มันจริงนี่แม่ จะทนอะไรนักหนากับป้าข้างบ้านปากหมาแบบนี้"

"พอแล้วลูก" นางไม่อยากให้ลูกสาวก้าวร้าว ถ้าพอทนได้ก็ทนเอา

[โรงแรม]

ทั้งสองมาฝึกงานกันปกติ แต่นาฬิกาก็ไม่กล้ามองหน้าหรือพูดคุยกับเขามาก เพราะยังอายเรื่องเมื่อคืนนี้

แต่กับชายหนุ่มแล้วดูปกติมาก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

"เหมือนมีอะไรแปลกไปนะ" วันนี้เมรีเข้าโรงแรม และสังเกตดูว่าน้องสาวของสามีไม่ค่อยพูดค่อยจาเหมือนทุกครั้งที่เธอต้องได้ห้ามทัพไว้

"ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลย..พี่มาก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้เกเรบ้าง" ทั้งสองอายุไล่เลี่ยแต่นาฬิกาเรียกเมรีแบบให้เกียรติที่เป็นภรรยาของพี่ชาย

"เราจะไปไหน" เมรีถามเพราะเห็นนาฬิกากำลังจะออกจากห้อง

"ไปธุระ"

โรมันไม่ได้ถามว่าเธอจะไปไหน เขาแค่มองตาม แล้วก็หยิบเอกสารขึ้นมา ให้เมรีได้ทำต่อ

ส่วนสารวัตรดัมมี่ช่วงบ่ายแก่ๆ ถึงจะเข้ามาหาภรรยาได้

"หนูจะไปไหนเหรอจ๊ะ" รัตนาแม่ของโรมันเจอเข้ากับนาฬิกาในลิฟต์ตอนขาลงพอดี