ไฟแค้น นิยาย บท 63

"อือ" ถึงแม้เขาจะบอกให้เบาเสียง แต่จะเบาได้ยังไง..เสียวขนาดนี้

ชายหนุ่มกระแทกนิ้วรัวอยู่เพียงไม่นาน น้ำเหนียวข้นก็ไหลเยิ้มลงมาที่โคนนิ้ว ช่องคลอดบีบรัดตัว กรงเล็บจิกลงที่ต้นแขนของอีกฝ่ายเพื่อสื่อให้รู้ว่าเธอ.. "อ๊อย.." เสียงได้เล็ดลอดออกจากริมฝีปากบาง

จนต้องได้ปิดมันไว้ด้วยริมฝีปากของเขาอีกครั้ง ส่วนนิ้วแกร่งตอนนี้ได้ถูกนำออกมา แล้วปล่อยจูบแบบเสียดาย เพราะถ้าขืนยังจูบต่อสงสัยต้องมียกสองตามมาแน่

มือหนาดึงคนตัวเล็กเข้ามานอนหนุนแขนโดยไม่พูดไม่จา และก็ไม่ได้ทำอะไรต่อจากที่ทำเสร็จไปแล้ว

เขาพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้ไปถึงขั้นนั้น เพราะบ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ แค่เดินเบาๆ ยังมีเสียง..ถ้าถึงขั้นนั้นคงได้สะเทือนไปทั้งหลังแน่

เห็นเขานิ่งเงียบนาฬิกาก็เลยแกล้งทำเป็นหลับไปบ้าง เพราะอายมาก ..อายที่เผลอไปมีอารมณ์ร่วมกับเขา

เช้าวันต่อมา..

"ตื่นได้แล้วลูก แม่เตรียมของให้ตักบาตรกันหน้าบ้าน" แม่ยืนเรียกอยู่หน้าห้องไม่กล้าเปิดเข้ามา กลัวว่าจะเจอภาพแบบว่า..

"ค่ะแม่" นาฬิการีบดันกายลุกออกจากอ้อมแขนคนตัวโต

ชายหมุ่นก็ไม่ได้รั้งไว้ ทั้งที่เขาก็ตื่นนานแล้ว ได้แค่นอนอยู่ในท่าเดิม ไม่กล้าขยับเพราะกลัวว่าจะกวนให้เธอตื่น

นาฬิกาลุกขึ้นมาได้ก็ตรวจสอบความเรียบร้อยของร่างกาย ก่อนจะออกจากห้องไป โดยไม่กล้าหันกลับไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียงเลย และวันนี้ทั้งวันคงไม่กล้ามองหน้าเขาหรอก

เพียงไม่นานโรมันก็เดินตามลงมา

"วันนี้นอนที่บ้านหลังนี้กันอีกแล้วเหรอ" ป้าข้างบ้านที่รอตักบาตรก่อนหน้านั้น ถามขึ้นเมื่อเห็นลูกเขยของนางเดินออกมาด้วย

นางพยักหน้าและยกยิ้มนิดหนึ่งเพื่อเป็นการตอบ

"ใจดีจังเลยนะ ยังไม่แต่งงานกันก็ให้อยู่ด้วยกันแล้ว ถ้าเป็นพี่ไม่ได้เลยนะอายชาวบ้านชาวช่องเขา" ป้ายังพูดปากรั่วไปแบบไม่มองมาแค่พูดให้อีกฝั่งดูไม่ดี

"จริงเหรอคะป้า.. ลูกสาวป้าไม่กลับบ้านมากี่วันแล้วล่ะคะ"

คำนี้ออกจากปากนาฬิกา..โรมันถึงกับมอง

"มันเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็เลยต้องได้ติวกับเพื่อนหนักหน่อย"

"เหรอคะ ติวหนักจริงๆ ด้วยค่ะ หนักจนไม่มีเวลาใส่ผ้าเลย.. ป้าน่าจะเล่นเฟซหรือเล่นไอจีหน่อยนะ"

"ไม่เอาน่าลูก" นางห้ามปรามลูกไว้กลัวว่าจะพูดมากไปกว่านั้น

"ป้าก็น่าจะรู้เรื่องของลูกสาวตัวเองบ้าง ไม่ใช่รู้แต่เรื่องของลูกชาวบ้านเขา"

"ลูกสาวมึงปากเก่งจังเลยนะนาง เป็นเด็กเป็นเล็ก ไม่อายผัวเลยหรือไง" จบคำพูดป้าก็รีบเอาของเข้าบ้านแบบไม่รอตักบาตรเลยด้วยซ้ำ

"อีกอย่างนะป้า เวลาปวดฉี่ กรุณาใช้ห้องน้ำด้วยไม่ใช่หน้าบ้านแบบนี้ กลิ่นเหม็นฟุ้งเข้าบ้านของคนอื่นหมด" หญิงสาวตะโกนตามหลังป้าไปเสียงดัง จนคนแถวนั้นมองมา

"นา!!" นางตำหนิลูกให้หยุดพูด

"ก็มันจริงนี่แม่ จะทนอะไรนักหนากับป้าข้างบ้านปากหมาแบบนี้"

"พอแล้วลูก" นางไม่อยากให้ลูกสาวก้าวร้าว ถ้าพอทนได้ก็ทนเอา

[โรงแรม]

ทั้งสองมาฝึกงานกันปกติ แต่นาฬิกาก็ไม่กล้ามองหน้าหรือพูดคุยกับเขามาก เพราะยังอายเรื่องเมื่อคืนนี้

แต่กับชายหนุ่มแล้วดูปกติมาก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

"เหมือนมีอะไรแปลกไปนะ" วันนี้เมรีเข้าโรงแรม และสังเกตดูว่าน้องสาวของสามีไม่ค่อยพูดค่อยจาเหมือนทุกครั้งที่เธอต้องได้ห้ามทัพไว้

"ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลย..พี่มาก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้เกเรบ้าง" ทั้งสองอายุไล่เลี่ยแต่นาฬิกาเรียกเมรีแบบให้เกียรติที่เป็นภรรยาของพี่ชาย

"เราจะไปไหน" เมรีถามเพราะเห็นนาฬิกากำลังจะออกจากห้อง

"ไปธุระ"

โรมันไม่ได้ถามว่าเธอจะไปไหน เขาแค่มองตาม แล้วก็หยิบเอกสารขึ้นมา ให้เมรีได้ทำต่อ

ส่วนสารวัตรดัมมี่ช่วงบ่ายแก่ๆ ถึงจะเข้ามาหาภรรยาได้

"หนูจะไปไหนเหรอจ๊ะ" รัตนาแม่ของโรมันเจอเข้ากับนาฬิกาในลิฟต์ตอนขาลงพอดี

"เจอ"

"คุณเป็นอะไร" เขารู้สึกว่าเธอจะแปลกไป ตั้งแต่ตอนอยู่ข้างล่างแล้ว ดูหงุดหงิดไปหมด

"เปล่าหรอกฉันจะนอนแล้วนะ" หญิงสาวดึงผ้าห่มมาคลุมตัวแล้วก็นอนหันหลังให้

ทุกครั้งที่เป็นประจำเดือนเธอชอบหงุดหงิดแบบนี้ตลอด

เขาแอบสงสัยว่าเธอเป็นอะไร วันนี้ก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรมากมาย แถมยังหนีกลับก่อนอีกต่างหาก

ชายหนุ่มขยับกายขึ้นมานอนบนเตียง ด้วยความเคยชินที่นอนข้างเธอแล้วต้องได้กอด เขาก็เลย ค่อยๆ จับคนตัวเล็กเข้ามาสวมกอดไว้

"ฉันจะนอน!" พูดพร้อมกับผลักอีกฝ่ายออก

"คุณโกรธอะไรให้ผมหรือเปล่า หรือแม่ผมพูดอะไรไม่ดี" ยิ่งพยายามพูดกับเธอ นาฬิกาก็ยิ่งหงุดหงิด

"นี่คุณ!! อืมมมม" หญิงสาวกำลังจะดุ แต่ถูกชายหนุ่มคว้าเข้าไปจูบ

ไม่รู้เป็นอะไรทำไมเขาถึงไม่สบายใจที่เธอมีท่าทางแบบนี้ ลิ้นหนาแทรกเข้าไปในโพรงปากทันทีที่คนตัวเล็กเผลอ

โรมันบังคับจูบอยู่แบบนั้น เพียงไม่นานนาฬิกาก็เคลิ้มไปกับจูบอันเร่าร้อนจนร่างกายอ่อนระทวย หายใจรวยริน มือไม้ไม่มีแรงแม้แต่จะผลัก ก็เลยปล่อยให้เขาจูบแบบดูดดื่มอยู่แบบนั้น

มือหนาเริ่มอยู่ไม่นิ่งขยับมาที่สองเต้า ลูบคลำไปมา พร้อมสะกิดตรงปุ่มเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาวที่เขากำลังเล้าโลมอยู่

ทำอยู่แบบนั้นไม่นาน มือแกร่งเริ่มซุกซนไปเรื่อยขยับลงมา.. แต่ทันใดนั้นชายหนุ่มก็หยุด

ขาเรียวหนีบหาเข้าหากันโดยอัตโนมัติ เมื่อคิดขึ้นได้ว่าตัวเองเป็นวันนั้นของเดือน ..แต่ก็ไม่ทันแล้ว..เพราะตอนนี้เขารู้แล้ว

"ปล่อยได้หรือยัง" หญิงสาวถามเสียงเข้มเพื่อกลบเกลื่อน

แค่นี้เหรอจะขวางเขาได้..ข้างล่างไม่ได้ก็ยังมีข้างบนให้จับ มือหนาสอดขึ้นมาใต้ชุดนอนตัวบาง

"คุณ!"

"จุ๊จุ๊ เบาเสียงหน่อยเดี๋ยวแม่ได้ยิน"