รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 186

ซินดี้พยักหน้า “ค่ะ”

มายมิ้นท์นวดคลึงตรงขมับ “ดูท่าว่าฉันคงต้องคิดแล้วว่าจะบริจาคอะไรดี”

“ประธานมายมิ้นท์ไม่ต้องกังวลค่ะ งานประมูลแบบนี้ ปกติแล้วผู้ที่ได้รับเชิญมักจะบริจาคพวกเครื่องประดับหรือไม่ก็พวกของโบราณค่ะ” ซินดี้แนะนำ

มายมิ้นท์ยิ้ม “ฉันรู้แล้ว งั้นถึงเวลาฉันก็บริจาคเครื่องประดับแล้วกัน อีกอย่างพรุ่งนี้คุณว่างมั้ย ไปเลือกชุดราตรีเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย”

พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ ไม่ได้ทำงาน ไปเดินเที่ยวซื้อของได้พอดี

ทันใดนั้นซินดี้กลับส่ายหน้าปฏิเสธ “ขอโทษนะคะประธานมายมิ้นท์ พรุ่งนี้คุณแม่ฉันให้ฉันไปนัดบอดค่ะ”

ในดวงตาเธอมีรอยยิ้มเศร้า

เห็นชัดว่าไม่ได้อยากจะไปนัดบอด

มายมิ้นท์มองออก ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พูดว่า “ถ้าอย่างนั้น คุณบอกคุณน้าว่า พรุ่งนี้ต้องทำงานล่วงเวลาดีมั้ย”

“ไม่ได้ค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันก็ใช้ข้ออ้างทำงานล่วงเวลามาหลายครั้งแล้ว อีกอย่างครั้งนี้แม่ฉันบอกว่า ถ้าทำงานล่วงเวลาอีกก็ให้ลาออก ดังนั้นฉันต้องไปค่ะ” ซินดี้ถอนหายใจ

มายมิ้นท์ได้ยินอย่างนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเธออย่างไรดี

ซินดี้ค่อยๆโค้งคำนับ “ประธานมายมิ้นท์ ฉันยังมีงานต้องทำ ขอตัวออกไปก่อนนะคะ”

“ไปเถอะค่ะ” มายมิ้นท์ยิ้มพลางก้มศีรษะเล็กน้อย

หลังจากซินดี้ไปแล้ว เธอพับบัตรเชิญปิด เก็บเข้าไปในลิ้นชัก ทำงานเอกสารต่อ

วันต่อมา มายมิ้นท์นัดชาหวานไปเลือกชุดราตรีด้วยกัน

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้านชุดราตรีชื่อดังอย่างVanika

การตัดเย็บที่พิเศษปรานีตของแบรนด์นี้ ได้รับความนิยมชมชอบของสาวๆวัยรุ่นทั่วโลกเป็นอย่างยิ่ง

เพราะการออกแบบที่เต็มไปด้วยความงดงาม ทำให้พอมองเห็นก็ชอบทันที

มายมิ้นท์ยืนอยู่ด้านหน้าราวแขวนชุดราตรี เลือกชุดราตรีอย่างตั้งใจ

ด้านข้าง ชาหวานจู่ๆก็มองเห็นชุดหนึ่งไม่เลวเลยทีเดียว ยื่นมือไปหยิบมา “ประธานมายมิ้นท์คะ ชุดนี้เป็นอย่างไรบ้าง ฉันคิดว่าเหมาะกับคุณมากค่ะ”

“ฉันขอดูหน่อย” มายมิ้นท์หันไปดู เห็นชุดราตรียาวเปิดไหล่สีขาวชุดหนึ่งในมือของเธอ

ชุดราตรีไม่ได้มีการออกแบบที่ซับซ้อนมากเกินไป แต่เนื้อผ้าที่เปล่งประกายสะท้อนแสงนั้น กลับสะดุดตามากเป็นพิเศษ

ถ้าอยู่ในที่มีแสงสลัวๆ ชุดกระโปรงตัวนี้ก็จะสะดุดตามากที่สุด

“ไม่เลว” สายตามายมิ้นท์ไม่ได้ปกปิดความชื่นชอบเอาไว้เลยสักนิดเดียว

ชาหวานส่งให้เธอ “ประธานมายมิ้นท์ ลองสวมดูสิคะ”

มายมิ้นท์พยักหน้า “ได้สิ”

ขณะที่เธอกำลังเตรียมจะถามพนักงานขายที่อยู่ข้างๆว่า ห้องลองชุดอยู่ที่ไหนนั้นเอง เสียงหญิงสาวที่คุ้นหูก็ดังมาทันที “คุณมายมิ้นท์ ชุดราตรีในมือคุณ จะให้ฉันได้มั้ยคะ”

มายมิ้นท์ขมวดคิ้วเข้าหากัน

รอยยิ้มบนใบหน้าของจางหายไปทันที “ประธานมายมิ้นท์คะ คือส้มเปรี้ยวค่ะ”

“ฉันรู้แล้ว” มายมิ้นท์มองส้มเปรี้ยวกับขนมผิงที่เดินมาด้านหน้า คิ้วค่อยๆขมวด

ขนมผิงก็ออกมาได้แล้วเหรอ

ก็น่าจะ เมื่อลองคำนวณเวลา ผ่านพ้นเวลากักตัวแล้วจริงๆ แต่ออกมาแล้วก็ยังเดินมาพร้อมกับส้มเปรี้ยว ดูท่าจะเห็นส้มเปรี้ยวเป็นเพื่อนอย่างจริงใจ ทว่าก็โง่เขลานิดหน่อย ถึงขนาดมองไม่ออกว่า ส้มเปรี้ยวไม่ได้เห็นเธอเป็นเพื่อนเลย

“คุณจะเอาชุดนี้เหรอคะ” มายมิ้นท์เห็นส้มเปรี้ยวยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ยกชุดในราตรีในมือขึ้น

ส้มเปรี้ยวพยักหน้า “ใช่ ฉันชอบชุดนี้ ไม่รู้ว่าคุณมายมิ้นท์จะตัดใจให้ฉันได้หรือเปล่า”

สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง

เธอชอบชุดราตรีชุดนี้มาก แน่นอนว่า อยากจะแย่งชุดที่มายมิ้นท์ถูกใจ ก็เป็นความจริง

“มีสิทธิ์อะไรมาบอกให้ตัดใจ” ชาหวานก้าวมาข้างหน้า ยืนอยู่ข้างๆมายมิ้นท์ มองส้มเปรี้ยวอย่างเยือกเย็น “ชุดนี้พวกเราต่างก็ถูกใจ มาก่อนได้ก่อนเข้าใจหรือเปล่า”