ไหปีศาจ นิยาย บท 10

บทที่ 10 สามเส้นทาง

พอเห็นสีหน้าที่แสดงให้เห็นว่าเรื่องที่จะเล่านั้นมีความลึกลับ ลั่วอู๋ก็อยากรู้ขึ้นมาทันที

“มีอะไรงั้นเหรอ”

หลิวหูลังเล แต่ก็พูดออกมา “จริงแล้ว ๆ ที่ข้ามายังศาลาไป่หยู่นั้น เพื่อสร้างความเดือดร้อนต่างหาก”

“ทำไมกันล่ะ” ลั่วอู๋ดูไม่ประหลาดใจเลยสักนิด เพราะจริง ๆ แล้วเขาเองก็รู้สึกบางอย่างที่ไม่เป็นปกติสำหรับเรื่องนี้

เพราะถ้าความรู้สึกนั้นเป็นความจริง ไม่ว่าใครจะบ้าบิ่นขนาดไหน ก็ไม่สามารถแสดงความก้าวร้าวได้หลังจากเข้ามาภายในร้าน

“อ๊า” หลิวหูยิ้มอย่างขมขื่น “น้องชายลั่ว ขอร้องอย่าได้โทษข้าเลย ข้าได้ใคร่ครวญเรื่องนี้ดูแล้ว และตัดสินใจที่จะบอกท่านว่าเจ้าของร้านคนเก่าขอร้องให้ข้าทำ”

ลั่วอู๋ประหลาดใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น เจ้าของร้านคนเก่างั้นเหรอ

เดิมที ข้าคิดว่าหลิวหู ถูกส่งมาจากร้านอื่นเพื่อมากดดันศาลาไป่หยู่ แต่ใครจะคิดล่ะ ว่ามันเป็นความคิดของเจ้าของร้านคนเก่ากัน เจ้าของร้านคนเก่าต้องการอะไรกันแน่ แม้ว่าเราจะไม่เคยพบเขา เขาก็จะส่งใครบางคนมาเพื่อสร้างปัญหา จริงหรือเปล่าที่เขาต้องการต่อกรกับข้า

หลิวพูดว่า “ไม่กี่วันที่ผ่านมา ข้าได้ไปที่ศาลาไป่หยู่ของท่านเพื่อหาเจ้าของร้านคนเก่า หวังว่าจะช่วยให้ข้ารู้ถึงอาการของงูทองคำ เจ้าของร้านคนเก่าบอกข้าว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย ตราบใดที่ข้ายังสามารถช่วยเขาได้เพียงเล็กน้อย ข้าก็จะได้ใช้เงิน ตอนนั้นข้าไม่ได้คิดอะไรมาก ข้าจึงตอบตกลงไป”

ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว

“ข้าไม่คิดว่างูทองคำของข้ากำลังจะพัฒนา เลยคิดว่ามันใช่ไม่เรื่องผิดปกติ” หลิวหูนึกถึงสิ่งนี้ด้วยความรู้สึกไม่พอใจ “เจ้าของร้านคนเก่าเกือบที่จะฆ่าข้า”

ลั่วอู๋ส่ายหัว “แม้ว่าจะเป็นผู้ปรับแต่งวิญญาณ มันก็ยากมากที่จะเห็นสถานะของสัตว์วิญญาณว่ากำลังจะพัฒนา เจ้าของร้านคนเก่าอาจไม่ได้เจตนา”

หลิวหูรับรู้ เขาพยักหน้าและพูดต่อ “เจ้าของร้านคนเก่านั้นไม่ชอบท่านมากนัก และท่านควรที่จะมีคนคอยคุ้มกันท่าน ท่านควรจะระมัดระวังตัวเองเอาไว้ด้วย”

“ขอบคุณ สำหรับคำเตือนนะ” ลั่วอู๋พูด

เขารู้ว่าจะต้องมีบางสิ่งที่จะต้องแก้ไข ระหว่างตัวเขากับเจ้าของร้านคนเก่า

มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะมอบสิทธิ์การดูแลร้าน

“ท่านจะปิดร้านไม่ได้นะ ข้าหวังจะได้รับส่วนลด 20% จากร้านของท่านอยู่”

“นั่นเป็นเรื่องปกติ” ลั่วอู๋ยิ้มให้

หลิวหูหันเหความสนใจไปที่กระดูก, ปีก และเกล็ดของงูวิญญาณขั้นสูง ด้วยศักยภาพของตัวเขาในตอนนี้ บางทีเขาอาจได้รับการเลื่อนขั้นเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทอง

ข่าวเรื่องงูที่เกิดวิวัฒนาการนั้นได้แพร่กระจายออกไป

ผู้คนต่างรู้ว่ามีผู้ใช้พลังวิญญาณ เดินทางมายังศาลาไป่หยู่ แถมเขายังช่วยงูทองคำพัฒนาได้สำเร็จ

อันที่จริง การวิวัฒนาการของงูทองคำไม่ได้เป็นความสามารถของลั่วอู๋เลย เขาให้ความช่วยเหลือจากภายนอกเพียงเล็กน้อย แต่เขาก็ดีใจที่เห็นว่ามันประสบความสำเร็จ

นี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับการพัฒนาศาลาไป่หยู่

ลั่วอู๋ นั่งบนเก้าอี้ด้านหลังห้องโถง เก้าอี้ไม้จันทน์แดงแกะสลัก ที่พักแขนราบเรียบและพื้นผิวที่ดูประณีต จะอย่างไรก็ตาม ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ธรรมดา ๆ นี่คือสถานที่ของเจ้าของร้านคนเก่า

ต้าหวงนั่งอยู่อย่างเดียวดายท่ามกลางแสงอาทิตย์หน้าประตู แม้ว่ามันจะให้ความมีชีวิตชีวา แต่มันก็ยังคงชอบวิถีชีวิตแบบนี้ มันยังคงให้ความรู้สึกเหมือนเป็นสุนัขแก่ ๆ ตัวหนึ่ง

“พวกเจ้า มานี่หน่อย!” เสียงของลั่วอู๋ดูสงบ และมีหลี่หยินยืนอยู่เงียบ ๆ คู่กับแมวผีในอ้อมแขนของนาง

ทั้งสามคนยืนต่อหน้าลั่วอู๋ และพวกเขาดูประหม่า

“พวกท่านชื่ออะไร?” ลั่วอู๋พูดอย่างเบา ๆ

“อา ฟู”

“เสี่ยว ชา”

“มู่เถา”