ไหปีศาจ นิยาย บท 176
สงครามแห่งอิสรภาพ
คฤหาสน์ ตระกูลวู่
ผู้นั่งอยู่บนบัลลังก์ของห้องโถงนั่นคือวู่เฉิงอี้ หัวหน้าของตระกูลวู่ เขาเป็นทั้งหัวหน้าและผู้อาวุโสที่ถูกต้องตามกฎของตระกูลวู่
“ทำไมวู่หยู่ถึงฆ่าตัวตายล่ะ?” วู่เฉิงอี้ขมวดคิ้วหัวหน้าลำดับที่สามพูดจาดูหมิ่นออกมาจากปากเขา “ถึงเจ้านั่นจะตายไป ก็ไม่เห็นมีประโยชน์อะไรสักหน่อย”
“แต่ตระกูลลั่วส่งเจ้านั่นกลับมาที่นี่เลยนะ” วู่เฉิงอี้กล่าว
“ไม่ต้องกังวลไปขอรับท่าน” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล่าวออกมา “วู่หยู่นั้นถูกส่งกลับมายังตระกูลวู่หลังจากที่เขาได้รับการยืนยันจากตระกูลลั่วแล้วว่า เขาไม่มีค่ามากพอที่จะใช้งาน เขาตายไปน่ะดีแล้วจะได้ไม่สามารถก่อเรื่องได้อีก และดูเหมือนว่าเขาจะทำให้ตระกูลลั่วนั้นขุ่นเคืองอีกแล้ว มันจะดีกว่าถ้าเขาตายไป”
วู่เฉิงอี้พยักหน้านั่นคือความเป็นจริง
วู่เฉิงอี้มองไปยังผู้คนรอบข้างเขา “ข้าได้ยินมาว่าวู่บูยงหลานชายของวู่หยู่ ได้รับหินวิญญาณจำนวนหนึ่งล้านก้อนมาจากเขา ด้วยเหตุนี้ในฐานะผู้ถือทุน เขาจึงได้กลายเป็นผู้บริหารสำนักงานใหญ่ของศาลาไป่หยู่และมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้บริหารทุกคน”
เกิดความโกลาหลขึ้นภายในห้องโถงหินวิญญาณนับล้าน
น่าอิจฉาชะมัดหลายคนต่างรู้สึกเสียใจถ้าพวกเขาทำตัวดีกับวู่หยู่ พวกเขาจะได้รับอะไรตอบแทนบ้างไหม? ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายเลย แค่เพียงหินวิญญาณสักหมื่นก็เป็นทรัพย์สมบัติที่มากมายแล้ว
ตระกูลวู่ไม่ใช่ตระกูลใหญ่ เป็นเพียงแค่ตระกูลระดับกลาง
“ห้องที่วู่หยู่อาศัยอยู่น่าอัปมงคลยิ่งนัก ข้าจะนำมันออกไป” วู่เฉิงอี้กล่าวเบา ๆ
ทุคคนคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
มันเป็นห้องที่ไม่ดีเอาเสียเลย
แต่มีบางอย่างผิดปกติ
วู่หยู่นั้นเก็บเงินเอาไว้จนร่ำรวยอย่างมาก และอาจไม่ได้มอบทั้งหมดให้กับวู่บูยง
“ไม่น่าจะใช่”
“ไม่แน่ใจชะมัด”
“ข้าไม่กลัวความโชคร้ายหรอก ยังไงซะมันก็เป็นคนของตระกูลวู่ ข้าจะจัดการเรื่องของวู่หยู่เอง!”
ทันใดนั้น เกิดการทะเลาะวิวาทกันภายในห้องโถงของตระกูลหวู่
ใบหน้าของทุกคนแดงก่ำและแสดงภาพลักษณ์อันน่าเกลียดของตนเองออกมา วู่หยู่ที่ไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบของทุกคน กลับทำให้ภายในตระกูลเดือดปะทุหลังจากการตายของเขา
ขณะนั้น ได้มีจดหมายลับส่งเข้ามาวู่เฉิงอี้ผู้นำตระกูลลืมตาขึ้นและกล่าวว่า “นายน้อยของตระกูลลั่ว ที่วู่หยู่นั่นเคยติดตามด้วย ได้รู้เรื่อง ของวู่หยู่แล้ว และกำลังตรงมายังตระกูลวู่งั้นหรือ?”ผู้คนหัวเราะ
อย่างที่พวกเขารู้กันดีว่า ลั่วอู๋กำลังตกที่นั่งลำบากมานานแล้ว
เขายังจะหาเวลามาสร้างปัญหาได้อีก
“ตอนนี้ลั่วอู๋น่าจะถูกจับไปแล้ว เขาคงถูกบีบบังคับให้เชื่อฟังตระกูลลั่วส่งมอบวิชาลับให้ แล้วก็คงโดนขับไล่ออกไปอีกรอบล่ะมั้ง” มีบางคนหัวเราะเยาะ
วู่เฉิงอี้เห็นครึ่งหลังของจดหมายลับ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที “สำนักโล่ศักดิ์สิทธิ์ได้ซุ่มโจมตี ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงทั้ง 15 คนของตระกูลลั่ว และพวกเขาถูกฆ่าทิ้งไปแล้วทั้งหมด”
ชายที่หัวเราะเยาะคนนั้น เหมือนกับกำลังถูกบีบที่คอ จนไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมาอีกเลยผู้คนต่างตกใจ
เป็นไปได้อย่างไร? ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงตั้ง15 คนถูกฆ่าจนหมดเนี่ยนะ?
ลั่วอู๋มีพลังมากขนาดนั้นเลยเหรอ?
ภายในห้องโถงมีแต่ความเงียบสงัด
บางคนยิ้มเจื่อน ๆ ออกมา “ไม่ต้องกังวลมากไป อย่าลืมว่าอะไรสำคัญกว่าการตายของวู่หยู่กัน? และเนื่องจากมีข่าวส่งจากตระกูลลั่ว แสดงว่าต้องมีมาตรการตอบโต้แล้ว บางทีลั่วอู๋อาจถูกจับกุมเอาไว้แล้วก็ได้”
ผู้คนรู้สึกโล่งใจแต่ก็มีอยู่ประเด็นหนึ่ง“ตายซะเถอะไอ้เจ้าพวกตระกูลวู่ !”
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป
ไม่จริงน่า
……
……
ด้านนอกคฤหาสน์หวู่
มีสุนัขขนสีเงินตัวใหญ่ยืนอยู่ และร่างกายที่ใหญ่โตของมันส่งแรงกดดันออกมา มีชายหนุ่มนั่งอยู่บนหลังของสุนัขยักษ์ตัวนั้น
ดวงตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเย็นชา และเขาถือโล่คริสตัลขนาดใหญ่ไว้ในมือ มีแสงสีเขียวและสีเหลืองส่องประกายอยู่บนโล่ บนหลังเขามีธนูเจียวหลง ที่เต็มไปด้วยพลังงานลึกลับ
ด้านหลังเขานั้น มีผีเสื้อขนาดใหญ่ที่ส่องสว่างราวกับเปลวไฟ และอีกด้านหนึ่งที่มีสีดำสนิท มีลายเส้นอันน่าพิศวงวนเวียนอยู๋บนปีกของมันประตูของคฤหาสน์วู่ได้เปิดออก
คนกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งออกไปด้านนอก
วู่เฉิงอี้ผู้นำตระกูล รีบวิ่งออกไปในถานะผู้นำตระกูลวู่
“เห ในที่สุดเจ้าก็ออกมา?” ลั่วอู๋มองผู้ออกมาอย่างเย็นชา
ทุกคนในตระกูลหวู่มองไปรอบ ๆ อย่างหวาดกลัว แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าลั่วอู๋มาเพียงคนเดียว พวกเขาก็รู้สึกโล่งใจ
แค่เพียงคน ๆ เดียวผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเงินไม่สามารถทำอะไรผู้คนของตระกูลวู่ได้
แม้ว่าตระกูลวู่จะเป็นตระกูลระดับกลาง แต่พวกเขาก็ยังมีผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงหลายคน
ลั่วอู๋ยอมรับและกล่าวออกมา “แม้พวกเจ้ามีผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงเพียง 7 คน และเป็นแค่ระดับทอง มิติที่ 5 คิดว่าจะทำอะไรข้าได้งั้นเหรอ?”
“หนอย!”
“ช่างกล้ายิ่งนัก!”
มีเสียงตะโกนดังมาจากผู้คนในตระกูลวู่ทันใดนั้น พลังวิญญาณของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองทั้ง 7 คนก็ได้เพิ่มขึ้น และแสงไฟหลายดวงเริ่มกระพริบส่องสว่าง เรียกสัตว์วิญญาณของพวกเขาออกมา
“เจ้าของร้านคนเก่าตายไปแล้ว และข้าก็ได้คิดบัญชีกับฟางฉุนฮี ต่อมาก็ตาพวกเจ้าตระกูลวู่แล้ว พวกเจ้าเองก็ต้องจ่ายมาให้สาสม ”
“เข้ามาเลย!”
ลั่วอู๋ยกโล่คริสตัลขึ้นหายใจเข้าลึก ๆ และตะโกนออกมา “ต้าหวง! ใช้ลมหายใจมังกร ผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะ! ใช้มิติเวทมนตร์”
ลั่วอู๋ไม่ให้เวลาอีกฝั่งได้ตอบโต้เริ่มใช้งานทักษะ [ลมหายใจมังกร]
พลังงานอันล้นหลามรวมเข้ามายังปากของต้าหวง ส่องสว่างเป็นประกาย และลมหายใจนั้นดูเหมือนจะเต็มไปด้วยพลังมังกรที่ไม่มีที่สิ้นสุด
“คำราม!”
คลื่นพลังที่น่าเกรงขามได้ถูกปล่อยออกไปผู้คนตระกูลวู่ตกตะลึง
มันช่างทรงพลังมาก
เป็นไปได้อย่างไร? ข้าไม่เคยได้ยินว่าสุนัขวิญญาณตัวไหนที่สามารถเรียนรู้ลมหายใจของมังกรได้มาก่อนเลย“หลบไป!”
มีเสียงตะโกนออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ