ไหปีศาจ นิยาย บท 239

สรุปบท บทที่ 239 การค้าขาย: ไหปีศาจ

สรุปเนื้อหา บทที่ 239 การค้าขาย – ไหปีศาจ โดย Internet

บท บทที่ 239 การค้าขาย ของ ไหปีศาจ ในหมวดนิยายทะลุมิติ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

บทที่ 239
การค้าขาย

“เจ้าจะช่วยข้าปรับแต่งสัตว์วิญญาณอย่างงั้นเหรอ?” หนิงหลิงหลิงรู้สึกอยากจะหัวเราะออกมา

ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว “เป็นอะไรหรือเปล่า? มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่า ที่สำนักเฉียนหลง มีสำนักย่อยสำหรับการปรับแต่งเป็นพิเศษอยู่แล้ว ตราบใดที่มีคะแนนมาจ่าย เจ้าก็สามารถให้พวกเขาปรับแต่งสัตว์วิญญาณให้ได้” หนิงหลิงหลิงอธิบาย

ดวงตาของลั่วอู๋ขยับอย่างสงสัย
ดูเหมือนว่าจะมีสถานที่เช่นนั้นในสำนักเฉียนหลงด้วย
ลั่วอู๋ถาม “แล้วทำไม เจ้าไม่เอามันไปปรับแต่งซะล่ะ ?”
“เจ้าคงไม่เข้าใจจริง ๆ สินะ” หนิงหลิงหลิงรู้สึกขบขันเล็กน้อยในความไม่รู้ของอีกฝ่าย “การใช้บริการจากปรมาจารย์เหล่านั้นมาปรับแต่งสัตว์วิญญาณให้ข้า มันต้องใช้คะแนนมาก บางทีอาจจะแพงมากกว่าราคาของม้าผีเสียอีก”“งั้นให้ข้าช่วยเจ้าปรับแต่งให้แทนก็ได้นี่นา” ลั่วอู๋ตอบ
หนิงหลิงหลิงพูดด้วยความโกรธ “นี่มันคือม้าผีนะ ไม่ใช่สัตว์วิญญาณทั่ว ๆ ไป ระดับทองแดงหรือระดับเงิน”

ยิ่งสัตว์วิญญาณมีศักยภาพสูงมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเป็นเรื่องยากที่จะปรับแต่ง

“ข้าเข้าใจว่าเจ้ารู้สึกว่าม้าผีตัวนี้มีทักษะน้อยเกินไป ข้าสามารถช่วยให้มันเรียนรู้ทักษะเพิ่มเติมที่มันควรจะมีได้” ลั่วอู๋พยักหน้า

ใบหน้าของหนิงหลิงหลิงเริ่มหมดความอดทน “เจ้ามันหยิ่งทะนงตนเกินไปแล้ว แม้แต่ท่านพี่ของข้ายังบอกว่ามันยากมากที่จะช่วยให้ม้าผีเรียนรู้ทักษะเพิ่มเติมเลย แล้วเจ้าเป็นใครกัน?”
เมื่อนางรู้ว่าม้าผีตัวนี้มีเพียงแค่ทักษะเดียว ปฏิกิริยาแรกของนางคือเอามันไปปรับแต่งเพิ่มทักษะน่าเสียดายที่การจะทำเช่นนั้นต้องใช้คะแนนมากเกินไป
นางจึงได้ไปถามพี่สาวเกี่ยวกับการปรับแต่งม้าผี ได้ผลมาว่าทุกครั้งที่นางจะให้มันเรียนรู้ทักษะเพิ่มเติม นางจะต้องเสียค่าใช้จ่ายมากมหาศาล

ด้วยคะแนนมากขนาดนั้น ซื้อม้าผีตัวอื่นมาคงจะคุ้มกว่ามาก

“การที่ท่านพี่ของเจ้าทำไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?” ลั่วอู๋กล่าวอย่างเรียบ ๆ

หนิงหลิงหลิงโกรธขึ้นมาทันที ท่านพี่ของนางเป็นบุคคลที่นางเคารพนับถือมากที่สุด ความสามารถของนางล้นเหลือถึงขนาดที่สำนักเฉียนหลงต้องเชิญชวนให้นางมาเข้าร่วม

แล้วทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกล้าพูดจาหยาบคายกับนางได้เช่นนี้
“เจ้าช่างเป็นผู้ปรับแต่งที่หยิ่งยโสเสียจริงนะ” หนิงหลิงหลิงปัดผมอย่างโกรธเกรี้ยว “แม้แต่คนจากเมืองหลวงของจักรวรรดิยังไม่กล้าพูดแบบนั้นเลยรู้ไหม”

ลั่วอู๋พูดอย่างไร้เดียงสา “ถ้าเจ้าไม่คิดจะให้ข้าปรับแต่งมัน เจ้าก็ลืม ๆ มันไปเถอะ แต่อย่างน้อยก็ให้ข้าได้คุยกับเจ้าของร้านก่อน แล้วเจ้าค่อยมาสร้างปัญหาอีกครั้งได้ไหม?”

“เจ้า … ” หนิงหลิงหลิงรู้สึกโกรธกับท่าทีของลั่วอู๋เป็นอย่างมาก

เขาทำเหมือนกับว่านางกำลังพลาดโอกาสดีๆไป
แถมยังบอกว่านางสร้างปัญหาอีก!
“เจ้ามาจากตระกูลไหน?” หนิงหลิงหลิงถามด้วยเสียงดัง
ลั่วอู๋กะพริบตา “ตระกูลลั่ว เจ้ามีปัญหาอะไรงั้นหรือ?”“เจ้ารอข้าก่อนเถอะ สักวันข้าจะสอนให้เจ้ารู้เองว่าบนโลกนี้ยังมีคนที่เจ้าไม่ควรหาเรื่องอยู่ ส่วนเจ้าของร้าน เจ้าเองก็เช่นกันรอข้าก่อน ข้าจะกลับมาคุยกับเจ้าในภายหลัง”
หนิงหลิงหลิงเขย่าผมเปียของนางและเดินจากไปอย่างเหนื่อย ๆ

“ดูเหมือนเจ้ากำลังตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว ท่านพี่ที่ หนิงหลิงหลิงพูดถึงเองก็เป็นอัจฉริยะระดับปีศาจที่เจ้าไม่ควรไปมีเรื่องด้วย” เจ้าของร้านพูด

ลั่วอู๋ส่ายหัว
ความภาคภูมิใจของอัจฉริยะไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขา“เลิกพูดถึงเรื่องอื่นได้แล้ว บอกวิธีฟักไข่นี้มาซะ” ลั่วอู๋ทิ้งปัญหาพวกนั้นไว้เบื้องหลัง
เจ้าของร้านทำให้จิตใจของเขาให้สงบลงแล้วพูด “สัตว์วิญญาณแต่ล่ะตัวต่างก็มีวิธีในการบ่มเพาะที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตามมันมีสิ่งแปลกประหลาดอยู่อย่างหนึ่งที่สามารถช่วยให้สัตว์วิญญาณทุกชนิดฟักออกมาจากไข่ได้”“สิ่งแปลกประหลาด ?” ลั่วอู๋ถาม
เจ้าของร้านกระซิบว่า “สมุนไพรเก้าวิญญาณสามารถเปลี่ยนเป็นพลังวิญญาณระดับบริสุทธิ์ที่สุด ซึ่งสามารถช่วยให้สัตว์วิญญาณทุกชนิดสามารถเติมเต็มพลังวิญญาณที่ใช้ในการกำเนิดได้ ว่ากันว่าสมุนไพรวิญญาณชนิดนี้ยังเป็นหนึ่งในวัตถุดิบหลักของยาวิญญาณระดับสิบ ซึ่งมีพลังวิญญาณมหาศาลมาก”ยาวิญญาณระดับสิบ
ยาวิญญาณในระดับนี้ สามารถเรียกได้ว่าเป็นยาอายุวัฒนะที่สมบูรณ์โดยไม่มีข้อยกเว้น

เทียบเท่ากับการเกิดใหม่
“ยารวบรวมพลังสวรรค์ สมุนไพรมังกร” ลั่วอู๋นึกถึงชื่อของยาระดับสิบในใจแล้วถาม “ข้าจะหาสมุนไพรวิญญาณนั่นได้ที่ไหน”

ลั่วอู๋ตาสว่าง “สมุนไพรเก้าวิญญาณมีราคากี่คะแนน?”
“ไม่มากเท่าไหร่แค่ 500,000 คะแนน” เจ้าของร้านกล่าว
ลั่วอู๋เกือบสะดุดล้ม
5 แสน!
ม้าผีที่ว่าหายากสุด ๆ แล้วยังต้องการเพียงแค่ 50000 แต้ม

ลั่วอู๋กัดฟันพูด “แพงชะมัด เจ้าเอาไข่นี้ไปเลยก็ได้นะ”
“ตกลง ไข่สัตว์วิญญาณที่ไม่รู้จัก 10,000 แต้ม” เจ้าของร้านถือไข่ด้วยรอยยิ้ม แววตาของเขาดูประหลาดใจเล็กน้อย
ลั่วอู๋รีบฉวยไข่กลับมา “ข้าล้อเล่น ใครจะเอาไปขายกันง่าย ๆ งั้นเล่า”เจ้าของร้านผิดหวัง
“แค่ 500000 คะแนนใช่ไหม? ฮึ่ม ถ้ามันไม่สามารถฟักสัตว์วิญญาณ ดี ๆ ได้ ข้าจะกลับมาย่างเจ้า!” ลั่วอู๋พูดอย่าง โกรธ ๆ

“ธรรมดามากสิบคะแนน”
“วิญญาณมืดมิดระดับทองกี่คะแนน?”
“นี่หายากอยู่เล็กน้อย แต่ประสิทธิภาพในการต่อสู้ของมันต่ำเกินไป ไม่มีใครชอบมันแน่ 12 คะแนน” เจ้าของร้านกล่าว.“แล้วพวกนี้ … ”
ลั่วอู๋ขายสัตว์วิญญาณทั้งหมดของเขา แต่ได้มาเพียงแค่ 28 คะแนน
“ไม่มีค่าทั้งนั้น” เจ้าของร้านดูเสียดายมาก
ลั่วอู๋กัดฟัน “มังกรกระดูกผี ระดับเพชรมีค่ากี่แต้ม”
“โอ้ มังกรกระดูกผีงั้นเหรอ ? 3 ล้านแต้ม ตราบใดที่เจ้ามีมันละก็นะ” เจ้าของร้านกล่าว

“ไม่แน่นอน ข้าต้องจัดคนหาคนมาทำให้มันเชื่อง การขอให้ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นมาช่วย มันต้องมีค่าใช้จ่ายสูงมากแต่ก็ไม่แปลกเท่าไหร่ ปกติแล้วมีไม่มากหรอกที่มันจะเชื่อง” เจ้าของร้านตอบ

ลั่วอู๋เกาหัวด้วยความทุกข์
เขากำลังกังวลจริง ๆ
ลั่วอู๋หยิบหินสีดำขนาดเล็กออกมาจากไหปีศาจ “หินแก่นวิญญาณนี้มีค่ากี่แต้ม”“หินแก่นวิญญาณ?” เจ้าของร้านตาสว่างขึ้นมา “นี่เป็นของดีมาก ถ้าเจ้าต้องการขายจริงๆ ข้าคำนวณให้เจ้าได้ 50000 คะแนน”
ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ
เขาไม่ได้คาดหวังว่าหินแก่นวิญญาณจะมีค่ามากถึงขนาดนี้

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งลั่วอู๋ก็เก็บหินแก่นวิญญาณไป “ไม่ ๆ ข้าไม่ต้องการขายมัน ข้าแค่อยากถามเป็นความรู้”

ตอนนี้เขามีมันเหลือเพียงแค่ก้อนเดียวแล้ว
และมันไม่ใช่สิ่งที่เขาสังเคราะห์ขึ้น แต่ฉูจงฉวนได้มันมาจากสุสานของราชาวิญญาณ ซึ่งอาจหาไม่ได้อีกแล้วอนาคตมันล้ำค่าเกินไป คงจะดีกว่าถ้าเก็บมันไว้ก่อนในขณะนี้
หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้วลั่วอู๋ก็หยิบหินสีทองออกมาจากไหปีศาจ: “สิ่งนี้มีค่ากี่คะแนน?”

“หญ้าพระธาตุ!” เจ้าของร้านมองไปที่ลั่วอู๋อย่างประหลาดใจ “มันสามารถปรับปรุงลดโอกาสที่จะเจอเข้ากับกำแพงของการฝึกฝนได้ มันหายากมากข้าให้ 30000 คะแนน”

ลั่วอู๋เองก็คิดว่ามันมีค่ามากเช่นกัน
น่าเสียดายที่ลั่วอู๋ไม่ได้เตรียมวัตถุดิบในการสังเคราะห์หญ้าพระธาตุมาด้วย“เจ้ามีหยุนเสี่ยวหัว ไป่ทูยี่ ขายที่นี่รึเปล่า?” ลั่วอู๋ถาม
เจ้าของร้านพยักหน้า “แน่นอน แต่หนึ่งในพวกมันเป็นของหายาก ราคาอยู่ที่ 2 พันคะแนนสำหรับหยุนเสี่ยวหัว และ 35 คะแนนสำหรับไป่ทูยี่”

“ข้าขอซื่้อพวกมันมากที่สุดเท่าที่จะหาได้” ดวงตาของลั่วอู๋เป็นประกาย

ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นหนทางสู่ความร่ำรวยแล้ว
ทว่าคำตอบของเจ้าของร้านกลับไม่ดีเท่าไหร่ “เสียใจด้วย เราไม่ค่อยมีพวกมันเท่าไหร่ในโกดังของคฤหาสน์หวู่หยู่ สำหรับหยุนเสี่ยวหัวมีเพียงสามต้นและไป่ทูยี่ มีเพียงแค่ห้าชิ้น”

“นี่ … ” ลั่วอู๋ยิ้มอย่างขัดใจ “เอาล่ะ ข้าขายหญ้าพระธาตุให้เจ้าและข้าขอซื้อทั้งหยุนเสี่ยวหัวและไป่ทูยี่ทั้งหมด”

เจ้าของร้านรับหญ้าพระธาตุมา
ส่วนลั่วอู๋ก็ได้รับหยุนเสี่ยวหัวและไป่ทูยี่กลับไป“แบบนี้ข้าจะหาคะแนนเพิ่มได้ที่ไหนกันล่ะ ?” ลั่วอู๋รู้สึกทุกข์ใจ
แต่แน่นอนว่านี่เป็นปัญหาของทุกคนในสำนักเฉียนหลง