ไหปีศาจ นิยาย บท 28

บทที่ 28 ให้ข้าแก้ปัญหาหินวิญญาณเอง

ถึงแม้ ศาลาไป่หยู่และหอคอยหวงชาจะเป็นส่วนหนึ่งของทีมหวงชา แต่ทั้งสองร้านนั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิง ท้ายที่สุด มันก็เป็นเรื่องปกติสำหรับองค์กรขนาดใหญ่ ที่มีการแข่งขันทางค้า

ศาลาไป่เปามักเสียเปรียบอยู่เสมอ ท้ายที่สุดมีทรัพยากรมากเกินไปสำหรับหอคอยหวงชา ซึ่งอยู่นอกเหนือการแข่งขัน

มีนักเล่นแร่แปรธาตุระดับกลางสามคนอยู่ในทีมหวงชา

เดิมที นักเล่นแร่แปรธาตุระดับกลางทั้งสามคนอยู่ในหอคอยหวงชา แต่จะอยู่เบื้องหลังของศาลาไป่เปาที่ใช้ความพยายามอย่างมากในการเอาชนะท่านอาจารย์หลิน ผู้ซึ่งหมกมุ่นอยู่กับการเล่นแร่แปรธาตุ

แต่ถึงกระนั้น ในการแข่งขันของยาวิญญาณ ศาลาไป่เป๋ายังคงเป็นฝ่ายได้เปรียบอยู่เสมอ

ยาเซียนหยวน

ประมาณเดือนก่อน หอคอยหวงชาได้เปิดตัวยาชนิดใหม่

ทันทีที่เปิดตัว ยาตัวนี้ก็ได้รับการยกย่องให้เป็นเอกฉันท์ ยาเม็ดนี้สามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้โดยตรงและปรับปรุงประสิทธิภาพการปรับแต่งได้อย่างมหาศาล และในตอนนี้มันขาดตลาดอย่างมาก

ก็ใครจะไม่ต้องการปรับปรุงมิติของตนเองให้เร็วขึ้นและดีขึ้นล่ะ

แต่วันนี้มีความแปลกเกิดขึ้นนิดหน่อย ทั้งที่ใกล้จะมืดแล้ว แต่ยาเซียนหยวนยังคงเหลืออยู่ ถึงจะมีจำนวนไม่มากนัก เพราะยาส่วนใหญ่ขายออกไปแล้ว แต่ยังมีบางส่วนเหลืออยู่ ซึ่งบอกได้ถึงปัญหา

“มันเกิดขึ้นได้อย่างไร วันนี้มีอะไรเกิดขึ้นกัน” ในอาคารหวงชามีเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนเสียงหนึ่งดังขึ้น

ผู้พูดมีอายุประมาณ 40 ปี เขาสวมเสื้อคลุมสีม่วง ผมของเขาถูกหวีอย่างประณีต น้ำเสียงของเขาดูอ่อนโยน ใบหน้าของเขาดูธรรมดา และมีรอยยิ้มที่ดูใจดีอย่างมาก เขาดูเหมือนคนรวยธรรมดา ๆ

คนงานหลายคนต่อหน้าชายคนนั้นไม่ได้มองเขาด้วยความสงสัย มีเพียงเหงื่อที่เย็นจัดบนหน้าผากของพวกเขา เปิดเผยให้เห็นถึงความตึงเครียด

เพราะคนที่พูดอยู่คือ ชิงชู เจ้าของร้านของหอคอยหวงชา แม้ว่าโดยปกติเขาจะดูเป็นมิตร แต่คนงานหลายคนรู้ว่าเจ้าของร้านคนนั้นโหดเหี้ยมขนาดไหน

กล่าวกันว่าก่อนที่เขาจะกลายมาเป็นเจ้าของร้าน มีบางคนทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก เป็นผลให้คนคนนั้นถูกฆ่าตาย ถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ ควักลูกตา ตัดจมูกและลิ้น เขาถูกทรมานอยู่ในคุกใต้น้ำโคลนเป็นเวลาสามวันสามคืนก่อนที่จะเสียชีวิต

พูดได้ว่านั่นทำให้เขามีชื่อเสียงโด่งดัง

ต่อมา เขาได้เป็นเจ้าของร้านของหอคอยหวงชา ในเมืองแห่งความพินาศ ซึ่งทำให้อารมณ์ร้ายๆ ของเขาค่อย ๆ ลดน้อยลง

แต่ก็ไม่มีใครกล้าสบตาเขาอยู่ดี

“เรียนเจ้าของร้านว่าทุกอย่างวันนี้ปกติดี ไม่มีอะไรแปลกไป” คนงานต้อนรับพูดอย่างระมัดระวัง

ดวงตาของชิงชูหรี่ลงเล็กน้อย เขาคิดไตร่ตรองครู่หนึ่ง “มียาชนิดใหม่ออกมาจากศาลาไป่เปา เพื่อปล้นธุรกิจของเราหรือไม่”

“ข้าได้ส่งคนไปค้นหาแล้วขอรับ ข้าคิดว่าคงจะกลับมาเร็ว ๆ นี้” คนงานต้อนรับรีบตอบกลับ

ผู้รายงานกลับมา

มันคือศาลาไป่หยู่

ศาลาไป่หยู่ได้เปิดตัวยาที่มีระดับสาม ซึ่งสามารถเพิ่มพลังวิญญาณเช่นเดียวกับยาเซียนหยวน มันบอกว่าผลของยานั้นยอดเยี่ยม และมันเป็นการตัดสินของท่านอาจารย์หลินหลังจากพิสูจน์ด้วยตนเอง

เมื่อเขาได้ยินข่าวสาร คนงานหลายคนคิดว่าพวกเขานั้นฟังผิดไป ศาลาไป่หยู่งั้นเหรอ ศาลาไป่หยู่นั้นยังเปิดอยู่งั้นหรือ

ศาลาไป่หยู่ยังฉกฉวยโอกาสทางการค้าของหอคอยหวงชาของเราไปด้วย

ล้อกันเล่นใช่ไหม

มือของชิงชูค่อยๆ ทุบลงบนโต๊ะอย่างช้าๆ ทำให้เกิดเสียงทึบดัง “ตึก ตึก” ที่ฟังดูเรียบนิ่งโดยไม่มีการแสดงออกถึงอารมณ์ที่แปรปรวนของเขา

แต่ทุกคนที่คุ้นเคยกับเขารู้ดีว่า

เมื่อเขาทำ มันแสดงให้เห็นว่าเขาอารมณ์ไม่ดีอย่างแน่นอน

“กล่าวคือ ยาเซียนหยวนที่พัฒนาโดยนักเล่นแร่แปรธาตุระดับกลางสองคนในหอคอยหวงชา หลังจากการวิจัยอยู่หลายเดือน แต่ผลของยานั้นเทียบไม่ได้กับยาวิญญาณของศาลาไป่หยู่เลยงั้นเหรอ” ชิงชู พูดอย่างช้า ๆ

คนงานต้อนรับเงียบไป พวกเขาไม่รู้ว่าต้องตอบอะไรออกไป

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ชิงชูพูดด้วยเสียงเบา ๆ “ท่านอาจารย์หลินงั้นเหรอ ดูเหมือนว่าศาลาไป่เปาจะไม่ยอมโดดเดี่ยว ถึงกลับส่งคนไปเพื่อซื้อยารวบรวมพลังวิญญาณเลย”

……

……

ณ ศาลาไป่หยู่