ไหปีศาจ นิยาย บท 41

บทที่ 41

แขกที่ไม่คาดคิด

ทุกวันนี้ลั่วอู๋ยกงานธุรกิจของศาลาไป่หยู่ทุกอย่างให้กับเจ้าของร้านคนก่อนทำ

ส่วนเขาก็เก็บตัวฝึกฝนวิชาอย่างปลอดภัยในมิติข้างในไหปีศาจ

เพราะเขารู้ว่าศาลาไป่หยู่ตอนนี้เจริญรุ่งเรืองขนาดไหน ถ้าไม่มีหลักประกันที่ดีก็จะเป็นเพียงกระจกที่พร้อมจะแตกทุกเมื่อหากมีอะไรมากระทบ

อย่างเช่นคฤหาสน์ชวนเทียน

พวกเขามีธุรกิจอยู่ทั่วแผ่นดินใหญ่ และถ้าพวกลั่วอู๋มีความสามารถในการทำธุรกิจไม่พอพวกเขาก็คงจะถูกกลืนกินไปพร้อมกิจการของผู้อื่น

จึงจำเป็นที่พวกเขาจะต้องรู้ไต๋ของคฤหาสน์ชวนเทียน พวกเขาเหล่านั้นเปรียบได้กับมังกรที่เร้นกายอยู่หรือเสือโคร่งที่หมอบรอเหยื่อ

นอกจากนี้พวกเขามีมิตรภาพอันลึกซึ้งกับอำนาจสูงสุด เกือบทั้งหมดของราชวงศ์มังกรเร้นกาย หากต้องปะทะกันจะเป็นสถานการณ์ที่แย่มาก

พลังวิญญาณแห่งเซียนนั้นหนาแน่นอยู่ในไหปีศาจ

ร่างกายของลั่วอู๋เปล่งประกายแสงสีฟ้าอ่อน ทำให้ ต้าหวงที่นอนหมอบอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่น เนื่องจากมันและลั่วอู๋แบ่งปันพลังวิญญาณรวมกัน

ทันใดนั้นออร่าพลังวิญญาณก็ตึงตัวขึ้นและพัดโหมเข้ามา

หมุนวนอยู่เป็นเวลานานแล้วกระจายออก

ลั่วอู๋ลืมตาขึ้นแล้วสูดลมหายใจเข้าไปด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “ในที่สุดก็ผ่านระดับทองแดงไปได้ซะที”

เขาต้องใช้เวลากว่าครึ่งเดือน ถึงจะเสร็จสิ้นการพัฒนาทักษะในมิติไห สามารถจินตนาการได้ว่ามันยากแค่ไหนกว่าลั่วอู๋จะผ่านการฝึกฝนนี้ไปได้

ต้าหวงพ่นลมหายใจออกมา

มิติของต้าหวงได้พัฒนาไปถึงระดับทองแดง 5

ต้าหวงจ้องมองไปที่ลั่วอู๋ ดวงตาของมันเปี่ยมไปด้วยร่องรอยของความหวัง

ผ่านการเชื่อมต่อทางจิตวิญญาณ, ลั่วอู๋สัมผัสความคิดของต้าหวง

“เจ้าเองก็ต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นเหมือนกับเจ้าสุนัขตัวใหญ่ตัวนั่นสินะ … ” ลั่วอู๋ส่ายหน้าแล้วหัวเราะ “ไม่ดีเลยนะ”

แววตาของต้าหวงทอแววผิดหวัง

ทำไมสุนัขตัวอื่น ๆ ถึงทำได้ แต่พอเป็นมันกลับทำไม่ได้

ลั่วอู๋ลูบศีรษะของต้าหวงเบา ๆ “เพราะเจ้าเป็นสัตว์วิญญาณแสนสำคัญของข้า คู่หูตลอดชีวิต ดังนั้นข้าจึงยอมไม่ได้ยังไงล่ะ”

วิธีการสังเคราะห์นั้นมีโอกาสเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นที่จะสำเร็จและได้กลายเป็นวิญญาณชั้นสูง

ลั่วอู๋จะไม่ยอมใช้วิธีนี้โดยเด็ดขาด

ถ้าพลาดละก็เขาจะสูญเสียต้าหวงตลอดไป

แน่นอนว่าก็ยังมีอีกวิธี ลั่วอู๋สามารถใช้ทักษะปรับปรุงของไหปิศาจเพื่อปรับปรุงมิติของต้าหวงได้อย่างรวดเร็ว

แต่มันก็มีข้อเสียอยู่

เนื่องจากการส่งเสริมจากภายนอก มันจะเร่งด่วนเกินไปและทำให้ความเข้าใจของสัตว์วิญญาณไม่สอดคล้องกับพลังวิญญาณ ซึ่งจะมีผลกระทบต่อความก้าวหน้าของมันในอนาคต

ต้าหวงเดิมทีนั้นเป็นสัตว์ธรรมดา หากลั่วอู๋ต้องการที่จะให้มันเป็นสัตว์วิญญาณอันทรงพลังและอยู่คู่กับเขาไปยังจุดสูงสุดของโลก ผลกระทบเล็ก ๆ น้อยๆ นั้นอาจจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคต

ถึงแม้เขาจะมีไหเล่นแร่แปรธาตุ ลั่วอู๋ยังคงต้องการให้มันพัฒนาไปทีละขั้นทีละตอนมากกว่า

เมื่อต้าหวงรับรุู้ถึงสิ่งนี้มันก็ยิ้มขึ้นมาทันที พลางแกว่งหางไปมาอย่างมีความสุขและเลียมือของลั่วอู๋อย่างต่อเนื่อง มันตื่นเต้นมาก

ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่ามันจะเป็นสุนัขเพียงตัวเดียวที่เจ้านายของมันรักจริงๆ

แม้ว่าสุนัขตัวใหญ่จะดูดี แต่มันก็เป็นสัตว์วิญญาณที่จะถูกนำไปขาย

และแล้วการฝึกฝนก็สิ้นสุดลง

ลั่วอู๋เดินออกจากบ้านในมิติไหแล้วมองออกไป

โลกในมิติไหยังคงเป็นสถานที่ที่สวยงามด้วยหมอกเหมือนภาพของดินแดนแห่งเซียน

นอกจากนี้ด้วยการปลดปล่อยสัตว์วิญญาณจำนวนหนึ่ง ก็ได้เพิ่มพลังให้แก่มิติไหด้วยเล็กน้อย

ไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตารึเปล่า แต่ลั่วอู๋รู้สึกว่ามิติไหดูเหมือนจะใหญ่ขึ้น มันแปลกจริง ๆ หรือว่าถ้ามีชีวิตเพิ่มขึ้นมาในมิติแห่งนี้ มิติในไหก็จะใหญ่ขึ้นอย่างนั้นหรือ

“แกว๊ก!”

เสียงของนกร้องดังมาจากระยะไกล

มันเป็นเสียงของเจ้านกโง่

หลังจากระยะเวลาหนึ่ง ขนบนร่างกายของมันก็ฟื้นฟูจนกลับขึ้นมางอกใหม่อีกครั้ง สีของมันเป็นสีเดียวกับสีขาวหิมะ ดูศักดิ์สิทธิ์และสง่างาม

มันยังคงทำท่าภาคภูมิใจ