ไหปีศาจ นิยาย บท 50

บทที่ 50

ราคาตั้งต้นเท่าหินสายรุ้ง

ชายวัยยี่สิบต้น ๆ สวมเสื้อคลุมสีม่วง เขาเต็มไปด้วยแรงดันวิญญาณ ด้วยแววตาอันสดใสและมีแส้ทองคำคาดรอบเอว เขายืนด้วยภาคภูมิใจและความทระนงสูง

ดูเหมือนว่าจะมีผู้คนจำนวนมากรู้จักชายที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงนี้ พวกเขาจำเป็นต้องหลีกทางให้

“ใครกัน” มีคนถามด้วยสงสัย

“ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเขามาจากไหน”

“ มู่เฉิง เขาคือนายน้อยสามของตระกูลมู่แห่งหนานจุน เขาเป็นที่รู้จักในด้านความสามารถพิเศษและพลังการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา ในฐานะหนึ่งในสองผู้โดดเด่นแห่งหนานจุน กล่าวกันว่า พวกเขาอยู่ห่างจากมิติระดับทอง เพียงแค่ก้าวเดียว”

“ตระกูลมู่เป็นผู้มีอำนาจแห่งเมืองหมิงหนาน ไม่มีใครสามารถต่อกรพวกเขาได้นอกจากตระกูลฉู”

ผู้คนรอบข้างซุบซิบกัน

“นายน้อยมู่ ท่านมาทำอะไรที่โรงประมูลเฉิงเทียนงั้นหรือขอรับ” ผู้ตรวจสินค้าการประมูลฮู่อู๋ต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น

มันจำเป็นต้องทำเพราะเขาเป็นคนตระกูลมู่

ชายที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงพยักหน้า เขาหยิบหินสีสันสดใสที่มีขนาดเท่าฝ่ามือขึ้นมา และพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า “ข้ามีของต้องการประมูล ท่านสามารถตรวจสอบโดยเร็วได้ไหม”

“นั่นมันหินสายรุ้ง! มันเป็นของล้ำค่ามาก ๆ” ฮู่อู๋พูดด้วยความประหลาดใจ “มันสามารถบดให้เป็นผงเพื่อนำไปปรุงยา และใช้มันในการปรับแต่งสัตว์วิญญาณได้”

ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ มองด้วยความแปลกใจ

หินสายรุ้ง เป็นแร่ที่มีค่ามากชนิดหนึ่ง ประมาณว่า ชิ้นส่วนของหินสายรุ้งขนาดนิ้วโป้งนั้นมีมูลค่ามากกว่า 100 หินวิญญาณ หินสายรุ้งในมือของตระกูลมู่นั้นมีขนาดเท่าฝ่ามือ ข้าเกรงว่ามันจะมีมูลค่ามากกว่า 50,000 หินวิญญาณก็เป็นได้

ประมาณว่าของที่มีมูลค่าเช่นนี้ สามารถเข้าไปสู่งานประมูลประจำปีของคฤหาสน์ชวนเทียนได้

แต่เหตุใด มันจะต้องมาประมูลในโรงประมูลขนาดเล็กแห่งนี้

“ข้ารู้ว่าโรงประมูลเฉิงเทียนของท่านจะจัดการประมูลในเวลาอันใกล้ ข้าต้องการหินวิญญาณจากการเข้าร่วมประมูลสินค้า” ชายคนนั้นกล่าว

นั่นคือสิ่งที่พวกเขาเข้าใจ

ปรากฏว่า จุดประสงค์ของนายน้อยสามตระกูลมู่คือการหาเงินจากการประมูลสินค้า

“เข้าใจแล้วขอรับ” ฮู่อู๋รีบพูดตอบ “โปรดเข้าไปพักในห้องวีไอพีก่อน มันต้องใช้เวลาสักครู่ในการตรวจสอบคุณภาพของหินสายรุ้งชิ้นนี้

นายน้อยมู่พยักหน้า

ขั้นแรก ลั่วอู๋ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะต้องไปพบแขกผู้มีเกียรติก่อน แต่ใครจะคิดว่า ฮู่อู๋จะเดินทางมาที่โรงประมูลของเขากับนายน้อยสามตระกูลมู่

ฮู่อู๋พูดกับลั่วอู๋ว่า “ท่านลูกค้า ช่วยกรุณาออกไปข้างนอกสักครู่หนึ่งขอรับ ตอนนี้ข้ามีแขกที่พิเศษเดินทางมาที่นี่ และข้ามีสิ่งสำคัญที่ต้องพูดกับเขา”

ลั่วอู๋รีบเดินออกไป

“แขกพิเศษงั้นเหรอ แล้วข้าล่ะ ข้าเป็นคนมาก่อนนะ” ลั่วอู๋พูดด้วยความไม่สุภาพ

ฮู่อู๋ยิ้มเจื่อน ๆ “ข้าขอโทษด้วย ได้โปรดรอสักครู่ ข้าจะเรียกคนอื่นเพื่อมาตรวจสินค้าของท่านโดยเร็วที่สุด”

ลั่วอู๋ตะคอกถามว่า “ทำไมท่านถึงไม่ให้คนอื่นตรวจสินค้าของนายน้อยสามตระกูลมู่ผู้นี้กันล่ะ ท่านช่วยตรวจสินค้าของข้าก่อนได้ไหม “

ฮู่อู๋โมโหเล็กน้อย

ทำไมล่ะ ท่านสามารถบอกอีกฝ่ายว่า ท่านต้องประจบประแจงนายน้อยสามตระกูลมู่ ดังนั้นท่านต้องพิสูจน์ด้วยตัวเองและผู้ประเมินราคาอื่นก็มีงานยุ่งเช่นกัน ท่านต้องการให้นายน้อยสามรองั้นหรือ

“ท่านลูกค้า โปรดอย่าทำให้พวกเราลำบากใจ” ฮู่อู๋ไม่อยากจะพูดออกมา

ลั่วอู๋รู้สึกไม่สบอารมณ์ “ข้าเป็นคนที่ทำให้ท่านลำบากใจหรือว่าท่านทำให้ข้าลำบากใจกันล่ะ ข้ารอมานานแล้ว ทำไมท่านถึงให้ความสำคัญกับเขามากนักเมื่อเขามาถึง”

มันดึงดูดสายตาของผู้อื่น

“นายน้อยและผู้หญิงคนนั้นช่างโง่มาก”

“นั่นก็เพราะว่า เขาเป็นนายน้อยสามตระกูลมู่ และเป็นหนึ่งในสองผู้โดดเด่นแห่งหนานจุน

“สิ่งที่นายน้อยสามตระกูลมู่นำออกมาคือหินสายรุ้ง แล้วเจ้าได้นำสินค้าอะไรมาประมูลกัน”

“อย่ากล่าวหาอะไรกับโรงประมูล เจ้าควรรู้ด้วยว่าเจ้าก็เป็นคนเหมือนกัน”

หลายคนพูดเยาะเย้ย

มู่เฉิงไม่ได้มองลั่วอู๋ราวกับว่าไม่มีความจำเป็นที่เขาต้องมองมา แต่พูดอย่างชัดเจนว่า “ท่านช่วยรีบหน่อยได้ไหม ข้ากำลังรีบ”

“ได้ขอรับท่าน” ฮู่อู๋รีบพยักหน้า ถ้าเขาไม่รีบตอบนายน้อยสามตระกูลมู่ เขาจะถูกด่าทอโดยทันที