บทที่ 52
แสวงหาความงดงามที่แตกต่าง
“แร้งทรายเป็นไปได้ยังไง ท่านคุยกับสัตว์วิญญาณได้ด้วยหรือ แร้งทรายมันไม่มีลักษณะเป็นแบบนี้” มีคนหนึ่งพูดออกมาแบบไม่รู้ตัว
เพื่อนเขารีบดึงสติเขากลับมา “เฮ้! หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว”
เมื่อชายคนนั้นหันไปมองชายชุดสีขาว เขาหวาดกลัวและพูดด้วยเสียงสั่น ๆ “ฉู นายน้อยฉู”
“ผู้ชายคนนั้นเป็นอะไรกัน เขาหยาบคายชะมัด”
มีบางคนถามออกมาด้วยเสียงต่ำ ๆ
“เจ้าคนนอกคอก ไม่รู้หรือไงว่าชายคนนี้เป็นนายน้อยของตระกูลฉู ทั้งตระกูลฉูและตระกูลมู่เป็นตระกูลผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองทางตอนใต้”
“สองวีรบุรุษแห่งหนานจุน หนึ่งในนั้นคือมู่เฉิง นายน้อยสามตระกูลมู่ และอีกคนหนึ่งคือฉูจงฉวน นายน้อยของตระกูลฉู”
“สายลมวันนี้พัดสิ่งใดมากัน ทำไมท่านทั้งสองถึงมาที่โรงประมูลเฉิงเทียนกันหรือขอรับ”
ฉูจงฉวนได้ยินสิ่งที่ผู้คนโดยรอบพูดถึง เขายกคิ้วขึ้น และค่อย ๆ แนบนิ้วมือบนริมฝีปากของเขา “ชู่ววว! ข้าไม่ชอบชื่อวีรบุรุษแห่งหนานจุน”
ผู้คนรอบข้างจึงหยุดพูด
ดังที่เรารู้กันดีว่า ตระกูลฉูและตระกูลมู่นั้น อยู่ในสภาวะที่ไม่ลงรอยต่อกัน ในฐานะสองวีรบุรุษรุ่นใหม่ ทั้งมู่เฉิงและ ฉูจงฉวนเป็นศัตรูกันมาโดยตลอด
ทั้งสองต้องการอยู่คนละฝั่งกัน
“ข้าชอบชื่อเล่นที่มีความโรแมนติกมากกว่า” ฉูจงฉวนพูดด้วยรอยยิ้มและเหยียดหยามเล็กน้อย
มีเสียงหัวเราะจากผู้คน
ว่ากันว่าฉูจงฉวนเป็นคนที่มีความรักและชอบที่จะคลาคล่ำไปกับสิ่งมึนเมาและดึงดูดสาวน้อยนับไม่ถ้วนที่คิดถึงฤดูใบไม้ผลิ
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สุภาพ แต่เขาก็มีพรสวรรค์และตรงไปตรงมาซึ่งค่อนข้างเป็นที่นิยม
“ท่านฉูจงฉวนทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่” คนงานต้อนรับของโรงประมูลเฉิงเทียนรีบวิ่งไปข้างนอก
ฉูจงฉวนพูดด้วยรอยยิ้ม “มู่เฉิงมาได้ ทำไมข้าถึงมาไม่ได้”
“ใช่ ใช่แล้วขอรับ” คนงานต้อนรับเหงื่อตก และรีบพยักหน้า
ฉูจงฉวนเมินเฉย และมองตรงไปยังเจ้านกโง่ ยิ่งเขามองมัน เขายิ่งแสดงรอยยิ้มขึ้นเรื่อยๆ
“เจ้าหนู มันเป็นแร้งทรายใช่ไหม” ฉูจงฉวนถาม
ลั่วอู๋พยักหน้า “ใช่แล้ว! ท่านเป็นผู้มีสายตาที่ยอดเยี่ยมมาก เจ้านกโง่ตัวนี้เป็นแร้งทรายแน่นอน”
เจ้านกโง่ส่งเสียงร้องออกมาเพื่อแสดงความโกรธ
ฉูจงฉวนพูดขึ้น “ ข้าไม่ได้มีสายตายอดเยี่ยมอย่างที่เจ้าพูด แร้งทรายนั้นอาศัยอยู่บนภูเขาสูงใจกลางทะเลทราย แต่ที่หนานจุนนั้นไม่มี
“ข้าอยากจะไปที่ป่าหวงชาสักครั้ง ข้าต้องการเก็บรวบรวมข้อมูลทั่วทั้งอาณาเขต และข้ารู้สึกประทับใจแร้งทรายเป็นอย่างมาก”
“แต่ข้ารู้สึกสับสนเล็กน้อย ในความทรงจำของข้า แร้งทรายควรจะมีเส้นขนสีดำและก้าวร้าว แต่เส้นขนของแร้งทรายตัวนี้มีสีขาวราวกับหิมะ และมันเป็นสัตว์วิญญาณ แถมมันไม่มีความดุร้าย มันแปลกมาก ” ฉูจงฉวนพูดด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หัวใจของผู้คนเริ่มสั่นไหว
ตั้งแต่ลั่วอู๋ยืนยันว่านกตัวนี้คือแร้งทราย พวกเขาก็เริ่มพิจารณาเจ้านกตัวนี้
แต่ฉูจงฉวนก็ได้พูดคำตอบออกมาแล้ว
แร้งทรายตัวนี้เพียงตัวเดียวที่เกิดมาเป็นสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์
เจ้านกโง่ชูหัวขึ้น
มันรู้สึกมีความสุขกับการตกใจของผู้คน
อะไรนะ! กลายพันธุ์!
ฝูงชนส่งเสียงร้องในใจ
ข้าไม่เคยคาดหวังกับโรงประมูลเฉิงเทียน แต่ก็มีสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้า
แม้ว่ามันสัตว์วิญญาณระดับทองแดง แต่มันมีรูปแบบการกลายพันธุ์อย่างชัดเจน
สามปีก่อน โรงประมูลของคฤหาสน์ชวนเทียนได้ประมูลสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ นั่นคือเต่ากลายพันธุ์
เต่าทะเลโดยปกติแล้วจะมีสีดำเทา แต่เต่ากลายพันธุ์ตัวนั้นกลับมีสีทองคำบริสุทธิ์
ท้ายที่สุด เต่ากลายพันธุ์ก็ถูกซื้อโดยนักธุรกิจผู้ร่ำรวย ด้วยราคา 2.3 ล้านหินวิญญาณ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ