ไหปีศาจ นิยาย บท 52

บทที่ 52

แสวงหาความงดงามที่แตกต่าง

“แร้งทรายเป็นไปได้ยังไง ท่านคุยกับสัตว์วิญญาณได้ด้วยหรือ แร้งทรายมันไม่มีลักษณะเป็นแบบนี้” มีคนหนึ่งพูดออกมาแบบไม่รู้ตัว

เพื่อนเขารีบดึงสติเขากลับมา “เฮ้! หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว”

เมื่อชายคนนั้นหันไปมองชายชุดสีขาว เขาหวาดกลัวและพูดด้วยเสียงสั่น ๆ “ฉู นายน้อยฉู”

“ผู้ชายคนนั้นเป็นอะไรกัน เขาหยาบคายชะมัด”

มีบางคนถามออกมาด้วยเสียงต่ำ ๆ

“เจ้าคนนอกคอก ไม่รู้หรือไงว่าชายคนนี้เป็นนายน้อยของตระกูลฉู ทั้งตระกูลฉูและตระกูลมู่เป็นตระกูลผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองทางตอนใต้”

“สองวีรบุรุษแห่งหนานจุน หนึ่งในนั้นคือมู่เฉิง นายน้อยสามตระกูลมู่ และอีกคนหนึ่งคือฉูจงฉวน นายน้อยของตระกูลฉู”

“สายลมวันนี้พัดสิ่งใดมากัน ทำไมท่านทั้งสองถึงมาที่โรงประมูลเฉิงเทียนกันหรือขอรับ”

ฉูจงฉวนได้ยินสิ่งที่ผู้คนโดยรอบพูดถึง เขายกคิ้วขึ้น และค่อย ๆ แนบนิ้วมือบนริมฝีปากของเขา “ชู่ววว! ข้าไม่ชอบชื่อวีรบุรุษแห่งหนานจุน”

ผู้คนรอบข้างจึงหยุดพูด

ดังที่เรารู้กันดีว่า ตระกูลฉูและตระกูลมู่นั้น อยู่ในสภาวะที่ไม่ลงรอยต่อกัน ในฐานะสองวีรบุรุษรุ่นใหม่ ทั้งมู่เฉิงและ ฉูจงฉวนเป็นศัตรูกันมาโดยตลอด

ทั้งสองต้องการอยู่คนละฝั่งกัน

“ข้าชอบชื่อเล่นที่มีความโรแมนติกมากกว่า” ฉูจงฉวนพูดด้วยรอยยิ้มและเหยียดหยามเล็กน้อย

มีเสียงหัวเราะจากผู้คน

ว่ากันว่าฉูจงฉวนเป็นคนที่มีความรักและชอบที่จะคลาคล่ำไปกับสิ่งมึนเมาและดึงดูดสาวน้อยนับไม่ถ้วนที่คิดถึงฤดูใบไม้ผลิ

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สุภาพ แต่เขาก็มีพรสวรรค์และตรงไปตรงมาซึ่งค่อนข้างเป็นที่นิยม

“ท่านฉูจงฉวนทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่” คนงานต้อนรับของโรงประมูลเฉิงเทียนรีบวิ่งไปข้างนอก

ฉูจงฉวนพูดด้วยรอยยิ้ม “มู่เฉิงมาได้ ทำไมข้าถึงมาไม่ได้”

“ใช่ ใช่แล้วขอรับ” คนงานต้อนรับเหงื่อตก และรีบพยักหน้า

ฉูจงฉวนเมินเฉย และมองตรงไปยังเจ้านกโง่ ยิ่งเขามองมัน เขายิ่งแสดงรอยยิ้มขึ้นเรื่อยๆ

“เจ้าหนู มันเป็นแร้งทรายใช่ไหม” ฉูจงฉวนถาม

ลั่วอู๋พยักหน้า “ใช่แล้ว! ท่านเป็นผู้มีสายตาที่ยอดเยี่ยมมาก เจ้านกโง่ตัวนี้เป็นแร้งทรายแน่นอน”

เจ้านกโง่ส่งเสียงร้องออกมาเพื่อแสดงความโกรธ

ฉูจงฉวนพูดขึ้น “ ข้าไม่ได้มีสายตายอดเยี่ยมอย่างที่เจ้าพูด แร้งทรายนั้นอาศัยอยู่บนภูเขาสูงใจกลางทะเลทราย แต่ที่หนานจุนนั้นไม่มี

“ข้าอยากจะไปที่ป่าหวงชาสักครั้ง ข้าต้องการเก็บรวบรวมข้อมูลทั่วทั้งอาณาเขต และข้ารู้สึกประทับใจแร้งทรายเป็นอย่างมาก”

“แต่ข้ารู้สึกสับสนเล็กน้อย ในความทรงจำของข้า แร้งทรายควรจะมีเส้นขนสีดำและก้าวร้าว แต่เส้นขนของแร้งทรายตัวนี้มีสีขาวราวกับหิมะ และมันเป็นสัตว์วิญญาณ แถมมันไม่มีความดุร้าย มันแปลกมาก ” ฉูจงฉวนพูดด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หัวใจของผู้คนเริ่มสั่นไหว

ตั้งแต่ลั่วอู๋ยืนยันว่านกตัวนี้คือแร้งทราย พวกเขาก็เริ่มพิจารณาเจ้านกตัวนี้

แต่ฉูจงฉวนก็ได้พูดคำตอบออกมาแล้ว

แร้งทรายตัวนี้เพียงตัวเดียวที่เกิดมาเป็นสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์

เจ้านกโง่ชูหัวขึ้น

มันรู้สึกมีความสุขกับการตกใจของผู้คน

อะไรนะ! กลายพันธุ์!

ฝูงชนส่งเสียงร้องในใจ

ข้าไม่เคยคาดหวังกับโรงประมูลเฉิงเทียน แต่ก็มีสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้า

แม้ว่ามันสัตว์วิญญาณระดับทองแดง แต่มันมีรูปแบบการกลายพันธุ์อย่างชัดเจน

สามปีก่อน โรงประมูลของคฤหาสน์ชวนเทียนได้ประมูลสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ นั่นคือเต่ากลายพันธุ์

เต่าทะเลโดยปกติแล้วจะมีสีดำเทา แต่เต่ากลายพันธุ์ตัวนั้นกลับมีสีทองคำบริสุทธิ์

ท้ายที่สุด เต่ากลายพันธุ์ก็ถูกซื้อโดยนักธุรกิจผู้ร่ำรวย ด้วยราคา 2.3 ล้านหินวิญญาณ

สนใจแค่ภูตวิญญาณที่มีรูปร่างมนุษย์เท่านั้น

ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่พวกโรคจิตใช่ไหม

“ว่าไง เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ สีหน้าของเจ้าดูไม่ค่อยดีเลยนะ” ฉูจงฉวนพูดไม่ออก “ผู้คนในหนานจุน รู้ว่านี่ไม่ใช่คำหยาบคาย แต่มันคือความโรแมนติก ข้าที่มีความโดดเด่นงดงามไม่เหมือนใคร”

ใบหน้าที่เคร่งขรึมและจริงจังของฉูจงฉวน ทำให้ลั่วอู๋ต้องถอนหายใจ แต่ก็ไม่กลัวกับงานอดิเรกที่ผิดปกติเช่นนี้

……

……

ภายในห้องรับรองแขกพิเศษ

ฮู่อู๋กำลังประเมินคุณภาพของหินสายรุ้ง ทันใดนั้นเอง คนงานต้อนรับรีบวิ่งตรงเข้ามา “ท่านฮู่ เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ!”

“ลนลานอะไรกัน เจ้าไม่เห็นรึว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่ในห้องรับรองแขกพิเศษ” ฮู่อู๋ด่าทอด้วยความไม่พอใจ

นายน้อยสามตระกูลมู่กำลังรอชามาเสิร์ฟ

คนงานต้อนรับพูดด้วยอาการติดอ่าง “หัวหน้า! เจ้าเด็กหนุ่มคนนั้นที่ถูกท่านไล่ออกไปจากโรงประมูลของท่าน เขา… เขา … “

“มีเรื่องอะไรกัน เขากำลังทำปัญหาหรือไง ส่งคนไปไล่เขา เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ทำกันไม่ได้เหรอ ข้าต้องมาสอนเจ้าอีก” ฮู่อู๋พูดด้วยความหงุดหงิด

“ไม่ ไม่ใช่ขอรับ” คนงานต้อนรับรีบโบกมือ “เขา… เขานำสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์มาประมูลที่ประตูโรงประมูลของเราขอรับท่าน”

“อะไรนะ!” ฮู่อู๋ตกใจ

แม้แต่การเลี้ยงสัตว์ก็มีความสนใจการเปลี่ยนแปลง สัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นหายากยิ่งนัก

“เรื่องจริงรึ! เจ้าไม่ได้พูดเรื่องเหลวไหลใช่ไหม เจ้าเด็กคนนั้นมีสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์อย่างนั้นหรือ” ฮู่อู๋กระชากปกเสื้อของคนงานต้อนรับที่อยู่ในอาการตื่นเต้น

คนงานต้อนรับร้องไห้ออกมาโดยไม่มีน้ำตา “จริงขอรับท่าน! มันเป็นความจริง แร้งทรายกลายพันธุ์สีขาวล้วน และดูดีอย่างมาก”

“ท่านมู่เฉิง ข้ามีเรื่องด่วนต้องทำตอนนี้ขอรับ” ฮู่อู๋รู้สึกสับสนว่าอะไรสำคัญที่สุด

นายน้อยมู่ขมวดคิ้ว และความคิดบางอย่างพุ่งเข้ามาในหัว และเขาก็พูดขึ้นว่า “ข้าจะไปด้วย ข้าอยากจะเห็นว่าสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์มันจะมันหน้าตาเป็นอย่างไร”

เขาเดินออกจากห้องพร้อมกับฮู่อู๋และเดินไปที่หน้าประตู