ไหปีศาจ นิยาย บท 73

บทที่ 73

เจ้าจะยอมตกลงไหม

หลงเลินชานรู้สึกอับจนหนทาง

เขาทำอะไรได้บ้าง

แน่นอนว่าลั่วอู๋มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะจ่ายเงินประมูล ต่อให้เขาจะเสนอราคา 100 ล้านหินวิญญาณ มันก็เป็นเรื่องของตัวเขาเอง

คฤหาสน์ชวนเทียน แค่ต้องการภูตดอกไม้ในการประมูลเท่านั้น

แม้ว่ามันจะไม่สอดคล้องกับบรรทัดฐานภายในของคฤหาสน์ชวนเทียน แต่นี่เป็นกรณีฉุกเฉิน

ไม่มีใครสามารถยุ่งกับลั่วอู๋ได้

โดยปกติโรงประมูลจะได้ค่านายหน้าส่วนหนึ่งจากการประมูล แต่คราวนี้เพื่อขอบคุณลั่วอู๋, คฤหาสน์ชวนเทียนจึงยกเว้นค่านายหน้า ซึ่งเป็นคำสั่งโดยตรงจากผู้บริหารระดับสูง

เพราะแบบนั้นลั่วอู๋จึงสามารถตะโกนเสนอราคามากเท่าไหร่ก็ได้เท่าที่เขาต้องการ โดยไม่มีปัญหาใด ๆ เกี่ยวกับค่านายหน้า

“ไม่มีทาง ข้าไม่เชื่อ” หลี่ชวนเฉิงคำรามอย่างฝืนใจ

13 ล้านหินวิญญาณ

มันเทียบได้กับทรัพย์สินเกือบทั้งหมดของตระกูลระดับสูงทั่วไป

ขนาดตระกูลฉู ที่เลื่องชื่อในเขตนี้ก็ยังสามารถจ่ายได้แค่ 8 ล้านหินวิญญาณเท่านั้น ถ้ามากกว่านั้นมันจะส่งผลต่อสถานะทางการเงิน

แม้ว่าสถานะขององค์ชายจะอยู่ในระดับสูง แต่ในแง่ของทรัพยากรทางการเงินเขาก็ไม่ได้ดีเท่ากับตระกูลระดับสูง

จู่ๆใบหน้าของหลงเลินชานก็เย็นชา “ฝ่าบาท แม้ว่าท่านจะโดดเด่น แต่ก็อย่าลืมว่าที่นี่คือคฤหาสน์ชวนเทียน”

เขาตื่นตระหนกและยอมสงบลงเล็กน้อย

ที่นี่คือคฤหาสน์ชวนเทียน

ไม่มีใครสามารถโวยวายหรืออวดเบ่งในสถานที่แห่งนี้ได้

ต่อให้องค์ชายรัชทายาทแห่งพิงหนาน บิดาของเขามาด้วยตัวเอง ก็ไม่สามารถทำได้

อ้าปากค้างอย่างหนัก เขาไม่ได้พูดอะไรอีก อย่างไรก็ตามเสียงการกดปุ่มเสนอราคาก็ดังมาจากที่นั่งชวนเทียน

“เจ้าหยุดที่ราคา 13 ล้านรึเปล่า ดูเหมือนว่าความปรารถนาของเจ้าที่อยากได้ภูตดอกไม้มาครอบครองจะมีแค่นี้สินะ โชคดีที่เจ้าไม่คิดจะสู้ต่อ ข้ามีเงินแค่ 13 ล้านหินวิญญาณเท่านั้น ถ้าเจ้าเพิ่มอีกหมื่นเข้าไป ข้าก็คงไม่สามารถสู้กับเจ้าได้ไหว “เสียงของลั่วอู๋ ดังออกมาจากที่นั่งได้ยินก้องไปทั่วโรงประมูลทั้งหมด

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกตื่นเต้น

“1 หมื่น ข้าของเพิ่มอีก 1 หมื่น” ปากของเขายังคงพูดเสนอราคาต่อไป เขาหันไปมองสองพี่น้องตระกูลมู่

สองพี่น้องตระกูลมู่ตอนนี้กำลังทำอะไรไม่ถูก

ได้เตรียมเงินไว้ 5.2 ล้านหินวิญญาณและพวกเขาทั้งสองก็ได้เตรียมเงินไว้ 7 ล้านหินวิญญาณ แม้ว่าสองพี่น้องจะสามารถใช้เงินออมร่วมกันได้ แต่พวกเขาสามารถเพิ่มเงินได้ถึงแค่ 13 ล้านหินวิญญาณเท่านั้น

“มาสู้กันอีกครั้งเถอะ” แสงแห่งความหวังเพิ่มขึ้นในสายตาของหลี่ชวนเฉิง

จากนั้นพวกเขาก็เริ่มรวบรวมเงิน

“ข้ามี 13.03 ล้านหินวิญญาณ” เขารู้สึกอายที่จะเสนอราคา

มันเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยแค่ 30000 หินวิญญาณ

ด้วยความเย่อหยิ่งเสียงการเรียกเสนอราคาจึงค่อนข้างดูขัดเขิน

“13.04 ล้านหินวิญญาณ”

เสียงของลั่วอู๋ดังออกมาอีกครั้ง

เพิ่มแค่ 1 หมื่นหินวิญญาณ

หลี่ชวนเฉิงพยายามมองสบตา “เจ้าทำแบบนี้หมายความว่ายังไง ไหนเจ้าบอกว่าเจ้าจะไม่เสนอราคาอีกไง”

ผู้ชมบางคนถึงกับพูดไม่ออก

เขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องตกลงกับอีกฝ่าย

ลั่วอู๋หัวเราะพร้อมยิ้ม “ข้าแค่ล้อเล่น ข้าไม่อยากเห็นภูตดอกไม้อยู่ในมือเจ้า”

หลี่ชวนเฉิงเดือดดาลด้วยโทสะ

เสียงดังลั่นออกมาจากมุมที่นั่งมังกรอีกครั้ง คราวนี้มันเป็นเสียงของการทุบกำแพงและพื้น

“ไปสืบมา ว่าผู้ชายคนนี้มันมาจากไหน ทำไมมันบังอาจกล้าหยอกข้าเช่นนี้ ข้าจะฆ่ามัน” ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยไฟโทสะ

……

……

ในที่สุดภูตดอกไม้ก็ถูกประมูลไปโดยลั่วอู๋

ฉูจงฉวนจ้องมองไปที่ลั่วอู๋อย่างไม่กะพริบตา ดูเหมือนว่าเขาอยากจะรู้ว่าลั่วอู๋จะหาเงินมากกว่า 13 ล้านหินวิญญาณมาได้ยังไง

คนงานของคฤหาสน์ชวนเทียน เดินมาข้างหน้าพวกเขาด้วยความเคารพพร้อมแสดงเอกสารและหมายเลขทะเบียนของรายการประมูล

“ฉูจงฉวนเจ้าเดินไปแล้วจ่ายเงินซะสิ” ลั่วอู๋ยืดเส้น

ฉูจงฉวนชี้ไปที่เอกสารการประมูล “ให้ข้าจ่ายงั้นเหรอ เจ้าล้อเล่นกันใช่ไหมเนี่ย ข้าบอกเจ้าแล้วไม่ใช่เหรอว่าข้ามีเงินไม่มากขนาดนั้น”

“ไม่ต้องกังวลไปเจ้ามีมันแน่” ลั่วอู๋ยิ้มอย่างมีเลศนัย “และข้าก็จะเอาภูตดอกไม้ ออกมาให้เจ้าอย่างแน่นอน ถ้าเจ้าจ่ายให้เขาแล้ว”

ฉูจงฉวนรู้สึกว่าเขาเลือกเพื่อนผิดไปหน่อยในคราวนี้

ถ้าเจ้าถังแตกก็อย่าเอามาลงที่ข้าด้วยสิ ที่นี่คือคฤหาสน์ชวนเทียนนะ ต่อให้ใช้ชื่อของตระกูลฉู ก็คงไม่ได้ช่วยอะไรหรอก