ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 109

“เดี๋ยวก่อนสิ ใครให้เธอพาเด็กออกไปกัน?” ดักลาสถามขึ้นทันที

หัวใจของชารอนสั่นเล็กน้อย ก่อนที่ชารอนจะทันได้โต้ตอบ ดักลาสพลันกล่าวคำสั่ง "พาเด็กคนนั้นกลับไปที่ห้อง"

สาวใช้หลายคนเดินเข้ามาหาชารอนและพรากลูกไปจากเธอ

ชารอนตกใจมาก “พวกคุณจะทำอะไรน่ะ? ออกไปให้พ้น ปล่อยมือจากลูกของฉันเดี๋ยวนี้!”

เซบาสเตียนเองก็ขัดขืนสาวใช้เช่นกัน “ไปให้พ้น! ผมอยากอยู่กับแม่!”

ไซม่อนกระแทกโต๊ะและพลันลุกขึ้นยืน “หยุดเดี๋ยวนี้! ถ้าใครกล้าแตะต้องพวกเขา ฉันจะหักมือทิ้งให้หมดเลย!”

สาวใช้กลัวเกินกว่าจะขยับตัวและเพียงแค่มองหน้ากัน

ไซม่อนเดินไปอุ้มลูกชายขึ้นมา “เซบาสเตียน ลูกอยู่กับคุณปู่ไปก่อนนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะออกไปข้างนอกสักสองสามวัน”

ไซม่อนพาเด็กไปหาดักลาส "พ่อครับ ดูแลลูกผมด้วย ผมจะย้ายออกไปกับชารอนเอง"

ดวงตาของชารอนเบิกกว้าง 'เขาเสียสติไปแล้วหรือยังไงกัน? ฉันทิ้งลูกไว้ในบ้านหลังนี้ไม่ได้!'

“เซบาสเตียน...” เธอต้องการพาลูกชายกลับมา

ไซม่อนหยุดชารอนเอาไว้ "ไปกันก่อนเถอะ"

“ไม่ ฉันต้องการลูกคืน...” แต่ทว่า ไซม่อนโอบแขนชารอนเอาไว้และพาเธอออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก

“ไซม่อน กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันไม่ได้ขอให้นายย้ายออกไปสักหน่อย!” เพเนโลเป้ตะโกน ชารอนเป็นคนที่เธอต้องการจะไล่ออกไปจากบ้านหลังนี้ แต่ทว่า เขากำลังจะไปกับเธอ เขาตั้งใจไม่เชื่อฟังงั้นหรือ?

ไซม่อนดูเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงของเพเนโลเป้เลย เขาโอบชารอนและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง