ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 108

ชารอนอดไม่ได้ที่จะโต้กลับ "ไร้สาระน่า! คุณดูถูกฉัน แถมยังรั้งตัวฉันเอาไว้อีก!" ชารอนมองไปที่เพเนโลเป้และพูดต่อ "ถ้าคุณไม่เชื่อ ตรวจสอบกล้องวงจรปิดดูก็ได้ค่ะว่าเขาทำอะไรกับฉันบ้าง!"

ทว่า ภายในคฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่ มีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกหนทุกแห่ง รวมทั้งในโรงรถด้วย ถ้าพวกเขาตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิด คำโกหกของโฮเวิร์ดจะต้องถูกเปิดโปงออกมาแน่

“คุณลุงนิสัยไม่ดี! คุณทำร้ายแม่ผมอีกแล้ว!” เซบาสเตียนเดินออกจากอ้อมแขนของแม่และวิ่งไปหาโฮเวิร์ดทันที

“เซบาสเตียน มาหาปู่นี่มา” ดักลาสกลัวว่าพวกเขาจะมองว่าเด็กคนนี้ไม่ได้รับการสั่งสอน

“คุณปู่ครับ คุณปู่ต้องลงโทษคุณลุงคนนี้นะครับ เขาทำร้ายแม่ผม” เซบาสเตียนกล่าวและชี้ไปที่โฮเวิร์ดด้วยความโกรธ

“ถ้าเขาทำผิดจริง ปู่จะลงโทษเขาเอง มานี่ก่อนมา”

“ผมอยากอยู่กับแม่” เซบาสเตียนวิ่งกลับไปหาชารอน

เพเนโลเป้มองไปยังโฮเวิร์ดอีกครั้ง แต่คราวนี้ สีหน้าของเธอจริงจังขึ้นกว่าเดิม “โฮเวิร์ด สารภาพออกมาเดี๋ยวนี้!” เพเนโลเป้รู้จักไซม่อนดี เขาจะไม่ชกต่อยหลานชายแบบนั้นแน่เว้นแต่ว่าโฮเวิร์ดจะทำอะไรผิดจริง

สายตาของโฮเวิร์ดจ้องไปที่ชารอน “เธอหว่านเสน่ห์ใส่ผม!”

“คุณ... โฮเวิร์ด คุณกำลังใส่ร้ายฉัน คุณมันน่ารังเกียจเกินไปแล้วนะ!” ชารอนกล่าวอย่างโกรธจัด

ไซม่อนจ้องไปยังโฮเวิร์ดอย่างชั่วร้าย ไซม่อนกำหมัดแน่นและพร้อมที่จะกวัดแกว่งอยู่ตลอดเวลา “พูดอีกทีสิ!”

เมื่อเห็นว่าทั้งสามกำลังจะทะเลาะกันอีกครั้ง เพเนโลเป้ก็สูดหายใจเฮือกใหญ่และตะโกนออกมาอย่างเย็นชา “พอได้แล้ว!”

หลังจากนั้น เธอก็ตะโกนต่อ "อัลเฟรด ไปเอาภาพจากกล้องวงจรปิดมา!"

พ่อบ้านอัลเฟรดวิ่งออกไป ในไม่ช้า ภาพจากกล้องวงจรปิดก็ถูกส่งให้กับเพเนโลเป้

เพเนโลเป้กวาดตาดู ดวงตาที่เยือกเย็นของเธอจ้องไปที่โฮเวิร์ดและพูดขึ้น "นายมีอะไรจะบอกอีกไหมล่ะ?"

“ผมไม่มีอะไรจะพูดทั้งนั้น ผมรั้งตัวเธอเอาไว้ก็จริง แต่นั่นก็เป็นเพราะเธอเอาแต่พูดจายั่วยวนผม”

ชารอนโกรธมากจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าโฮเวิร์ด ทำไมเขาถึงไร้ยางอายได้ขนาดนี้กัน?

“โฮเวิร์ด ดูเหมือนบทเรียนที่นายได้รับยังไม่หนักพอสินะ” ไซม่อนขมวดคิ้ว

“เอาล่ะ พวกนายทั้งคู่ไม่ต้องพูดอะไรมากไปกว่านี้แล้ว อันที่จริง เรื่องทั้งหมดมันก็เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่หรือยังไงกัน?” เพเนโลเป้ชำเลืองมองทั้งสองก่อนจะจ้องไปที่ชารอน "ผู้หญิงคนนี้เป็นตัวปัญหา เธอนำความโกลาหลมาสู่บ้านของเรา เนื่องจากเธอเป็นตัวปัญหา ในวันนี้ ฉันจะกำจัดปัญหานี้ออกไป พวกนายสองคนจะได้ไม่ต้องมาชกต่อยกันอีก"

หลังจากนั้น เพเนโลเป้กล่าวคำสั่งกับอัลเฟรด "ช่วยไปเก็บข้าวของแล้วไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปที!"

ชารอนเบิกตากว้าง 'เราถูกไล่ออกจากบ้านหลังนี้?'

ชารอนมองไปที่โฮเวิร์ดโดยไม่รู้ตัว นั่นคือสิ่งที่โฮเวิร์ดต้องการ! แน่นอน เธอเห็นว่าโฮเวิร์ดกำลังเผยยิ้มเยาะเย้ยอยู่ เพราะเขาได้สิ่งที่ต้องการแล้ว!

“อย่าแม้แต่จะคิด!” ไซม่อนตะโกนทันที

อัลเฟรดหยุดเดิน ในตอนนี้ เขากำลังอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“มันเป็นคำสั่งของฉันนะ อัลเฟรด ทำไมนายไม่ทำตามล่ะ?” เพเนโลเป้ตั้งใจจะไล่ชารอนออกไปอยู่แล้ว

“พี่เพเนโลเป้!” ไซม่อนมองดูพี่สาวอย่างไร้อารมณ์ เธอทำสิ่งนี้โดยไม่สนใจคนผิดเลยแม้แต่น้อย

“อย่าโทษพี่สิ ไซม่อน ถ้าไม่ใช่เพราะชารอน เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นหรอก เธอต้องไปจากที่นี่เท่านั้น”

ดักลาสยังพูดแทรก "ใช่ เธอเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีให้กับเด็ก เพราะฉะนั้น ให้เธอออกไปจากที่นี่เถอะ"

สีหน้าของไซม่อนตึงเครียดเขากัดริมฝีปาก แม้แต่ดักลาสผู้เป็นพ่อก็พูดเช่นนั้นออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะช่วยชารอนเอาไว้ไม่ได้เลย!

ชารอนหัวเราะเยาะตัวเอง เธอได้รับความทุกข์ทรมานมามากพอแล้วที่นี่ พวกเขาต้องการไล่เธอออก เธอเองก็ไม่อยากอยู่เลยด้วยซ้ำ!

“ได้ ฉันจะไปจากที่นี่ ฉันจะออกไปกับเซบาสเตียนเดี๋ยวนี้” เธออุ้มลูกชายขึ้นมาและเดินจากไป