ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 111

ไซม่อนชำเลืองมองชารอนและถามอย่างใจเย็น “คุณคิดว่าเซบาสเตียนจะแยกจากคุณได้นานแค่ไหนกันล่ะ?”

ชารอนรู้สึกประหลาดใจ เธอกับเซบาสเตียนไม่เคยแยกจากกันเลย เธอไม่อยากอยู่ห่างจากลูกชายเลย โดยปกติแล้ว เซบาสเตียนเองก็อยู่ไม่ได้หากปราศจากแม่เช่นกัน

เซบาสเตียนจะร้องไห้งอแงทันที ชารอนไม่รู้เลยว่าลูกชายของตัวเองจะทนได้ขนาดไหน

ชารอนเข้าใจทันทีว่าทำไมไซม่อนถึงบอกว่าพวกเขาจะออกไปจากที่นี่สักสองสามวัน เมื่อลองคิดดูแล้วว่าดักลาสสนใจในตัวเซบาสเตียนมากน้อยขนาดไหน หากเซบาสเตียนส่งเสียงโห่ร้องและเรียงหาแม่ขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ดักลาสต้องยอมจำนนอย่างแน่นอน

ชารอนมองไปทางชายผู้สงบนิ่ง เขาคิดเรื่องทั้งหมดเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่น่าแปลกใจที่ไซม่อนพาชารอนออกไปโดยไม่ทะเลาะกัน

“งั้นฉันควรไปอยู่กับเพื่อนฉันสักสองสามวัน” แม้ว่าจะพูดเช่นนั้นออกมา แต่ชารอนก็ยังลังเลที่จะต้องอยู่ห่างจากลูกชายของตัวเองในช่วงเวลานี้ ชารอนมองออกไปทางหน้าต่างซ้ำแล้วซ้ำเล่า 'เขาจะวิ่งหนีออกมาไหมนะ? หรือเขาจะถูกบังคับให้อยู่แต่ในบ้าน?'

ทว่า ชารอนไม่เห็นลูกชายวิ่งออกมา แต่เธอกลับเห็นโฮเวิร์ดแทน ตามมาด้วยสาวใช้สองคนที่ช่วยเขาขนสัมภาระ ดูเหมือนว่าโฮเวิร์ดกำลังจะย้ายออกไป? เขาถูกไล่ออกจากบ้านหลังนี้ด้วย?

ทันทีที่ไซม่อนเห็นโฮเวิร์ดเดินเดินออกไปด้วย นัยน์ตาสีเข้มของเขาก็หรี่ลง ก่อนที่โฮเวิร์ดจะเข้าไปใกล้รถของทั้งคู่ ไซม่อนก็หันไปหาชารอน “ผมไม่ได้เพิ่งพูดออกไปหรอกหรือว่าเราจะได้ใช้เวลาดี ๆ ร่วมกันน่ะ?”

หลังจากนั้น ไซม่อนก็บอกคนขับให้ขับรถออกไปทันที

ทันทีที่โฮเวิร์ดออกไป เขาเห็นรถข้างหน้าขับออกไปไม่ไกล เขาจ้องไปที่รถและเห็นชารอนผ่านหน้าต่าง

ในครั้งนี้ เธอถูกไล่ออกจากตระกูลแซคคารี่ สิ่งเดียวที่ทำให้โฮเวิร์ดไม่พอใจก็คือลุงไซม่อนไปกับชารอนด้วย!

'ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเราจะทำให้ลุงไซม่อนหย่ากับเธอเอง!'

แทนที่จะปล่อยให้ชารอนไปพักที่บ้านเพื่อน ไซม่อนกลับพาชารอนไปยังอพาร์ตเมนต์ที่ตนเคยอยู่

อพาร์ตเมนต์นั้นมีขนาดใหญ่และเป็นระเบียบเรียบร้อย ดูเหมือนว่าภายในจะถูกทำความสะอาดเป็นประจำ

"พักที่นี่ก่อนเถอะ มันใกล้บริษัทด้วย การเดินทางไปมาระหว่างที่ทำงานจะสะดวกมากกว่า" ถ้าต้องเลิกงานดึก ไซม่อนก็เคยค้างคืนที่นี่

“แล้วคุณล่ะ?” ชารอนถามอย่างสงสัย เธอยังสลัดคำพูดที่ว่าเขาต้องการใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอไม่หลุดเลย

ไซม่อนล้วงมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋าเสื้อและจ้องที่ชารอนอย่างใจเย็น “ผมเองก็จะอยู่ที่นี่เหมือนกัน คุณลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าผมเองก็ถูกไล่ออกพร้อมกับคุณ?”

หางตาของชารอนกระตุก “คุณเป็นคนลากฉันออกมาจากบ้านเองนะ อย่าทำให้เหมือนตัวเองไม่ผิดอะไรสิ'

“งั้นห้องไหนของฉันล่ะ?” เธอมองไปรอบ ๆ มันมีห้องนอนทั้งหมดสามห้อง

“นอนห้องใหญ่กับผมไง” ไซม่อนกล่าวออกมา

ชารอนแค่มองมาที่ไซม่อนและไม่ได้พูดอะไร พวกเขาเคยอยู่ด้วยกันมาก่อนแล้ว แต่นั่นเป็นเพราะทั้งสองต้องแสร้งทำเป็นคู่รัก แต่ทว่า สำหรับที่นี่ พวกเขายังต้องทำแบบเดิมอยู่อีกเหรอ?

“งั้นฉันจะไปนอนห้องที่สอง” ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงมุ่งหน้าไปยังห้องเล็กพร้อมกับสัมภาระ

ทว่า ไซม่อนกลับคว้าแขนชารอนเอาไว้ น้ำเสียงที่เย็นชาและไม่พอใจเล็กน้อยดังขึ้น “คุณพยายามจะแยกจากผมงั้นเหรอ?”