ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 111

ไซม่อนชำเลืองมองชารอนและถามอย่างใจเย็น “คุณคิดว่าเซบาสเตียนจะแยกจากคุณได้นานแค่ไหนกันล่ะ?”

ชารอนรู้สึกประหลาดใจ เธอกับเซบาสเตียนไม่เคยแยกจากกันเลย เธอไม่อยากอยู่ห่างจากลูกชายเลย โดยปกติแล้ว เซบาสเตียนเองก็อยู่ไม่ได้หากปราศจากแม่เช่นกัน

เซบาสเตียนจะร้องไห้งอแงทันที ชารอนไม่รู้เลยว่าลูกชายของตัวเองจะทนได้ขนาดไหน

ชารอนเข้าใจทันทีว่าทำไมไซม่อนถึงบอกว่าพวกเขาจะออกไปจากที่นี่สักสองสามวัน เมื่อลองคิดดูแล้วว่าดักลาสสนใจในตัวเซบาสเตียนมากน้อยขนาดไหน หากเซบาสเตียนส่งเสียงโห่ร้องและเรียงหาแม่ขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ดักลาสต้องยอมจำนนอย่างแน่นอน

ชารอนมองไปทางชายผู้สงบนิ่ง เขาคิดเรื่องทั้งหมดเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่น่าแปลกใจที่ไซม่อนพาชารอนออกไปโดยไม่ทะเลาะกัน

“งั้นฉันควรไปอยู่กับเพื่อนฉันสักสองสามวัน” แม้ว่าจะพูดเช่นนั้นออกมา แต่ชารอนก็ยังลังเลที่จะต้องอยู่ห่างจากลูกชายของตัวเองในช่วงเวลานี้ ชารอนมองออกไปทางหน้าต่างซ้ำแล้วซ้ำเล่า 'เขาจะวิ่งหนีออกมาไหมนะ? หรือเขาจะถูกบังคับให้อยู่แต่ในบ้าน?'

ทว่า ชารอนไม่เห็นลูกชายวิ่งออกมา แต่เธอกลับเห็นโฮเวิร์ดแทน ตามมาด้วยสาวใช้สองคนที่ช่วยเขาขนสัมภาระ ดูเหมือนว่าโฮเวิร์ดกำลังจะย้ายออกไป? เขาถูกไล่ออกจากบ้านหลังนี้ด้วย?

ทันทีที่ไซม่อนเห็นโฮเวิร์ดเดินเดินออกไปด้วย นัยน์ตาสีเข้มของเขาก็หรี่ลง ก่อนที่โฮเวิร์ดจะเข้าไปใกล้รถของทั้งคู่ ไซม่อนก็หันไปหาชารอน “ผมไม่ได้เพิ่งพูดออกไปหรอกหรือว่าเราจะได้ใช้เวลาดี ๆ ร่วมกันน่ะ?”

หลังจากนั้น ไซม่อนก็บอกคนขับให้ขับรถออกไปทันที

ทันทีที่โฮเวิร์ดออกไป เขาเห็นรถข้างหน้าขับออกไปไม่ไกล เขาจ้องไปที่รถและเห็นชารอนผ่านหน้าต่าง

ในครั้งนี้ เธอถูกไล่ออกจากตระกูลแซคคารี่ สิ่งเดียวที่ทำให้โฮเวิร์ดไม่พอใจก็คือลุงไซม่อนไปกับชารอนด้วย!