ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 114

เมื่อเห็นชารอนร้องกรี้ด ไซม่อนก็พูดเชิงหยอกล้อ "คุณยังคลอดลูกชายผมได้เลย มีอะไรต้องให้อายอีกล่ะ?"

ชารอนเอามือปิดตา "มันไม่เหมือนกันสักหน่อย!"

ชารอนไม่ได้รับคำตอบจากไซม่อนเลย เธอเพียงแค่ขยับไปข้างเตียงเท่านั้น หลังจากนั้น ไซม่อนก็เอื้อมมือไปดึงเธอไว้ในอ้อมแขน ชารอนลืมตาขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ เขาเปลี่ยนเป็นชุดนอนและนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับกอดเธอไว้

“คุณจะนอนกอดฉันแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ” เธออยากจะสลัดตัวออกไปจากอ้อมแขนของไซม่อน ชารอนไม่คุ้นเคยกับการถูกกอดในระหว่างที่กำลังนอนหลับเลย

“คุณเคยบอกผมว่ากลัวการนอนคนเดียวไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ คุณรู้สึกดีขึ้นรึยังล่ะที่สามีกอดเอาไว้แบบนี้” ทั้งน้ำเสียงและท่วงทำนองทุ้มลึกของไซม่อนดังขึ้น

ชารอนตัวแข็งทื่อ 'สา... สามี?'

“ฉันก็แค่กลัวนิดหน่อยน่ะ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ปล่อยฉันเถอะนะ” เธอพูดพร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ

“เงียบน่า หยุดพูดได้แล้ว นอนกันเถอะ” ด้วยความที่ไซม่อนเพิ่งออกมาจากอ่างอาบน้ำ กลิ่นตัวของเขาจึงหอมไม่น้อย

ชารอนอยากนอน แต่ถ้าไซม่อนยังกอดอยู่แบบนี้ เธอก็นอนไม่หลับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาอยู่ใกล้กันมากจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นประสานกัน ทั้งกลิ่นและอุณหภูมิร่างกายของไซม่อนลอยล่องอยู่รอบตัวเธอ เธอจะหลับลงไปได้ยังไง?

ชารอนเคลื่อนตัวผลักไซม่อนออกไป แต่ทว่า ร่างของไซม่อนก็ไม่ต่างอะไรกับกำแพง ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม ชารอนก็ผลักไซม่อนออกไปไม่ได้เลย

ไซม่อนหลับตาลง การหายใจของไซม่อนคงที่ราวกับว่าเขาหลับไปแล้ว

เธอรู้สึกเขินอาย 'เขาไม่ได้หลับจริง ๆ เหรอใช่ไหม?'

“ไซ... ไซม่อน?” เธอเรียกไซม่อนอย่างแผ่วเบา แต่ไม่มีคำตอบอะไรเลย

'เขาหลับไปจริง ๆ เหรอ?' หลังจากนั้น ชารอนก็พยายามแกะแขนของไซม่อนออก เธอพยายามดึงมือของเขาออกจากเอวของตัวเอง แต่ทว่า ทันทีที่ชารอนสัมผัสถูกมือของไซม่อน เสียงของชายคนนั้นก็ดังขึ้น “ถ้าคุณอยากออกกำลังกาย ผมก็ยินดีช่วยนะ”