ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 114

เมื่อเห็นชารอนร้องกรี้ด ไซม่อนก็พูดเชิงหยอกล้อ "คุณยังคลอดลูกชายผมได้เลย มีอะไรต้องให้อายอีกล่ะ?"

ชารอนเอามือปิดตา "มันไม่เหมือนกันสักหน่อย!"

ชารอนไม่ได้รับคำตอบจากไซม่อนเลย เธอเพียงแค่ขยับไปข้างเตียงเท่านั้น หลังจากนั้น ไซม่อนก็เอื้อมมือไปดึงเธอไว้ในอ้อมแขน ชารอนลืมตาขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ เขาเปลี่ยนเป็นชุดนอนและนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับกอดเธอไว้

“คุณจะนอนกอดฉันแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ” เธออยากจะสลัดตัวออกไปจากอ้อมแขนของไซม่อน ชารอนไม่คุ้นเคยกับการถูกกอดในระหว่างที่กำลังนอนหลับเลย

“คุณเคยบอกผมว่ากลัวการนอนคนเดียวไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ คุณรู้สึกดีขึ้นรึยังล่ะที่สามีกอดเอาไว้แบบนี้” ทั้งน้ำเสียงและท่วงทำนองทุ้มลึกของไซม่อนดังขึ้น

ชารอนตัวแข็งทื่อ 'สา... สามี?'

“ฉันก็แค่กลัวนิดหน่อยน่ะ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ปล่อยฉันเถอะนะ” เธอพูดพร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ

“เงียบน่า หยุดพูดได้แล้ว นอนกันเถอะ” ด้วยความที่ไซม่อนเพิ่งออกมาจากอ่างอาบน้ำ กลิ่นตัวของเขาจึงหอมไม่น้อย

ชารอนอยากนอน แต่ถ้าไซม่อนยังกอดอยู่แบบนี้ เธอก็นอนไม่หลับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาอยู่ใกล้กันมากจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นประสานกัน ทั้งกลิ่นและอุณหภูมิร่างกายของไซม่อนลอยล่องอยู่รอบตัวเธอ เธอจะหลับลงไปได้ยังไง?

ชารอนเคลื่อนตัวผลักไซม่อนออกไป แต่ทว่า ร่างของไซม่อนก็ไม่ต่างอะไรกับกำแพง ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม ชารอนก็ผลักไซม่อนออกไปไม่ได้เลย

ไซม่อนหลับตาลง การหายใจของไซม่อนคงที่ราวกับว่าเขาหลับไปแล้ว

เธอรู้สึกเขินอาย 'เขาไม่ได้หลับจริง ๆ เหรอใช่ไหม?'

“ไซ... ไซม่อน?” เธอเรียกไซม่อนอย่างแผ่วเบา แต่ไม่มีคำตอบอะไรเลย

'เขาหลับไปจริง ๆ เหรอ?' หลังจากนั้น ชารอนก็พยายามแกะแขนของไซม่อนออก เธอพยายามดึงมือของเขาออกจากเอวของตัวเอง แต่ทว่า ทันทีที่ชารอนสัมผัสถูกมือของไซม่อน เสียงของชายคนนั้นก็ดังขึ้น “ถ้าคุณอยากออกกำลังกาย ผมก็ยินดีช่วยนะ”

ชารอนอ้าปากค้างและหยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดทันที เธอไม่กล้าขยับเลยแม้แต่นิ้วเดียว

...

วันรุ่งขึ้นในห้องทำงานของท่านประธาน

ไซม่อนนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนหนัง ส่วนเพเนโลเป้นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

ส่วนอีกสองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็คือชารอนและโฮเวิร์ด

“เธอบอกว่าคอมพิวเตอร์ของเธอเสีย นั่นเป็นสาเหตุที่เธอไม่สามารถออกแบบได้งั้นเหรอ?” เพเนโลเป้จ้องไปยังชารอนอย่างเย็นชา น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยคำว่าไม่เชื่อ

ทั้งนี้ ชารอนเองก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน เพราะโฮเวิร์ดเองก็พยายามจะทำร้ายเธอเมื่อคืนที่บ้านใหญ่ ตอนนั้นชารอนถือแล็ปท็อปอยู่ ระหว่างที่เธอกำลังดิ้นรน แล็ปท็อปก็ร่วงลงพื้น อีกทั้ง เธอเพิ่งรู้เมื่อเช้านี้ว่ามันพังไปแล้ว

“ใช่ค่ะ ฉันทำมันพังที่บ้านใหญ่เมื่อคืนนี้นี้ แต่ฉันส่งมันไปซ่อมแล้ว ถ้าซ่อมเสร็จ ฉันจะรีบทำการแก้ไขทันที”

“อ่า... ถ้าทำไม่ได้ ก็พูดออกมาเถอะน่า ไม่ต้องมาโกหกหรอก!” เพเนโลเป้ยังคงโกรธชารอนอยู่

เพเนโลเป้เป็นคนไล่ชารอนออกไปจากบ้าน นอกจากนี้ ไซม่อนยังทิ้งครอบครัวไปออกไปกับชารอนด้วย ในตอนนี้ พวกเขาทั้งสองอยู่ข้างนอกด้วยกัน!

“ชารอน คุณจะไม่ยอมรับหรือยังไงกัน? แค่ยอมรับว่าคุณออกแบบไม่เป็น แค่นั้นแหละ ผมมั่นใจว่าป้าเพเนโลเป้จะต้องให้อภัยคุณแน่” โฮเวิร์ดเป็นเหมือนคนจุดฉนวนไฟ

ชารอนจ้องมองโฮเวิร์ด “ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่ ถ้าคุณไม่ทำเรื่องแย่ ๆ กับฉันเมื่อคืน ฉันก็คงจะไม่ทำให้แล็ปท็อปของตัวเองพังหรอก!”

เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะทะเลาะกันเรื่องเดิมอีกครั้ง ไซม่อนก็ตะโกนอย่างเย็นชา "เงียบได้แล้ว ทุกคนเลย!"

ทั้งสองเงียบลง หลังจากนั้น เพเนโลเป้พลันกล่าวคำพูดกับไซม่อนทันที "ไซม่อน ถ้าเธอไม่ส่งแบบภายในวันนี้ คุณสัญญาว่าคุณจะไล่ชารอนออกจากบริษัทไปนี่"

ชารอนตกใจกับเรื่องนั้น เธอมองไปยังไซม่อนทันที เขาจะเชื่อฟังพี่สาวของตัวเองหรือเปล่านะ?