ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 115

โฮเวิร์ดหัวเราะ ชารอนจะต้องถูกไล่ออกแน่นอน

ไซม่อนเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเหลือบมองไปยังมือที่พันแผลอยู่ของชารอน เขาพลันกล่าวคำพูดออกมา "คุณไม่จำเป็นต้องทำงานในโครงการนี้แล้วก็ได้ คุณไปทำงานในโครงการอื่นร่วมกับคนอื่นก่อน"

ไซม่อนมองเข้าไปในดวงตาของโฮเวิร์ด เสียงของไซม่อนเย็นยะเยือก “ในฐานะผู้อำนวยการออกแบบ นายเองต้องถูกลงโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนกัน นายไม่จำเป็นต้องอยู่ในตำแหน่งผู้อำนวยการอีกต่อไปแล้ว ไปรายงานเรื่องนี้กับแผนกโลจิสติกส์และทำความคุ้นเคยกับกฎและข้อบังคับของบริษัทก่อนด้วย”

ท่าทีของโฮเวิร์ดดูแย่ลง 'เรากำลังถูกลดตำแหน่งงั้นหรือ?'

ชารอนจ้องมองที่ไซม่อนอย่างว่างเปล่า 'เขายังไม่ได้ไล่เราออกใช่ไหม?'

ทว่า นี่ไม่ใช่สิ่งที่เพเนโลเป้ต้องการเลย เธอพูดขึ้นทันที "ไซม่อน..."

ไซม่อนลุกขึ้น “เอาล่ะ แค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ผมจะต้องไปพบลูกค้าคนสำคัญ พวกคุณกลับไปทำงานต่อได้” หลังจากนั้น ไซม่อนก็บอกเลขาให้ตามออกไป

หัวใจของเพเนโลเป้ร้อนผ่าวด้วยความโกรธทันทีที่ถูกขัดจังหวะ เขาปกป้องชารอนมากเกินไปแล้ว!

เมื่อไซม่อนจากไป ชารอนต้องการกลับไปทำงาน แต่ทว่า เพเนโลเป้พลันตะโกนเรียนเธอ "มากับฉันก่อน!"

ชารอนรู้สึกประหม่าทันทีที่เห็นออร่าอันตรายออกมาจากตัวเธอ 'เพเนโลเป้จะทำอะไรกับเรากัน?'

เธอสูดหายใจเข้า ถึงแม้ชารอนจะไม่ต้องการเผชิญหน้ากับเพเนโลเป้ แต่เธอก็ยังต้องไปอยู่ดี

โฮเวิร์ดยิ้มเยาะ “เห็นไหมล่ะ? ผมบอกให้คุณออกจากชีวิตลุงไซม่อนตั้งนานแล้ว แต่คุณกลับไม่ฟัง เพราะฉะนั้น ตอนนี้ก็เชิญทนทุกข์กับความทรมานต่อไปเถอะ”

ชารอนไม่ได้สนใจโฮเวิร์ดเลย เขารีบเดินตามเพเนโลเป้ไป

ชารอนเดินตามเพเนโลเป้เข้าไปในห้องทำงานของรองประธาน

เพเนโลเป้นั่งลงบนเก้าอี้สำนักงาน เธอมองดูชารอนอย่างเย็นชา "บอกฉันทีสิว่าต้องทำยังไงเธอถึงจะทิ้งไซม่อนไป ต้องการเท่าไหร่ก็บอกมา"

ในตอนแรก ชารอนคิดว่าเพเนโลเป้เรียกเธอมาที่นี่เพื่อดุด่าว่ากล่าวและบังคับให้หย่ากับไซมอน แต่ทว่า ชารอนไม่คิดเลยว่าเพเนโลเป้กำลังหว่านรอบเธอด้วยเงิน

ชารอนเผยยิ้มและถามกลับอย่างประชดประชัน “พวกเศรษฐีชอบกำจัดคนอื่นด้วยวิธีนี้กันทุกคนเลยรึยังไง?”

“เธอไม่ได้อยู่กับไซม่อนเพื่อเงินหรือยังไงกันล่ะ?” ดวงตาของเพเนโลเป้เย็นชาและดูถูกเหยียดหยาม

“แล้วทำไมฉันต้องหย่ากับเขาด้วยล่ะคะ?” ชารอนหัวเราะพร้อมโต้กลับ

น้ำเสียงของเพเนโลเป้เข้มขึ้น “เธอคิดว่าตัวเองดีพอสำหรับเขาไหม?” เพเนโลเป้หยุดและพูดต่อ “เพราะเธอ เขาถึงทะเลาะกับโฮเวิร์ด เธอทำให้ตระกูลของเรามีแต่ความโกลาหล ถ้าเรื่องพวกนั้นหลุดรอดออกไป ตระกูลของเราจะต้องอับอายขายขี้หน้าคนอื่นเป็นแน่”

ถึงกระนั้น เพเนโลเป้ยังคงครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอได้แต่เฝ้าดูไซม่อนเติบโตขึ้น เธอไม่เคยเห็นเขาอารมณ์เสียขนาดนี้มาก่อน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องต่อยใครเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งเลย สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคือเขาถึงกับทะเลาะกับหลานชายของตัวเอง!

ทั้งหมดที่เพเนโลเป้สามารถบอกได้คือชารอนเป็นตัวอันตราย เธอกำลังทำให้ไซม่อนเสียผู้เสียคน!

เพเนโลเป้จะทนเห็นน้องชายตัวเองทำงานอย่างหนักเพื่อมาเลี้ยงดูผู้หญิงเจ้าปัญหาเฉกเช่นชารอนได้ยังไงกัน?

“รองประธานแซคคารี่คะ ทำไมไซม่อนถึงต่อยโฮเวิร์ดล่ะคะ? คุณไม่เห็นวิดีโอในกล้องวงจรปิดเหรอคะ? ไม่มีใครสามารถทนเห็นภรรยาของตัวเองถูกรังแกโดยชายอื่นได้หรอกค่ะ แม้ว่าเขาคนนั้นจะเป็นคนในครอบครัวก็ตาม” ชารอนไม่เข้าใจเลยว่าคนที่มีเหตุผลอย่างเพเนโลเป้จะมีเหตุผลอื่นในการอคติกับเธอได้อย่างไร?

เพเนโลปี้เผยรอยยิ้ม “เอาล่ะ หยุดพูดถึงเรื่องนั้นก่อน เมื่อห้าปีที่แล้ว เธอคบกับโฮเวิร์ดเพื่อเงินใช่ไหม? เธอขอให้เขาช่วยพ่อที่กำลังป่วย หลังจากนั้น เธอก็นอกใจเขาในงานวิวาห์ บอกฉันทีสิ เธอทำแบบนั้นได้ยังไงกัน? ตระกูลแซคคารี่สามารถทนอยู่กับผู้หญิงอย่างเธอได้ยังไงกัน?”

ท่าทีของชารอนเปลี่ยนไปทันทีที่เพเนโลเป้กล่าวถึงพ่อ "พี่สะใภ้ฟิโอน่าเป็นคนบอกคุณ หรือคนรู้เรื่องนี้มาจากคนอื่นล่ะคะ?"

ในตอนนี้ ชารอนเข้าใจแล้วว่าทำไมเพเนโลเป้ถึงไม่ชอบเธอมากขนาดนี้ อดีตอันอื้อฉาวของชารอนทำให้เพเนโลเป้คิดว่าเธอกำลังเข้าหาไซมอนด้วยแรงจูงใจที่ซ่อนเร้น

“เธอไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนั้นหรอก” เพเนโลเป้ตอบกลับอย่างเย็นชา