ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 115

โฮเวิร์ดหัวเราะ ชารอนจะต้องถูกไล่ออกแน่นอน

ไซม่อนเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเหลือบมองไปยังมือที่พันแผลอยู่ของชารอน เขาพลันกล่าวคำพูดออกมา "คุณไม่จำเป็นต้องทำงานในโครงการนี้แล้วก็ได้ คุณไปทำงานในโครงการอื่นร่วมกับคนอื่นก่อน"

ไซม่อนมองเข้าไปในดวงตาของโฮเวิร์ด เสียงของไซม่อนเย็นยะเยือก “ในฐานะผู้อำนวยการออกแบบ นายเองต้องถูกลงโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนกัน นายไม่จำเป็นต้องอยู่ในตำแหน่งผู้อำนวยการอีกต่อไปแล้ว ไปรายงานเรื่องนี้กับแผนกโลจิสติกส์และทำความคุ้นเคยกับกฎและข้อบังคับของบริษัทก่อนด้วย”

ท่าทีของโฮเวิร์ดดูแย่ลง 'เรากำลังถูกลดตำแหน่งงั้นหรือ?'

ชารอนจ้องมองที่ไซม่อนอย่างว่างเปล่า 'เขายังไม่ได้ไล่เราออกใช่ไหม?'

ทว่า นี่ไม่ใช่สิ่งที่เพเนโลเป้ต้องการเลย เธอพูดขึ้นทันที "ไซม่อน..."

ไซม่อนลุกขึ้น “เอาล่ะ แค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ผมจะต้องไปพบลูกค้าคนสำคัญ พวกคุณกลับไปทำงานต่อได้” หลังจากนั้น ไซม่อนก็บอกเลขาให้ตามออกไป

หัวใจของเพเนโลเป้ร้อนผ่าวด้วยความโกรธทันทีที่ถูกขัดจังหวะ เขาปกป้องชารอนมากเกินไปแล้ว!

เมื่อไซม่อนจากไป ชารอนต้องการกลับไปทำงาน แต่ทว่า เพเนโลเป้พลันตะโกนเรียนเธอ "มากับฉันก่อน!"

ชารอนรู้สึกประหม่าทันทีที่เห็นออร่าอันตรายออกมาจากตัวเธอ 'เพเนโลเป้จะทำอะไรกับเรากัน?'

เธอสูดหายใจเข้า ถึงแม้ชารอนจะไม่ต้องการเผชิญหน้ากับเพเนโลเป้ แต่เธอก็ยังต้องไปอยู่ดี

โฮเวิร์ดยิ้มเยาะ “เห็นไหมล่ะ? ผมบอกให้คุณออกจากชีวิตลุงไซม่อนตั้งนานแล้ว แต่คุณกลับไม่ฟัง เพราะฉะนั้น ตอนนี้ก็เชิญทนทุกข์กับความทรมานต่อไปเถอะ”

ชารอนไม่ได้สนใจโฮเวิร์ดเลย เขารีบเดินตามเพเนโลเป้ไป

ชารอนเดินตามเพเนโลเป้เข้าไปในห้องทำงานของรองประธาน