ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 141

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชารอนถึงกับงงงวย แฟนคลับ? ทำไมเธอถึงมีแฟนคลับด้วยล่ะ?

ชารอนมองไปรอบ ๆ แต่เธอก็ไม่พบใครที่น่าสงสัยเลย หลังจากนั้น ชารอนก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาด้วยความสงสัย "ขอบคุณค่ะ"

เมื่อบริกรจากไป ชารอนก็ยังไม่เจอใครที่เป็นเหมือนแฟนคลับเธอเลย

ความโกลาหลดังมาจากทางเข้าห้องเต้นรำ ทุกคนหันไปมอง

ชารอนเองก็หันไปมองยังทิศทางที่ผู้คนในงานหันไป เธอเห็นเพเนโลเป้กำลังช่วยพยุงดักลาสเข้าไปในห้องเต้นรำ

บุคคลที่มีชื่อเสียงมาถึงแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้รับความสนใจจากทุกคน

ดูเหมือนว่าดักลาสจะยังคงได้รับความเคารพและน่าเกรงขามอย่างยิ่ง เนื่องจากวันนี้เป็นงานฉลองครบรอบของบริษัท เขาจึงได้เป็นประธาน โดยปกติแล้ว เขาเองก็ต้องเข้าร่วมงานเช่นกัน

แต่ทว่า ทันทีที่ชารอนเห็นรีเบคก้าช่วยพยุงดักลาสอยู่อีกด้านหนึ่ง หัวใจของเธอก็ทรุดลง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อชารอนเห็นดักลาสพารีเบคก้ามาอยู่ต่อหน้าไซม่อน ชารอนรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกำลังถูกบีบรัดอย่างรุนแรง

ในสถานการณ์เช่นนี้ ดักลาสกลับนำรีเบคก้ามายืนอยู่เคียงข้างไซม่อน นี่ไม่ใช่การบอกเป็นนัยให้ทุกคนรู้เหรอว่ารีเบคก้าเป็นของไซม่อน?

เมื่อชารอนคิดถึงเรื่องที่รีเบคก้าและไซม่อนนอนอยู่ในห้องเดียวกันเมื่อคืน มันคงเหลือเวลาอีกไม่นานแล้วใช่ไหมก่อนที่ความสัมพันธ์ของไซม่อนกับรีเบคก้าจะประกาศออกมา?

ดังนั้น การหย่าร้างของทั้งสองก็คงเป็นเรื่องของเวลาเหมือนกันใช่ไหม?

เมื่อชารอนคิดถึงเรื่องนี้ เธอพลันรู้สึกไม่สบายใจ เธอรู้สึกมีบางอย่างติดอยู่ในปาก ชารอนเงยหน้าขึ้นและดื่มไวน์ในมือจนหมด เธออยากจะล้างความขมขื่นออกไปไม่น้อย

หลังจากชารอนดื่มไวน์เสร็จแล้ว เธอก็ไม่อยากเห็นหน้ารีเบคก้าอีก เธอจึงหันหลังหนี ชารอนไม่อยากเห็นว่ารีเบคก้าและไซม่อนสนิทสนทกันเพียงใด

แต่ทว่า คำพูดของผู้ชมก็พลันดังเข้าหูชารอนอยู่ดี...

“ดูนั่นสิ ผู้หญิงคนนั้นที่ยืนข้างผู้อำนวยการแซคคารี่เป็นทายาทของตระกูลลอว์เรนซ์ใช่ไหม? ผู้อำนวยการแซคคารี่เลือกเธอเป็นลูกสะใภ้รึยังไงกัน?"