ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 141

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชารอนถึงกับงงงวย แฟนคลับ? ทำไมเธอถึงมีแฟนคลับด้วยล่ะ?

ชารอนมองไปรอบ ๆ แต่เธอก็ไม่พบใครที่น่าสงสัยเลย หลังจากนั้น ชารอนก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาด้วยความสงสัย "ขอบคุณค่ะ"

เมื่อบริกรจากไป ชารอนก็ยังไม่เจอใครที่เป็นเหมือนแฟนคลับเธอเลย

ความโกลาหลดังมาจากทางเข้าห้องเต้นรำ ทุกคนหันไปมอง

ชารอนเองก็หันไปมองยังทิศทางที่ผู้คนในงานหันไป เธอเห็นเพเนโลเป้กำลังช่วยพยุงดักลาสเข้าไปในห้องเต้นรำ

บุคคลที่มีชื่อเสียงมาถึงแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้รับความสนใจจากทุกคน

ดูเหมือนว่าดักลาสจะยังคงได้รับความเคารพและน่าเกรงขามอย่างยิ่ง เนื่องจากวันนี้เป็นงานฉลองครบรอบของบริษัท เขาจึงได้เป็นประธาน โดยปกติแล้ว เขาเองก็ต้องเข้าร่วมงานเช่นกัน

แต่ทว่า ทันทีที่ชารอนเห็นรีเบคก้าช่วยพยุงดักลาสอยู่อีกด้านหนึ่ง หัวใจของเธอก็ทรุดลง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อชารอนเห็นดักลาสพารีเบคก้ามาอยู่ต่อหน้าไซม่อน ชารอนรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกำลังถูกบีบรัดอย่างรุนแรง

ในสถานการณ์เช่นนี้ ดักลาสกลับนำรีเบคก้ามายืนอยู่เคียงข้างไซม่อน นี่ไม่ใช่การบอกเป็นนัยให้ทุกคนรู้เหรอว่ารีเบคก้าเป็นของไซม่อน?

เมื่อชารอนคิดถึงเรื่องที่รีเบคก้าและไซม่อนนอนอยู่ในห้องเดียวกันเมื่อคืน มันคงเหลือเวลาอีกไม่นานแล้วใช่ไหมก่อนที่ความสัมพันธ์ของไซม่อนกับรีเบคก้าจะประกาศออกมา?

ดังนั้น การหย่าร้างของทั้งสองก็คงเป็นเรื่องของเวลาเหมือนกันใช่ไหม?

เมื่อชารอนคิดถึงเรื่องนี้ เธอพลันรู้สึกไม่สบายใจ เธอรู้สึกมีบางอย่างติดอยู่ในปาก ชารอนเงยหน้าขึ้นและดื่มไวน์ในมือจนหมด เธออยากจะล้างความขมขื่นออกไปไม่น้อย

หลังจากชารอนดื่มไวน์เสร็จแล้ว เธอก็ไม่อยากเห็นหน้ารีเบคก้าอีก เธอจึงหันหลังหนี ชารอนไม่อยากเห็นว่ารีเบคก้าและไซม่อนสนิทสนทกันเพียงใด

แต่ทว่า คำพูดของผู้ชมก็พลันดังเข้าหูชารอนอยู่ดี...

“ดูนั่นสิ ผู้หญิงคนนั้นที่ยืนข้างผู้อำนวยการแซคคารี่เป็นทายาทของตระกูลลอว์เรนซ์ใช่ไหม? ผู้อำนวยการแซคคารี่เลือกเธอเป็นลูกสะใภ้รึยังไงกัน?"

“ถึงแม้ว่าตระกูลลอว์เรนซ์จะเทียบอะไรกับตระกูลแซคคารี่ไม่ได้ แต่ฉันก็เคยได้ยินมานะว่าทั้งสองตระกูลสนิทสนมกัน อีกอย่าง ดูเหมือนว่าผู้อำนวยการแซคคารี่จะเฝ้าดูคุณหนูรีเบคก้าเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย เขาคงเลือกลูกสะใภ้ที่รู้จัดแหละ"

“จะว่าไปแล้ว คุณหนูรีเบคก้าและท่านประธานแซคคารี่ต่างก็เคยเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็กไม่ใช่รึยังไงกัน? ผู้อำนวยการแซคคารี่คงจะไม่ประกาศข่าวดีในงานฉลองนี้แบบนี้หรอกนะ”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ใครก็ตามที่แอบชอบท่านประธานแซคคารี่อยู่จะต้องใจสลายแน่เลย...”

ชารอนอยากจะปิดหูของตัวเองไม่น้อย แต่คำพูดเหล่านี้ดูเหมือนจะเจาะเข้ามาในหูของชารอนโดยตรง เธอก้าวเท้าไวขึ้นโดยไม่ตั้งใจ ชารอนเพียงต้องการออกจากฝูงชนกลุ่มนี้ให้เร็วที่สุดเท่านั้น

ทันทีที่ไซม่อนเห็นพี่สาวช่วยพยุงพ่อขึ้นมา เขาก็กล่าวทักทาย "อ่า คุณพ่อมาสักที" ทว่า ทันทีที่สังเกตเห็นรีเบคก้า ไซม่อนพลันขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

“ไซม่อน” รีเบคก้าเรียกและเขินอายเล็กน้อย เธอเห็นว่าไซม่อนกำลังมองมา

ไซม่อนมองดูเธอด้วยท่าทีเย็นชาไม่น้อย “เรียกฉันว่าประธานแซคคารี่ดีกว่า”

รอยยิ้มบนใบหน้าของรีเบคก้าหยุดนิ่งไป ไซม่อนจะไม่สนใจใยดีเธอต่อหน้าผู้คนมากมายเลยอย่างนั้นหรือ?

ดักลาสจ้องมองไปยังไซม่อนอย่างไม่พอใจ “รีเบคก้าเป็นหนึ่งในครอบครัวเราแล้วนะ ทำไมลูกถึงไม่สุภาพกับเธอหน่อยล่ะ?"

เพเนโลเป้สามารถสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างแปลกไประหว่างทั้งสามคน เพเนโลเป้อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังรีเบคก้า นี่คือผู้หญิงที่คุณพ่อเลือกให้ไซม่อนงั้นหรือ?

อันที่จริง เพเนโลเป้ไม่คุ้นเคยกับรีเบคก้าเลย มันก็แค่... เพเนโลเป้เองก็ไม่คิดว่ารีเบคก้าจะเหมาะกับไซม่อนเท่าไหร่นัก

วันนี้เป็นวันครบรอบการก่อตั้งบริษัทของพวกเขา อีกอย่าง ไซม่อนไม่ต้องการทำให้คุณพ่อเสียใจด้วย ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ตอบกลับอะไร อีกทั้ง เขายังเลือกที่จะไม่ยุ่งกับรีเบคก้าอีกด้วย

ไซม่อนหันกลับไปยังฝูงชน เขาเห็นร่างของชารอนทันที ทุกคนหันหน้าเข้าหาไซม่อนกันหมด ทว่า มีเพียงชารอนเท่านั้นที่หันหลังให้เขาและเดินห่างออกไป

ไซม่อนไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ทว่า หัวใจของเขากลับแน่นขึ้น

ในตอนนี้ ชารอนต้องการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไม่น้อยเลย เธอเดินไปที่มุมเครื่องดื่มและหยิบแก้วขึ้นมาและวางลง ทันใดนั้น ความรู้สึกเผ็ดร้อนไหลจากลำคอลงสู่ท้องของเธอ ทำไมชารอนถึงรู้สึกสบายใจแบบนี้ล่ะ?

ชารอนรีบส่ายหัว เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง