ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 145

ร่างกายของไซม่อนเกร็งขึ้นทันที ทันใดนั้น เขาก็คว้ามือของชารอนเอาไว้ ดวงตาสีดำสนิทของไซม่อนจ้องมาที่ชารอนอย่างอันตราย “ตอนนี้คุณยอมตายดีกว่ายอมจำนน คุณอยากเล่นเกมใช้กำลังกับผมงั้นเหรอ?"

ถ้าชารอนมีสติเพียงพอ ชารอนคงเคยได้ยินคำเยาะเย้ยของไซม่อนชัดเจนไปแล้ว แต่ทว่า การรับรู้ของชารอนในตอนนี้กลับสับสนเล็กน้อย และด้วยจูบที่เร่าร้อนก่อนหน้านี้ ชารอนไม่สามารถแยกแยะสติของตัวเองได้เลย

ชารอนหอบและส่ายหัว เธอพยายามปลุกตัวเองให้ได้สติมากกว่านี้ ท้ายที่สุด ชารอนก็ได้สติและผลักไซม่อนออกไปได้ ชารอนจ้องมองไซม่อนด้วยความโกรธ “คุณต้องการทำอะไรกัน?”

เขาไม่ได้อยู่กับรีเบคก้าต่อหน้าสาธารณะในห้องเต้นรำอยู่งั้นหรือ? ทำไมเขาถึงวิ่งมาที่นี่เพื่อจูบเธอด้วยล่ะ?

เมื่อเห็นว่าชารอนโกรธเคืองขนาดไหน ไซม่อนก็พลันรู้สึกแปลกใจขึ้นมา เธอกำลังแสร้งทำเป็นโกรธอยู่รึเปล่า?

ไซม่อนสอดมือเข้าไปในกระเป๋าพร้อมกับหรี่ตาลงเล็กน้อย ริมฝีปากของชารอนถูกไซม่อนจูบจนเป็นสีแดงเข้ม น้ำเสียงของไซม่อนแหบแห้ง ชารอนไม่สามารถบอกได้เลยว่าน้ำเสียงของไซม่อนกำลังรู้สึกดีหรือโกรธอยู่กัน “คุณรู้จักยูจีน นิวตันด้วยงั้นเหรอ?”

ชารอนขมวดคิ้วราวกับจำไม่ได้ว่ายูจีน นิวตันเป็นใคร หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็จำเขาได้ เขาเป็นคนที่เธอเต้นด้วยเมื่อครู่นี้!

“ถ้าฉันรู้จัก แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณกันล่ะ?!” เธอกล่าวอย่างเย็นชา

“คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับเขากันแน่?”

หลังจากนั้น ไซม่อนก็ถามขึ้น เขาเข้าประเด็นเลย

“ฉัน...” ชารอนอ้าปากเพื่อพูด ‘เรากับยูจีนจะมีความสัมพันธ์แบบไหนกันนะ?’

แต่ทว่า ด้วยความที่ชารอนถูกไซม่อนผลักกระแทกกำแพง นั่นทำให้เธออารมณ์เสียมาก เธอเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะเถียงกลับมา “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยล่ะ? มันเป็นเรื่องที่อยู่ภายใต้การควบคุมของคุณด้วยงั้นเหรอ?” เธออยากจะออกไปจากตรงนี้ทันทีที่พูดจบ แต่ทว่า ไซม่อนกลับคว้าข้อมือเธอเอาไว้

ชารอนถูกกดติดผนังอีกครั้ง น้ำเสียงของไซม่อนลดต่ำลง “เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ แต่คุณกำลังจับมือกับผู้ชายคนอื่นอยู่ ดังนั้น บอกผมมาสิ มันไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลยงั้นเหรอ?”

ชารอนขมวดคิ้วเข้าหากัน ดีจังเลย! เขายังจำได้ด้วยว่าเราสองเป็นสามีภรรยากันอยู่ด้วย!

“เราเป็นสามีภรรยากันแล้วยังไง? แล้วมันทำไมล่ะ? ฉันจะไปคบหากับเพื่อนผู้ชายคนอื่นไม่ได้เลยรึยังไงกัน?"

“งั้นคุณจำเป็นต้องกอดกันและเต้นรำด้วยกันเพื่อผูกมิตรขนาดนั้นไหมล่ะ? มันไม่สนิทสนมกันเกินไปหน่อยเหรอ?”

ชารอนตกใจเล็กน้อย ไซม่อนเห็นเธอเต้นรำอยู่กับยูจีนงั้นเหรอ?

ไม่แปลกใจเลยที่ไซม่อนพูดเรื่องราวเหล่านี้ออกมา เป็นไปได้ไหมว่า... ไซม่อนมาที่นี่เพื่อขัดขวางและลงโทษชารอนด้วยการจูบเพราะเธอดันไปเต้นรำกับยูจีน?

ผู้ชายคนนี้ใจแคบขนาดนั้นเลยเหรอ?

ไซม่อนจ้องเขม็งไปยังผู้หญิงที่ไม่ยอมพูดออกมาตรงหน้า น้ำเสียงของเขาเย็นชา อีกทั้ง เขายังจับขากรรไกรของชารอนเอาไว้อีกด้วย “ผมไม่สนใจหรอกนะว่าคุณจะมีความสัมพันธ์อะไรกับเขา นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้ยุ่งหรือคุยอะไรกับผู้ชายคนนั้นอีก!”

คำพูดของไซม่อนนั้นเอาแต่ใจและไร้เหตุผล ชารอนรู้สึกอึดอัดไม่น้อย ไม่นานนัก เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดโพล่งออกมา “งั้นทำไมคุณถึงยุ่งกับรีเบคก้า ลอว์เรนซ์ได้ล่ะ? แต่ทำไมฉันถึงทำกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้?!"

ไซม่อนสบตากับชารอนและเห็นการต่อต้านในสายตาของเธอ ดูเหมือนชารอนจะโกรธอยู่เล็กน้อยด้วย...

ทันทีที่ชารอนพูดถึงรีเบคก้า ไซม่อนก็เข้าใจทุกอย่างในทันที ความเย็นชาในดวงตาของเขาหายไป เขาเผยรอยยิ้มและขยับเข้าไปใกล้ชารอน "ทำไมล่ะ? หึงผมงั้นเหรอ?"

“คุณนั้นแหละ คนขี้หึง!” ชารอนรีบโต้กลับ ทว่า มันน่าแปลกที่เธอยังคงรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อยในใจ

ทว่า สิ่งที่น่าแปลกกว่าคือไซม่อนกลับยอมรับแบบตรงไปตรงมา "ใช่ ผมหึงคุณ! ผมไม่อยากเห็นคุณเต้นกับผู้ชายคนอื่น” โดยเฉพาะ ยูจีน นิวตัน!

ไซม่อนทำให้ชารอนตกใจ เธอจ้องมองไปที่ไซม่อนอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง