ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 147

หลังจากนั้น ชารอนก็ได้ยินเสียงพิธีกรประกาศ “คุณนักออกแบบยีนส์ ได้โปรด ขึ้นมาบนเวทีด้วยเถอะครับ คุณได้เป็นคู่เต้นรำของท่านประธานแซคคารี่ในค่ำคืนนี้ ยินดีด้วยนะครับ!"

เสียงปรบมือดังขึ้นทั่วทั้งห้อง ชารอนพลันได้สติอีกครั้ง แต่นั่นกลับทำให้เธอยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก เธอได้เป็นคู่เต้นรำของไซม่อนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เธอไม่ได้มีส่วนร่วมในการจับฉลากตัวเลขสักหน่อย ชารอนจะถูกเลือกได้ยังไงกัน?

ชารอนหันกลับมามองไปยังไซม่อนซึ่งยืนอยู่บนเวที มีฝูงชนคั่นกลางอยู่ระหว่างพวกเขา ชารอนพลันสบตากับไซม่อน สายตาของเขาเปล่งประกายออกมาอย่างซุกซน...

ชารอนไม่รู้ว่าเธอถูกผลักขึ้นไปบนเวทีได้ยังไง แต่ทว่า ทันทีที่รู้สึกตัว เธอก็มายืนอยู่ตรงหน้าไซม่อนแล้ว

ทันใดนั้น แสงไฟบนเวทีก็สว่างยิ่งขึ้น ท่าทีของไซม่อนดูชัดเจนมากขึ้นทันทีที่ไฟส่งลงมา ไซม่อนเผยรอยยิ้มให้ชารอนด้วยสีหน้าสุดทะเล้นและเย็นชา ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนของเขา

แม้ว่าชารอนจะไม่มีหมายเลข แต่สุดท้าย ชารอนก็เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมเธอถูกเลือก มันเป็นเพียงกลอุบายของไซม่อนเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่การที่พิธีกรประกาศว่าเขาจะเต้นรำกับพนักงานหญิงคนหนึ่งไปจนถึงให้พนักงานหญิงทุกคนจับหมายเลข ทั้งหมดมันเป็นเพียงแค่ขั้นตอนที่ละเอียดถี่ถ้วนในการทำให้ชารอนมาเป็นคู่เต้นของไซม่อนเพื่อเปิดงานก็เท่านั้น

ทว่า สิ่งที่ชารอนไม่เข้าใจคือทำไมไซม่อนถึงไม่เลือกรีเบคก้าเป็นคู่เต้นรำแทนล่ะ?

"ทำไมล่ะ? ทำไมคุณทำแบบนี้?" ระหว่างที่ทั้งสองยืนอยู่บนเวที ชารอนก็จ้องมองตรงเข้าไปที่ไซม่อนและถามขึ้น

ไซม่อนตอบตามความเป็นจริง “ทีคุณยังเต้นรำกับคนอื่นได้เลย งั้นทำไมคุณถึงจะเต้นกับผมไม่ได้ล่ะ?”

นี่ถือเป็นเหตุผลแบบไหนกัน?

"แต่ว่า..."

ไซม่อนไม่ได้ให้โอกาสชารอนในการพูดต่อเลย ทันใดนั้น ไซม่อนพลันกางแขนออกแล้วรัดเอวของชารอนเอาไว้พร้อมกับดึงเธอเข้ามาหาตัว ในหน้าของชารอนเกือบจะชนเข้ากับหน้าอกของไซม่อนเลยด้วยซ้ำ แต่ทว่า ชารอนก็ยังคงพยายามประคองตัวเองเขาไว้อยู่

ไซม่อนดีดนิ้วโดยไม่รอปฏิกิริยาของชารอนเลย ทันใดนั้น วงดนตรีออเคสตราที่ได้รับสัญญาณจากไซม่อนก็เริ่มเล่นเพลงวอลทซ์แสนโรแมนติกทันที

ทั้งสองเริ่มหมุนตัวและเต้นรำกันอยู่บนเวที นอกจากนี้ สิ่งเดียวที่ชารอนทำได้คือตามไซม่อนให้ทัน ผู้ชายทุกคนเป็นเหมือนกับเขาหมดเลยรึเปล่านะ? บังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำน่ะ?