ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 15

ชารอนถูกไซม่อนอุ้มออกไป มันเป็นค่ำคืนที่มีลมหนาวพัดผ่าน ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงตัวสั่นเทาและรู้สึกหนาวเหน็บ

ไวน์ของแซลลี่ทำให้เสื้อผ้ารอบหน้าอกของชารอนเปียกโชก ผมของชารอนเองก็เปียกไปหมดเลยเช่นกัน นอกจากนี้ เสื้อของชารอนยังเปื้อนเนยอีกด้วย เมื่อเห็นตัวเองอยู่ในสภาพเช่นนี้ ชารอนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอายขึ้นมา

“ขอบคุณนะคะ แต่ช่วยปล่อยฉันเดินเถอะค่ะ” เธอกล่าวเบา ๆ กับไซม่อน

ในตอนนั้นเอง รถคันหนึ่งขับเข้ามาจอดตรงหน้าทั้งสอง

ไซม่อนปล่อยให้เธอเดิน ทว่า ชารอนเหลือบไปเห็นว่าชุดสูททรงตะวันตกของไซม่อนในตอนนี้ก็เลอะเนยค่อนข้างเยอะเช่นกัน เธอรู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้น “ต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันทำเสื้อคุณเปื้อนอีกแล้ว คุณช่วยถอดเสื้อออกมาก่อนได้ไหม? เดี๋ยวฉันเอาไปซักให้”

ไซม่อนยังคงยืนนิ่งและมองชารอน ในตอนแรก ไซม่อนเพียงแค่สงสัยเท่านั้นว่าทำไมเธอถึงยืนกรานที่จะเป็นคู่ควงของตนก่อนเข้าไปในโรงแรม ไซม่อนคิดว่าเธอมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา ถึงกระนั้น ดูจากสถานการ์ในตอนนี้แล้ว ดูเหมือนว่าชารอนคงตั้งใจจะมาทำลายงานเลี้ยงจริง ๆ แต่ท้ายที่สุด ชารอนก็ต้องมารู้สึกอับอายด้วยเช่นกัน

ไซม่อนไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย เขาเพียงแค่จ้องมองชารอนอยู่แบบนั้น ทว่า สายตาของไซม่อนทำให้ชารอนรู้สึกว่าตัวเองน่าขยะแขยง เธอเผยยิ้มและกล่าวคำพูดขึ้น “ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันดูแย่มาก แต่ทำไมคุณต้องมองฉันแบบนั้นด้วยล่ะ?”

“เอ่อ...” ทันทีที่ชารอนพูดจบ ไซม่อนก็ยื่นมือออกไปแล้วประคองชารอนมายืนที่หน้ารถ ไซม่อนเริ่มขยับตัวเข้าใกล้ชารอนอย่างช้า ๆ นอกจากนี้ เขายังโอบเธอเอาไว้ในอ้อมแขนอีกด้วย

“ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะโกรธอะไรหลานชายของผม ผมไม่อยากยุ่งเรื่องพวกนั้น” ชารอนเข้าใจคำพูดของไซม่อนทันที

สำหรับคืนนี้ ชารอนได้ใช้ไซม่อนเป็นหุ่นเชิดเพื่อที่เข้าไปในงานเลี้ยง บางทีไซม่อนอาจลืมเรื่องนั้นไป แต่ทว่า ถ้าชารอนวางแผนที่จะหลอกใช้เขาเพื่อแก้แค้นโฮเวิร์ด เธอคิดผิดมหันต์

ออร่าเย็นยะเยือกที่เล็ดลอดออกมาจากร่างของไซม่อนทำให้ชารอนตัวสั่น 'ดูเหมือนว่าเขาจะช่วยเราเพราะต้องการปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเองสินะ'

ท้ายที่สุด ชารอนเผยยิ้มออกมา 'มันก็ไม่คงไม่แปลกเท่าไหร่หรอกที่เขาจะโกรธ'

ชารอนหลับตาลง เธอดึงอารมณ์ทั้งหมดภายในใจกลับมา หลังจากนั้น ชารอนก็กล่าวคำพูดออกมาอย่างแผ่วเบา “คุณมั่นใจได้เลยนะคะ เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเพียงแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น มันจะไม่เกิดขึ้นอีก"

อันที่จริง ชารอนไม่เคยคิดที่จะใช้ไซม่อนเพื่อแก้แค้นโฮเวิร์ดเลย เพราะมันเป็นปัญหาของเธอเอง

ไซม่อนเหลือบมองยังใบหน้าที่เปื้อนเนยของชารอน ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกตลกไม่น้อย สำหรับคนที่ไม่รู้เรื่อง พวกเขาอาจคิดว่าชารอนต้องเพิ่งเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดมาแน่

ท่าทีที่แข็งกร้าวของไซม่อนเริ่มบรรเทาลง เขาปล่อยมือชารอนและเดินไปเปิดประตูรถพร้อมกับกล่าวคำพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ขึ้นรถก่อนสิ”

ชารอนมองมาที่ไซม่อนอย่างงุนงง ทันใดนั้น ไซม่อนก็พูดโพล่งออกมาด้วยใบหน้าที่เฉยเมย “เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านเอง”

“เอ่อ... อันที่จริง ฉันก็ไม่อยากรบกวนคุณเท่าไหร่หรอกค่ะ”

ก่อนที่ชารอนจะพูดจบ ไซม่อนก็ดันเธอเข้าไปในรถเสียแล้ว หลังจากนั้น ไซม่อนก็เข้าไปในรถและสั่งให้คนขับสตาร์ทเครื่องยนต์ทันที

ชารอนในตอนนี้กลัวว่าเธอจะทำให้รถของไซม่อนเลอะเทอะ เธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวเลยสักนิดเดียว

“เอ่อ... แล้วคุณพ่อของคุณล่ะคะ?” ชารอนจำได้ว่าไซม่อนมากับดักลาส

“เดี๋ยวก็มีรถอีกคันมารับเขากลับบ้านเองแหละ”

ชารอนมองมาที่ไซม่อน 'อ่า ใช่ ตระกูลของเขารวยขนาดนี้ คงไม่ได้มีรถเพียงแค่คันเดียวหรอก'