ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 167

“ครับท่าน” แฟรงกี้ตอบทันที

“อีกอย่าง... ฝากให้แผนกไอทีตรวจสอบว่าใครเป็นคนโพสต์บทความพวกนี้” ไซม่อนออกคำสั่งเป็นครั้งที่สอง

นี่คือกระทู้สนทนาของบริษัท บุคคลนิรนามกล้าดียังไงถึงมาโพสต์บทความนี้โดยไม่คิดหน้าคิดหลัง? ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ใช้นิรนาม แต่บุคคลนั้นคิดว่าฝ่ายบริหารจะไม่สามารถสืบหาตัวได้รึยังไงกัน? ท้ายที่สุดแล้ว ไซม่อนต้องตามหาผู้อยู่เบื้องหลังให้ได้ เพราะถ้าเขายังนิ่งเฉยอยู่ คนที่ทำเรื่องไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมแบบนี้ก็ยังคงไม่หยุดแน่

เพเนโลเป้ขมวดคิ้วและกล่าวคำพูด “ทำไมนายถึงต้องยุ่งและสอบสวนเรื่องนี้ให้วุ่นวายด้วยล่ะ? ผู้ใช้นิรนามคนนั้นก็แค่เปิดเผยข้อเท็จจริง ถึงเวลาที่นายจะได้เห็นสักทีนะว่าชารอนเป็นคนแบบไหน ชารอนรู้ตัวดีว่านายกับเธอจดทะเบียนสมรสกันอย่างเป็นความลับ แต่ทว่า เธอกลับดึงนายเข้าไปจูบอย่างอวดดีต่อหน้าทุกคนในระหว่างการฉลองวันครบรอบของบริษัท นายไม่คิดว่าเธอมีแรงจูงใจซ่อนเร้นอย่างอื่นเลยเหรอ? พี่คิดว่าเธอคงอยากโชว์ให้ทั้งโลกรู้จนตัวสั่นเลยล่ะว่าตัวเองเป็นภรรยาของท่านประธานบริษัท!”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของไซม่อนมืดมน เขากำลังยับยั้งชั่งใจอยู่ “พี่เพเนโลเป้ครับ แต่กระทู้ของบริษัทไม่อนุญาตให้โพสต์เนื้อหาที่ไม่เกี่ยวข้องกับงานนะครับ แต่บุคคลนี้กลับกล้าพอที่จะโพสต์บทความพวกนี้ อันที่จริง การกระทำแบบนี้ถือเป็นการยั่วยุอำนาจของบริษัทรึเปล่าล่ะครับ? พี่อดทนกับคนแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"

เพเนโลเป้มักจะแยกแยะเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวออกจากกันอยู่เสมอ แต่เมื่อพูดถึงชารอน เพเนโลเป้ยังคงมีอคติอยู่

เพเนโลเป้พูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง เธอก็เผยหน้าเคร่งเครียดออกมา หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที เธอพลันกล่าวคำพูดออกมาอย่างเย็นชา “ตอนนี้พี่กำลังพูดถึงชารอนอยู่นะ เมื่อไหร่นายจะหย่ากับเธอล่ะ?”

“พี่เพเนโลเป้ เรื่องนั้นค่อยคุยเถอะครับ ผมขอจัดการกับเรื่องนี้ก่อน"

สำหรับเพเนโลเป้แล้ว คำพูดของไซม่อนนั้นฟังดูไม่สุภาพเลย เธอไม่พอใจมากและต้องการจะพูดต่อ แต่ทว่า หลังจากนั้นแฟรงกี้วางสาย เขาก็หันมารายงานกับไซม่อน “ท่านประธานแซคคารี่ครับ มีข่าวจากบริษัทครับ คุณนายแซคคารี่ไปที่บริษัทแล้ว... เธอยื่นหนังสือลาออกแล้วครับ”

นัยน์ตาของไซม่อนมืดลงทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

ชารอนเดินออกจากประตูบริษัทพร้อมกับถือกล่องกระดาษแข็ง ผู้คนต่างจ้องมองเธอตลอดทาง บางที การจากไปของชารอนอาจเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการเห็น

ถึงแม้ว่าชารอนจะเป็นคนถูกใส่ร้ายว่าพยายามจะหว่านสเน่ห์ใส่ท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่ มันจะโทษใครได้อีกล่ะ?

ทันใดนั้น เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของชารอนดังขึ้นจากกระเป๋า เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและเห็นว่ามันเป็นเบอร์ของไซม่อน

ชารอนรีบกดรับสาย น้ำเสียงทุ้มและเย็นชาของไซม่อนดังขึ้นผ่านโทรศัพท์ด้วยความเย็นยะเยือก “ใครอนุญาตให้คุณลาออกกัน?”

ชารอนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ ไซม่อนได้รับข่าวเร็วมาก! เลขาไม่ได้บอกเธอหรอกหรือว่าเขากำลังยุ่งอยู่กับโครงงานของบริษัท?

“ฉัน...” ทันใดนั้น ชารอนก็พลันรู้สึกว่าแสงแดดข้างนอกจ้าเกินไป เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันและกล่าวคำพูด “คุณเห็นบทความนั้นในกระทู้ของบริษัทไหม? แล้วรูปพวกนั้นอีก?”

“คุณลาออกเพราะเรื่องนี้งั้นเหรอ?” เสียงของไซม่อนยังคงต่ำลึกและเยือกเย็น

“คุณเห็นสิ่งที่ทุกคนแสดงความคิดเห็นรึยังล่ะ? ผู้คนส่วนใหญ่ต้องการให้ฉันลาออก พวกเขาขับไล่ฉันเหมือนหมูเหมือนหมา ถ้าฉันไม่ลาออกตอนนี้ ฉันก็ควรจะรอให้คุณเป็นคนไล่ฉันออกแทนใช่ไหม?” ชารอนขดรีมฝีปากตัวเอง

“คุณพูดหลงประเด็นไปหน่อยนะ” ไซม่อนพ่นลมหายใจ ดูเหมือนว่าเขากำลังประชดประชัน

ชารอนไม่มีอะไรจะพูดกับไซม่อนอีกแล้วในตอนนี้ เธอเงียบไประหว่างกำลังถือโทรศัพท์ ถ้าเขาเลือกที่จะไม่ไล่เธอออก เขาก็คงจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย อีกทั้ง มันก็คงจะมีแต่ข่าวลือและข่าวร้ายแพร่ไปทั่ว ถึงอย่างไร การลาออกด้วยความสมัครใจของชารอนเองก็จะไม่ทำให้ไซม่อนเดือดร้อนด้วย

นอกจากนี้ ตั้งแต่ชารอนเข้ามาอยู่ในบริษัทบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่น งานของชารอนก็ยังไม่เป็นที่น่าพอใจเลย

เนื่องจากชารอนดันตกลงไปในหลุมพรางของโฮเวิร์ดแล้วในเรื่องการลอกเลียนแบบของคนอื่น เพราะฉะนั้น ชารอนจึงไม่สามารถรับผิดชอบงานออกแบบหลักได้อีกต่อไป อันที่จริง ดูเหมือนความสามารถของชารอนจะไม่ได้โชว์ออกมาให้ใครเห็นเลย อีกทั้ง เธอยังถูกสกัดดาวรุ่งเอาไว้ด้วย

นอกจากความไม่พอใจของเพเนโลเป้ที่มีต่อชารอนแล้ว ชารอนเองก็ยังคงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษในการทำงานกับบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่น เธอต้องพบไซม่อนทุกวัน แต่ทว่า ชารอนก็ต้องรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นความลับด้วย ดูเหมือนเธอเบื่อที่จะอยู่กับความกลัวแล้ว

เมื่อชารอนกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา ไซม่อนก็พลันกล่าวคำพูดแทรกขึ้นมา “ที่คุณจะพูดก็คือคุณกำลังกลัวและอยากจะหนีไปใช่รึเปล่า?”

ชารอนรู้ว่าไซม่อนจงใจพูดแบบนั้นออกมาเพื่อกระตุ้น แต่ทว่า ชารอนเผลอโต้กลับโดยไม่ยับยั้งชั่งใจเลย “ใครบอกว่าฉันจะหนีกัน? ฉันก็แค่ยอมอ่อนข้อเพื่อรเวลาโต้กลับต่างหากเล่า!"

ชารอนรู้ดีว่าตราบใดที่เธอยังอยู่ในบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่น ผู้คนพวกนั้นต้องมุ่งเป้ามาที่เธออย่างไม่หยุดยั้งแน่ ไม่ว่าจะเป็นโฮเวิร์ดหรือคนอื่น หากชารอนจากไป อย่างน้อย มันก็จะไม่มีใครพุ่งเป้ามาที่เธอได้อีก

แน่นอน เพียงเพราะชารอนลาออก นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมแพ้กับเรื่องนี้