ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 169

ทำไมชารอนถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่เบื้องหลังคำพูดของยูจีนกันนะ? แถมแววตาของเขาอีก... เขารู้อะไรอยู่รึเปล่า?

ถ้าเขาสามารถเข้าร่วมงานฉลองครบรอบของบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นได้ มันก็แสดงว่าเขาเป็นคนวงใน เพราะฉะนั้น ชารอนจะเปิดเผยเรื่องการแต่งงานของเธอกับไซม่อนออกไปไม่ได้

ชารอนกระแอมและเปลี่ยนเรื่อง “ไรลีย์ เดี๋ยวฉันจะเก็บเสื้อผ้าให้เธอก็แล้วกันนะ” ระหว่างที่กำลังพูด ชารอนก็ผลักกระเป๋าเดินทางเข้าไปข้างใน

ไรลีย์รีบพูด “ไม่ต้องเลย ไม่ต้องยุ่งเลย เดี๋ยวมีคนมาเก็บกวาดให้ฉันอยู่แล้ว เธอมีหน้าที่คุยกับฉันแก้เบื่อก็พอ"

"คนอื่น? ใครกัน?" ชารอนรู้สึกสับสน

ไรลีย์หัวเราะแห้ง ๆ “ก็สาวใช้ที่ฉันจ้างมาไง ฟังนะ ตอนนี้ฉันต้องใช้ไม้ค้ำเพื่อเดิน เพราะฉะนั้น ฉันก็จะต้องจ้างคนมาดูแลถูกไหม?"

ชารอนเข้าใจแล้ว ยูจีนจ้างคนอื่นมาดูแลไรลีย์เป็นพิเศษ

ชารอนถอนหายใจภายในอีกครั้ง ยูจีนเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมากจริง ๆ เลย

“อ่า อีกเรื่องหนึ่ง เธอเอาของที่ให้ฉันคืนไปด้วยนะ เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีแต่ความโชคร้ายเข้ามาหาตัว ฉันกลัวจะรักษามันไว้ไม่ได้น่ะสิ" ไรลีย์หยิบจี้หยกจากกล่องเล็ก ๆ ขึ้นมาแล้วยื่นให้ชารอน

ตอนที่ชารอนย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของตระกูลแซคคารี่เป็นครั้งแรก เธอได้มอบจี้หยกนี้ให้กับไรลีย์เพื่อปกป้องให้แคล้วคลาดความปลอดภัย ย้อนกลับไปในตอนนั้น ชารอนไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากย้ายเข้าไปอยู่บ้านหลังใหม่ อีกทั้ง เธอเองก็ไม่อยากอยู่ที่นั่นนานด้วย เพราะแบบนั้น ชารอนจึงเลือกที่จะไม่เอาจี้หยกที่คุณพ่อทิ้งไว้กลับไปด้วย

“ก็ได้ งั้นก็เอาคืนมา” หลังจากที่ชารอนรับจี้หยกกลับไป ยูจีนก็พลันก็เดินเข้ามาหาเธอ

ทันใดนั้น ยูจีนก็พลันกล่าวคำพูดขึ้นมา “จี้ของคุณ...”

ชารอนมองย้อนกลับไป ในตอนนี้ ท่าทีของยูจีนเปลี่ยนไป เขาดูเคร่งขรึมกว่าเดิม สายตาของยูจีนจับจ้องไปยังจี้หยกในมือของชารอน ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจของสิ่งนี้มาก

ยูจีนกลับมาได้สติอย่างรวดเร็ว เขากลับมาเผยท่าทีปกติ หลังจากนั้น เขาก็ถามขึ้น “จี้หยกของคุณดูพิเศษมากเลยนะครับ ผมไม่เคยเห็นจี้หยกแบบนี้มาก่อนเลย ขอผมดูหน่อยได้ไหม?”

ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจจี้หยกของชารอนไม่น้อย หลังจากนั้น ชารอนก็เผยยิ้มและตอบกลับ “ได้สิคะ”

ยูจีนหยิบจี้หยกขึ้นมาอย่างระมัดระวังและเริ่มตรวจดู เขายังยกมันขึ้นให้กระทบกับแสงแดดเพื่อเช็คบางอย่าง

“อ่า ว่าแต่นายรู้อะไรเกี่ยวกับหยกบ้างไหมล่ะ? นั่นคือสมบัติที่พ่อของชาร์ทิ้งเอาไว้ให้เธอนะ ถือดี ๆ ด้วยสิ!" ไรลีย์เตือนยูจีนเพราะเธอเห็นเขาเอาแต่สอดส่องดูจี้หยกของชารอนอย่างละเอียด

ถึงกระนั้น ดูเหมือนว่ายูจีนจะไม่ได้ยินเธอเลย เขายังคงตรวจดูจี้หยกต่อไป ทว่า ทันใดนั้น ดวงตาของยูจีนก็พลันเบิกกว้างขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้เผยท่าทีอะไรให้ผู้หญิงทั้งสองคนเห็น

ดูเหมือนเขาจะมีความรู้มากมายเกี่ยวกับจี้หยก เพราะ ชารอนจึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “คุณคิดยังไงบ้างล่ะคะ?"

อันที่จริง ชารอนเคยตรวจดูจี้หยกอันนี้มาก่อนเช่นกัน มันถูกแกะสลักด้วยสัญลักษณ์บางอย่างที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ ชาอรนไม่รู้ว่าทำไมพ่อของเธอถึงทิ้งจี้หยกนี้เอาไว้ให้

“วัตถุดิบของหยกนี้หาได้ยากมาก มันดูดีมากเลยล่ะครับ อีกอย่าง มันยังมีรูปลักษณ์ที่เพรียวบางและโปร่งใสอีกด้วย การแกะสลักดูค่อนข้างพิเศษ มันดูเหมือนสัญลักษณ์ของครอบครัวในสมัยโบราณเลย” ยูจีนกล่าวหลังจากตรวจดูแล้ว

“เอ่อ นายรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ?” ไรลีย์เป็นคนแรกที่พูดออกมา

ชารอนกัดริมฝีปากและหยิบจี้หยกคืน เธอก้มศีรษะลงเพื่อมองดู หากเป็นเช่นนั้น จี้หยกที่พ่อของเธอทิ้งไว้ก็เป็นสิ่งที่มีค่ามากเลยงั้นหรือ?

ทว่า ชารอนไม่ได้ตระหนักเลยท่าทีของยูจีนเปลี่ยนไปและซับซ้อนกว่าเดิม เขาถามขึ้น “นี่คือสิ่งที่คุณพ่อทิ้งไว้ให้คุณเหรอครับ?”

“ใช่ค่ะ หลังจากคุณพ่อเสีย เขาก็ไม่ได้ทิ้งสิ่งอื่นเอาไว้เลย เขาส่งต่อสิ่งนี้ให้กับคุณหมอประจำตัวเพื่อฝากให้ฉันเท่านั้น อีกอย่าง ฉันไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าพ่อเป็นครั้งสุดท้ายด้วยซ้ำ" ชารอนหลับตาลงและพูดอย่างเศร้า

ย้อนกลับไปในตอนนั้น คุณหมอคอลลินส์สัญญาว่าจะบอกเธอทุกอย่างว่าทำไมพ่อของชารอนถึงเสียชีวิต หลังจากคิดดูแล้ว ชารอนก็พลันคิดว่ามันใกล้จะถึงเวลาที่คุณหมอคอลลินส์จะต้องเกษียณแล้ว

ยูจินไม่ได้พูดอะไร ทว่า เขากลับกำหมัดแน่น

ทว่า ไรลีย์ไม่ต้องการเห็นชารอนเสียใจเรื่องพ่อของเธออีก “ชาร์ วันนี้เธอไม่ต้องไปทำงานเหรอ? เธอตั้งใจลางานเพื่อมาเยี่ยมฉันงั้นเหรอ?”

ทันทีที่ชารอนกลับมามีสติ เธอพลันกล่าวคำพูดด้วยน้ำเสียงแดกดันตัวเอง “ตอนนี้ฉันว่างงานแล้วน่ะ ฉันเลยไม่ต้องไปทำงาน”