ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 170

ไรลีย์ตกใจมาก "เธอหมายถึงอะไรน่ะ? เธอยังทำงานอยู่ที่บริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นไม่ใช่เหรอ? หรือว่าไซ..." ระหว่างที่ไรลีย์กำลังถามชารอนว่าเป็นเพราะไซม่อนรึเปล่า เธอก็สังเกตเห็นยูจีน หลังจากนั้น ไรลีย์ก็หยุดพูดไป

“ฉันลาออกน่ะ เพราะเหตุผลส่วนตัวบางอย่างน่ะ” ชารอนไม่ได้พูดอะไรมาก เธอไม่ต้องการบอกไรลีย์เกี่ยวกับรูปถ่ายที่ปรากฏในกระทู้ของบริษัท เพราะถ้าเธอบอกไป ไรลี่ย์ก็คงจะเอาแต่เป็นห่วง

ดูเหมือนว่าไรลีย์จะเข้าใจ เธอตบมือชารอนกล่าวคำพูด “ดีแล้วแหละที่เธอลาออก! เธอเป็นนักออกแบบที่มีความสามารถ เพราะฉะนั้น เธอจะไปทำงานที่บริษัทไหนก็ได้!”

ชารอนเผยรอยยิ้ม ลาออกงั้นหรือ? อันที่จริง เธอถูกผู้หญิงทุกคนในบริษัทไล่ออกต่างหากล่ะ!

“คุณเป็นนักออกแบบงั้นเหรอครับ?” ยูจีนถามขึ้นทันที

ชารอนมองมาที่ยูจีนและพยักหน้า “พูดแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอกค่ะ” ความมั่นใจของชารอนเกือบหมดไปหลังจากได้ร่วมทำงานกับบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่น

ยูจีนมองตรงมายังชารอนด้วยสายตาที่จริงใจ “บริษัทของผมต้องการนักออกแบบมากฝีมืออยู่พอดีเลย ถ้าคุณเต็มใจ มาทำงานที่บริษัทผมแทนไหมล่ะ?” หลังจากนั้น ยูจีนก็ยื่นนามบัตรให้ชารอน

หลังจากที่ชารอนรับนามบัตรแล้ว เธอมองดูและเห็นคำว่า 'บริษัทพรอสเพอร์' พิมพ์อยู่บนนั้น แถมด้านล่างยังมีคำว่า 'ประธานบริษัทยูจีน' ระบุไว้ด้วย...

ชารอนออกจากบ้านของไรลีย์และกลับไปมายังคอนโดของไซม่อน ทว่า ชารอนเอาแต่นึกถึงนามบัตรที่ยูจีนมอบให้ ทำไมชื่อบริษัทพรอสเพอร์ถึงฟังดูคุ้นจังล่ะ?

หลังจากนั้น ชารอนก็เปิดคอมพิวเตอร์และค้นหาคำว่าพรอสเพอร์ กรุ๊ป

จากสิ่งที่ชารอนพบบนอินเทอร์เน็ต บริษัทพรอสเพอร์เป็นกลุ่มการค้าที่ใหญ่ที่สุดของเมืองเอซ อีกทั้ง ขอบเขตเชิงพาณิชย์ของธุรกิจนั้นก็กว้างมากด้วยเช่นกัน มันมีทั้งกลุ่มการค้าด้านการเงิน อิเล็กทรอนิกส์ โรงแรม อสังหาริมทรัพย์และอีกหลายอย่างมากมาย ในขณะเดียวกัน ผู้รับผิดชอบคือครอบครัวนิวตันที่ใหญ่ที่สุดของเมืองเอซ นอกจากนี้ ประธานบริษัทคนปัจจุบันก็คือยูจีน

นอกจากนี้ ชารอนยังพบข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลนิวตันอีกด้วย ประวัติของตระกูลนิวตันนั้นมีมานานกว่าหนึ่งศตวรรษแล้ว อีกทั้ง มันไม่ง่ายเลยที่พวกเขาจะรักษาฐานรากในอุตสาหกรรมนี้ไว้ได้นานขนาดนี้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมไม่มีบริษัทไหนในเมืองเอซเทียบตำแหน่งของตระกูลนิวตันได้เลย

ตระกูลนิวตันเกือบจะยิ่งใหญ่เทียบเท่ากับตระกูลแซคคารี่เลยด้วยซ้ำ หากลองเปรียบเทียบกันแล้ว ตระกูลนิวตันและแซคคารี่อยู่ในระดับเดียวกันเลย โชคดีที่พวกเขาอยู่กันคนละเมือง มิฉะนั้น พวกเขาจะต้องเป็นศัตรูกันอย่างแน่นอน

หลังจากอ่านข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลนิวตันและรู้จักภูมิหลังของยูจีนแล้ว ชารอนก็พลันถอนหายใจ นั่นคงเป็นเหตุผลที่ยูจีนสามารถรับผิดชอบอาการบาดเจ็บของไรลีย์ได้อย่างเต็มที่ นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าเขาเป็นบุคคลมากความสามารถแล้ว ในฐานะผู้รับผิดชอบบริษัทใหญ่ เขายังเป็นคนที่ต้องบริหารทุกอย่างอีกด้วย

แน่นอน ในตอนนี้ ชารอนกำลังได้รับเสนอให้เข้าร่วมกับพวกเขา ถึงอย่างไร ถ้าชารอนยอมรับข้อเสนอของยูจีน เธอจะต้องย้ายออกจากเมืองนี้ไปใช่ไหม?

แค่อาศัยอยู่แยกกับลูกชายก็แย่พออยู่แล้ว เพราะฉะนั้น เธอไม่อยากแยกกับลูกชายไปไกลกว่านี้อีกแล้ว

ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงตัดสินใจไม่ยอมรับข้อเสนอของยูจีน

ชารอนปิดคอมพิวเตอร์ หลังจากที่เธอทิ้งนามบัตร ชารอนได้รับโทรศัพท์จากไซม่อน

ชารอนมองโทรศัพท์บนโต๊ะ แต่เธอไม่รับโทรศัพท์ทันที เธอยังไม่ลืมตอนที่ถูกไซม่อนตัดสายใส่ เพราะฉะนั้น ชารอนจะปล่อยให้ไซม่อนเป็นฝ่ายรอบ้าง

ชารอนจ้องไปยังโทรศัพท์ตรงหน้า เมื่อเธอคิดว่ามันกำลังจะหยุดส่งเสียง ชารอนก็รับสายอย่างรวดเร็ว "สวัสดีคะ?"

น้ำเสียงของไซม่อนดูไม่พอใจเลย "คุณกำลังทำอะไรอยู่น่ะ? ทำไมใช้เวลานานจังกว่าจะรับสาย?"

ทันทีที่ชารอนได้ยินเช่นนั้น เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย ดูเหมือนว่าไซม่อนจะมองเธอออก

หลังจากนั้น ชารอนพลันกระแอมและตอบกลับ “อ่อ เมื่อกี้ฉันอยู่ในห้องน้ำน่ะ เลยไม่ได้ออกมารับโทรศัพท์ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอคะ? คุณรู้แล้วเหรอว่าใครเป็นคนโพสต์รูปถ่ายพวกนั้น?

"อืม ผมรู้แล้ว" เสียงของไซม่อนฟังดูแปลกไป

ชารอนรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรก เธอขึ้นเสียงของเธอโดยไม่รู้ตัวและถามไซม่อน “คุณรู้แล้วเหรอ? ใครเป็นคนทำ?" ทันใดนั้น ใบหน้าของโฮเวิร์ดก็พุ่งเข้ามาในสมองของชารอน เขาทำหรือเปล่านะ?

“ผมจะบอกคุณทันทีที่เราสองกลับไปอยู่ที่บ้านของตระกูลแซคคารี่คืนนี้"

ชารอนตกตะลึงเล็กน้อย “กลับไปบ้าน? จะให้ฉันกลับไปตอนนี้เลยน่ะเหรอ?" ดักลาสไม่ชอบชารอนไปแล้ว อีกทั้ง เขายังห้ามไซม่อนอีก แต่ทว่า เขากลับต้องการพบกับเธอคืนนี้งั้นเหรอ?