ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 171

“เซบาสเตียนเริ่มงอแงแล้วน่ะ ลูกชายอยากเจอแม่ คุณพ่อเองก็คุมหลานไม่อยู่เลย เพราะฉะนั้น คุณพ่อเลยขอให้คุณไปรับลูกกลับมาอยู่ที่คอนโด คืนนี้พวกคุณสองคนอยู่ด้วยกันที่คอนโดได้"

ชารอนเข้าใจ ดูเหมือนว่าลูกชายของเธอจะเริ่มงอแงอีกครั้งแล้ว ดักลาสอาจปวดหัวจากเสียงกรีดร้องของเซบาสเตียน ดังนั้น เขาจึงอนุญาตให้ชารอนพาลูกชายกลับมาอยู่ด้วย แต่ถึงอย่างไร มันก็ได้แค่คืนเดียวเท่านั้น

อันที่จริง ชารอนยังคงลังเลที่จะแยกกับลูกชายของตัวเอง ถึงอย่างไร ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะต้องเผชิญกับปัญหามากมายเหลือเกิน โดยเฉพาะเรื่องของคุณพ่อ เธอยังไม่รู้อะไรมากเลยด้วยซ้ำ ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงกังวลว่าเธอจะดูแลลูกชายได้ไม่ดีพอถ้าเขากลับมาอยู่ด้วย ในตอนนี้ หากเซบาสเตียนอยู่ภายใต้การดูแลของดักลาส ชารอนรู้สึกสบายใจมากกว่า

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ชารอนก็ตอบกลับ “ได้ค่ะ แล้วเจอกัน”

...

ภาพถ่ายของชารอนทำให้เกิดความโกลาหลไปทั่วทั้งบริษัท โฮเวิร์ดเองก็มีส่วนร่วมในเรื่องนี้ด้วย ในตอนนี้ เขาก็เป็นหนึ่งในคนที่ทุกคนพูดถึง

ด้วยเหตุนั้น โฮเวิร์ดจึงรู้สึกหงุดหงิดและกระวนกระวายไม่น้อย เขาไม่ต้องการให้ใครพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้วเลย

เมื่อชารอนลาออกไป โฮเวิร์ดก็ไม่มีความหมายอะไรที่จะทำงานที่นี่อีกต่อไปแล้ว เพราะท้ายที่สุดแล้ว เหตุผลหลักที่โฮเวิร์ดมาที่นี่คือการไล่เธอออกไป

เป้าหมายของเขาบรรลุแล้ว แต่ทว่า เขากลับไม่รู้สึกมีความสุขเลย

โฮเวิร์ดกลับบ้านด้วยความรู้สึกผิดหวัง เขาเองก็ยังคงสงสัยว่าใครเป็นคนโพสต์รูปถ่ายพวกนั้น?

ฟิโอน่าอยู่ในห้องนั่งเล่น เธอกำลังดูโทรทัศน์ เมื่อเห็นลูกชายกลับมา เธอลุกขึ้นและกล่าวคำพูด “โฮเวิร์ด ทำไมลูกถึงกลับมาเร็วจังล่ะ? ไม่สบายรึเปล่า?” เมื่อฟิโอน่าเห็นว่าสภาพของโฮเวิร์ดดูไม่ค่อยดีนัก เธอจึงถามด้วยความเป็นห่วง

โฮเวิร์ดรู้สึกหมดแรง เขาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรงและไม่ตอบแม่ของตัวเอง

ทันใดนั้น บางอย่างพลันแวบผ่านดวงตาของฟิโอน่าในระหว่างที่เธอกำลังนั่งข้างลูกชาย “มีอะไรเกิดขึ้นในบริษัทรึเปล่า?”

โฮเวิร์ดหันไปมอง"แม่รู้ได้ยังไงกัน?"

ฟิโอน่าหลบตาและหัวเราะแห้ง ๆ “ก็แม่ได้ยินมาน่ะสิ พวกเขาลือกันว่าว่าเรื่องอื้อฉาวของชารอนถูกเปิดเผยใช่ไหม?”

สายตาของโฮเวิร์ดเปลี่ยนเป็นเย็นชา “แม่ครับ แม่เป็นคนโพสต์รูปพวกนั้นใช่ไหม?”

“รูปพวกนั้น? รูปอะไรกัน?” ฟิโอน่าปฏิเสธ แต่ทว่า ท่าทีลุกลี้ลุกลนของเธอไม่สามารถหลอกโฮเวิร์ดได้เลย

"แม่ครับ! ทำไมแม่ถึงทำแบบนั้นล่ะ? แม่ไม่รู้เหรอว่ามันเป็นกระทู้ของบริษัท? แล้วถ้าแม่เป็นคนโพสต์จริง ๆ แม่รู้ไหมว่ามันจะส่งผลเสียกับผมมากขนาดไหน? ตอนนี้มีแต่คนเอาเรื่องของผมไปพูดไปนินทา ทุกคนรู้หมดแล้วด้วยว่าผมเคยโดนชารอนนอกใจ!"

ฟิโอน่าเริ่มประหม่า แต่ท้ายที่สุด เธอก็ยอมรับ “คือแม่... แม่แค่อยากจะแก้แค้นให้ลูกกับหลานชายที่ไม่มีโอกาสได้เกิดมาน่ะ แล้วตอนนี้ชารอนถูกไล่ออกไปจากบริษัทรึยังล่ะ? ต่อจากนี้ไป แม่จะทำให้นางชารอนนั่นหายไปจากชีวิตของไซม่อนเลย!" ฟิโอน่ากล่าวคำพูดอย่างเกลียดชัง

โฮเวิร์ดยิ่งลำบากใจมากขึ้นไปอีก “แม่ครับ เดี๋ยวผมจัดการเรื่องพวกนั้นเอง แม่ช่วยอย่าเข้ามายุ่งกับเรื่องอะไรแบบนี้อีกได้ไหม?”

"ไม่มีทาง! ถ้านางชารอนไม่หายไป ยังไงแม่ก็จะไม่หยุด!" ถึงอย่างไร นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว

"แม่ครับ..."

“พอได้แล้ว ลูกไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องนี้แล้วแหละ แม่ไม่อยากฟังแล้ว" ฟิโอน่าเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่ออีกครั้ง “อย่าลืมสิว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณป้าเพเนโลเป้นะ เราต้องกลับไปที่บ้านใหญ่เพื่อร่วมรับประทานอาหารเย็นกันคืนนี้ แล้วเดี๋ยวเราก็ต้องไปรับแซลลี่ที่โรงพยาบาลด้วย”

“ทำไมเธอถึงอยู่ในโรงพยาบาลอีกแล้วล่ะครับ?" โฮเวิร์ดขมวดคิ้ว แซลลี่ไปหาคุณหมอเวย์น จอห์นอีกแล้วเหรอ?

ฟิโอน่าพูดอย่างโกรธจัด “ก็มันเป็นความผิดของนางชารอนยังไงล่ะ! เธอทำให้สภาพร่างกายของแซลลี่อ่อนแออย่างถึงที่สุด! เธอต้องไปโรงพยาบาลบ่อยมากเลยล่ะ อีกอย่าง แม่เองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะสามารถตั้งครรภ์ได้อีกไหมในอนาคต ยังไงก็เถอะ ถ้าแซลลี่ตั้งครรภ์ไม่ได้อีก แม่ว่าลูกก็น่าจะหย่ากับเธอไปเสียนะ..."

“ผมจะไปรับแซลลี่ที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้แหละครับ” โฮเวิร์ดดูเหมือนจะไม่ฟังแม่ของเขาเลย ไม่นานนัก เขารีบลุกขึ้นและก้าวออกไป

“เจ้าลูกบ้า! ได้ยินที่แม่พูดไหมเนี่ย?!” ฟิโอน่าตะโกน แต่ทว่า โฮเวิร์ดก็เดินออกจากบ้านไปโดยไม่หันหลังกลับมาเลย