ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 177

ไซม่อนไม่ตอบอะไร เขาเพียงแค่เดินออกไปเท่านั้น

บริเวณลานบ้าน ไซม่อนตามแม่และลูกชายมาจากด้านหลัง เขาให้เซบาสเตียนขึ้นรถไปก่อนเพื่อที่จะคุยกับชารอน

ทั้งสองยืนประจันหน้ากันอยู่ข้างรถ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทันทีที่ชารอนมองไปยังไซม่อน เธอพลันรู้สึกกดดันไม่น้อย

ทันทีที่ไซม่อนเห็นท่าทีที่ผิดปกติไปของชารอน เขาก็รู้สึกว่าตัวเองต้องถาม "ใครทำให้คุณไม่มีความสุขเหรอ?"

“ใช่ ฉันไม่มีความสุขเลย” เธอสบตากับไซม่อน นอกจากนี้ ชารอนเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าไซม่อนสามารถเดาอารมณ์ของเธอออกจากสีหน้า

ไซม่อนดึงมือที่ล้วงอยู่ในกางเกงออกมาและจับคาของชารอนเงยขึ้น "เป็นเพราะผมไม่ได้บอกให้คุณมาฉลองงานวันเกิดของพี่เพเนโลเป้รึเปล่า?"

ชารอนรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้สามารถอ่านใจเธอได้อย่างไรกัน? ทันทีที่เขารู้ทัน ชารอนก็รู้สึกไม่ดีเลย!

ชารอนปัดมือของไซม่อนออกและกล่าวคำพูดอย่างดื้อรั้น “ไม่ใช่สักหน่อย”

ระหว่างที่กำลังมองดูใบหน้าที่น่าอึดอัดใจของชารอน ไซม่อนก็พลันเผยรอยยิ้มออกมา “งั้นถ้าผมบอกคุณก่อนหน้านี้ คุณจะมาฉลองให้พี่สาวผมไหมล่ะ?"

ชารอนเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เพเนโลเป้ไม่ชอบเธอ ด้วยเหตุนั้น ถ้าเธอมาที่งานฉลองวันเกิด พวกเธอทั้งคู่คงจะไม่มีความสุขแน่

นั่นคือเหตุผลที่ไซม่อนไม่ขอให้เธอมางั้นหรือ? ไซม่อนไม่ต้องการให้ชารอนต้องมาเผชิญหน้ากับความโกรธแค้นของพี่เพเนโลเป้งั้นหรือ?

ถึงแม้ชารอนจะไม่เชื่อว่าไซม่อนเป็นคนใจดีขนาดนั้น แต่คำพูดของไซม่อนก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นได้

อันที่จริง ชารอนอยากถามไซม่อนว่าทำไมรีเบคก้าถึงมาอยู่ที่นี่ด้วย แต่ทว่า... รีเบคก้าก็เป็นเหมือนลูกรักของตระกูลแซคคารี่อยู่แล้ว เพราะฉะนั้น ถ้าเธอถามอะไรแบบนั้นออกไป มันจะเหมาะสมรึเปล่า?

ชารอนเงยหน้าขึ้นมองไซม่อนแล้วส่ายหัว ดูเหมือนว่าแค่คำตอบของไซม่อนก็เพียงพอแล้ว

“ตอนเราคุยกันทางโทรศัพท์ คุณบอกว่ามีอะไรจะบอกนิ รู้ตัวคนโพสต์บทความและรูปถ่ายแล้วใช่ไหมคะ?” ทันใดนั้น เธอก็จำจุดประสงค์หลักในการมาที่นี่ได้ ชารอนจึงเลือกถามประเด็นนี้แทน