ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 181

“คือหนู…” รีเบคก้ารู้สึกกระสับกระส่าย เธอไม่สามารถระงับอารมณ์ของตัวเองได้เลย ท้ายที่สุด รีเบคก้าก็ตัดสินใจที่จะอยู่

ฟิโอน่าพูดถูก ถ้าเพเนโลเป้ไม่อยู่ที่นี่ รีเบคก้าคงไม่ถูกไล่ออกไปไหน อันที่จริง เธอไม่ควรพลาดโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับไซม่อนแบบนี้สิ

ภายในห้อง ชายหนุ่มรูปงามกำลังนอนอยู่บนเตียง ไซม่อนหายใจอย่างหนักหน่วง คิ้วที่เกลี้ยงเกลาและหล่อเหลาของชายตรงหน้าเผยให้เห็นรอยย่นเล็กน้อย ท่าทีของไซม่อนดูไม่ดีนัก

ในตอนนี้ เขาดูไม่เย็นชาเหมือนตอนตื่นเลย ถึงกระนั้น เขาก็เป็นผู้ชายที่ดูมีเสน่ห์และเหมือนกับผลไม้ต้องห้ามมากกว่า

รีเบคก้านั่งอยู่ข้างเตียง เธอกำลังทาครีมให้ไซม่อนพร้อมกับมือที่สั่นเทา ชายเปลือยกายตรงหน้าเธอกำลังดึงดูดสายตาของเธออย่างแท้จริง เธอเริ่มรู้สึกอัดอั้น นอกจากนี้ การหายใจของเธอก็หนักหน่วงขึ้นเช่นกัน ในระหว่างที่กำลังมองดูใบหน้าอันหล่อเหลาของไซม่อน หัวใจของรีเบคก้าก็เริ่มเต้นแรง

ผู้ชายตรงหน้าทั้งทรงดีและหล่อเหล่าไม่น้อย ผู้หญิงแทบทุกคนจะต้องตกหลุมรักเขาอย่างแน่นอน

อันที่จริง รีเบคก้าต้องการนอนลงข้างเขาและปฏิบัติตัวเป็นนายหญิงของเขา

ทว่า ในตอนนี้ ไม่มีใครอยู่ในห้อง อีกทั้ง ประตูก็ปิดสนิท รีเบคก้าจ้องมองไซม่อนพร้อมกับรู้สึกว่าร่างกายกำลังร้อนผ่าว

รีเบคก้าปลดกระดุมเสื้อของตัวเองทีละเม็ด หลังจากนั้น เธอก็นอนลงข้างไซม่อน เธอรู้สึกทั้งกลัวและตื่นเต้นไม่น้อย

รีเบคก้าดึงแขนของไซม่อนกางออกมาและโน้มตัวลงนอนบนไหล่ของเขาเอง เธอซุกใบหน้าของตัวเองไว้ตรงหน้าอกของไซม่อนเสียแน่น ในตอนนี้ รีเบคก้ากำลังฟังเสียงหัวใจที่กำลังเต้นของไซม่อนอยู่ เธอรู้สึกดีไม่น้อยเลย

ไม่เพียงแค่นั้น รีเบคก้ายังต้องการรูปถ่ายเพื่อรำลึกถึงช่วงเวลานี้อีกด้วย!

หลังจากนั้นไม่นาน รีเบคก้าจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและตั้งใจโพสท่าเพื่อถ่ายรูปคู่กับไซม่อน มันเป็นภาพถ่ายที่ลามกไม่น้อยเลย

หลังจากถ่ายภาพเสร็จ รีเบคก้าก็จ้องมองไปยังริมฝีปากบาง ๆ ของชายตรงหน้า เธออยากจูบเขาเหลือเกิน

ในตอนนี้ จังหวะหายใจของรีเบคก้าเริ่มเร็วขึ้นพร้อมกับการที่เธอกำลังเข้าไปใกล้ไซม่อน

ทว่า ระหว่างที่รีเบคก้ากำลังจูบไซม่อน ดวงตาอันลึกล้ำและแหลมคมของชายตรงหน้าก็ลืมขึ้นทันที!

รีเบคก้าถูกจ้องมองมาด้วยสายตาสุดเย็นชา ราวกับว่าเลือดทั่วทั้งกายเธอกำลังไหลย้อนกลับ “ไซ-ไซม่อน”

“ออกไปให้พ้น!”

ก่อนที่รีเบคก้าจะจบประโยค ไซม่อนก็ตะโกนออกมาอย่างฉุนเฉียวและผลักเธอลงไปที่พื้น

รีเบคก้ากลิ้งลงจากเตียงอย่างแรง อีกทั้ง เสื้อผ้าของเธอยังหลุดลุ่ยอีกด้วยหลังจากนั้น รีเบคก้าก็รีบดึงเสื้อปิดหน้าอกของตัวเองตามสัญชาตญาณ เธอเหลือบมองชายตรงหน้าที่กำลังโกรธจัด รีเบคก้ารู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย “ไซม่อน ฉัน... ฉันแค่ตั้งใจจะดูแลคุณเองนะ..."

“ผมบอกให้คุณออกไป ไม่เข้าใจรึยังไง?" ไซม่อนยังฟื้นคืนสติอย่างไม่เต็มที่เท่าไหร่ เพราะฉะนั้น เขายังคงมีอาการมึนงงอยู่บ้าง ถึงอย่างไร ออร่าอันทรงพลังที่แผ่ออกมาจากร่างกายของไซม่อนก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้รีเบคก้าหวาดกลัว

“ไซม่อน...”

“พ่อบ้าน!” ไซม่อนตะโกเรียกใครสักคนทันที

“ก็ได้ค่ะ ฉันจะออกไป ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ! อย่าตะโกนเสียงดังเลยนะคะ!” รีเบคก้ารีบลุกขึ้นและวิ่งไปที่ประตูทั้งน้ำตา

"ผมไม่อยากเห็นคุณทั้งที่ห้องทำงานหรือแม้แต่บ้านใหญ่ของตระกูลแซคคารี่อีกแล้ว!"

ก่อนที่รีเบคก้าจะวิ่งออกจากประตูไป เธอพลันได้ยินคำพูดเย็นชาของไซม่อน

เธอหยุดชะงักครู่หนึ่งก่อนจะวิ่งต่อไป น้ำตาของรีเบคก้าไหลลงมาไม่หยุดหย่อน

เธอจบแห่แล้ว! รีเบคก้าทำให้ไซม่อนโมโหและโกรธเธอไปแล้ว

รีเบคก้าวิ่งออกไปข้างนอก เธอนั่งยอง ๆ ในจุดที่ไม่มีใครอยู่และร้องไห้ออกมา เธอยังคงรู้สึกเสียใจไม่น้อย

รีเบคก้ากำโทรศัพท์ในมือแน่น หน้าจอโทรศัพท์ของเธอเผยให้เห็นรูปถ่ายเมื่อครู่ ไซม่อนกำลังหลับตาอยู่ เธอกำลังพิงไหล่ของเขา ทั้งสองอยู่ใกล้ชิดกันมากเสียจนดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะจูบกันเลย