ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 180

คุณหมอซาเวียร์รีบมายังบ้านใหญ่ของตระกูลแซคคารี่ทันที เมื่อเขามาถึง เขาก็รีบเข้าไปในห้องเพื่อตรวจดูอาการของไซม่อน ส่วนคนอื่นก็กำลังยืนอยู่ที่ปลายเตียง

โฮเวิร์ดเองก็กำลังช่วยพยุงดักลาสอยู่ ทั้งสองคนเป็นห่วงไซม่อนมาก

ทันทีที่คุณหมอซาเวียร์เห็นสภาพของไซม่อนและได้รับแจ้งว่าไซม่อนกินอะไรเข้ามาถึงทำให้เกิดอาการแพ้ เขาก็เริ่มวินิจฉัยสถานการณ์ทันที

“คุณหมอซาเวียร์คะ เขาเป็นยังไงบ้าง?” เพเนโลเป้ถามก่อน

“มันเป็นการแพ้แบบเฉียบพลันน่ะครับ ตอนนี้เขากำลังตกอยู่ในอาการโคม่าชั่วคราว แต่โชคดีที่คุณให้ยาเขาไปแล้วเมื่อครู่ เพราะฉะนั้น หลังจากหมดสติไปอีกสักพัก เดี๋ยวเขาก็จะตื่นขึ้นมาแล้วแหละครับ เดี๋ยวผมจะเตรียมยาเอาไว้ให้คุณไซม่อนเองครับ ถ้าคุณไซม่อนตื่นแล้ว ต้องให้เขาทานยาทันทีเลยนะครับ อีกอย่าง อย่าลืมทายาบริเวณที่มีผื่นด้วย อย่าปล่อยให้เขาสวมเสื้อผ้าหรือคลุมร่างกายด้วยผ้าห่มในตอนนี้ เขาสามารถสวมเสื้อและห่มผ้าได้ก็ต่อเมื่อผื่นหายไปแล้วเท่านั้น"

“โอเคค่ะ พวกเราเข้าใจ” เพเนโลเป้ขอให้พ่อบ้านพาคุณหมอซาเวียร์ออกไปหยิบยา

“พ่อคุณควรกลับไปพักผ่อนในห้องก่อนนะคะ เดี๋ยวพวกเราจะดูแลไซม่อนเอง คุณพ่อก็น่าจะได้ยินสิ่งที่คุณหมอพูดแล้ว เดี๋ยวอีกไม่นาน เขาก็หายดีแล้วแหละค่ะ" เพเนโลเป้มองดูพ่อที่แก่ชราของตัวเอง เธอไม่อยากทำให้เขาเหนื่อยเกินไป

ในตอนนี้ดักลาสรู้สึกตกใจมาก ไซม่อนเคยมีอาการแพ้มาก่อน แต่เขาไม่เคยหมดสติแบบนี้เลย

ดักลาสมองไปยังรีเบคก้าที่กำลังตาแดงก่ำจากการร้องไห้ เขาคงว่าอะไรเธอไม่ได้ เพราะเธอไม่รู้เรื่องอาการแพ้ของไซม่อนเลย ถ้าจะตำหนิเธอไป มันก็คงไม่มีประโยชน์อะไร

หลังจากนั้น ฟิโอน่าก็พูดขึ้น “โฮเวิร์ด ไปช่วยพยุงคุณปู่กลับห้องก่อนสิ" เธออยากให้ดักลาสออกไปก่อน

“ก็ได้ งั้นพวกลูกดูแลไซม่อนไปก่อน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ตะโกนให้สุดเสียงเลยนะ!” ดักลาสกล่าว

“คุณลุงดักลาสคะ... หนูขอโทษนะคะ หนูไม่รู้..." รีเบคก้าขอโทษดักลาสด้วยน้ำตาที่ไหลอาบหน้า

ดักลาสมองรีเบคก้าเป็นครั้งสุดท้ายและถอนหายใจ เขาไม่ได้พูดอะไรกับเธอ หลังจากนั้น โฮเวิร์ดก็พยุงดักลาสออกไป

“ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่อยู่ล่ะ?” เพเนโลเป้ขมวดคิ้วและมองไปยังรีเบคก้าด้วยความสงสัย ตอนนี้เพเนโลเป้ไม่ใช่คนสุภาพแล้ว

รีเบคก้ากำลังร้องไห้ น้ำตากำลังไหลอาบแก้ม เธอดูน่าสงสารมาก “คุณพี่เพเนโลเป้คะ หนูขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจ...”

“ขอโทษแล้วจะไปมีประโยชน์อะไร? เธอออกไปได้แล้ว" เพเนโลเป้ไม่ได้มีอคติอะไรกับรีเบคก้า ไม่ใช่ว่าเพเนโลเป้ไม่ชอบรีเบคก้า แต่เพียงว่าเพเนโลเป้ทำให้ไซม่อนต้องหมดสติจากอาการแพ้ก็เท่านั้น ดังนั้น เพเนโลเป้เองก็เริ่มขุ่นเคืองรีเบคก้าหน่อยแล้ว

“เพเนโลเป้ รีเบคก้าไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้นสักหน่อยนะ เธอแค่อยากจะฉลองวันเกิดเท่านั้น เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไซม่อนกินถั่วไม่ได้ อันที่จริง ฉันผิดเองแหละที่ไม่ได้บอกเธอก่อน ทำไมล่ะ? ทำไมคุณไม่ปล่อยให้เธออยู่ที่นี่ในคืนนี้และดูแลไซม่อนเพื่อชดใช้ความผิดของตัวเองล่ะ? ” ฟิโอน่าอ้อนวอนขอร้องให้กับรีเบคก้า

เพเนโลเป้รู้สึกไม่ดีต่อทุกคนที่ทำร้ายไซม่อน เธอเลี้ยงเขามาด้วยตัวเอง อีกทั้ง ไซม่อนก็เหมือนกับลูกของเธอเลยด้วย ถ้าไซม่อนได้รับบาดเจ็บแบบนี้ เธอจะอยู่เฉยได้อย่างไรกัน?

“ไม่จำเป็น ขอให้เธอออกไปก็พอ!” เพเนโลเป้กล่าวต่อ

แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง สาวใช้รีบวิ่งเข้ามาในห้อง “คุณเพเนโลเป้คะ แฟรงกี้โทรหาท่านประธานแซคคารี่เมื่อครู่นี้ เขาบอกว่ามีเรื่องด่วนที่ท่านประธานต้องการจะตกลงในบริษัท”

“มีเรื่องด่วนในบริษัทงั้นเหรอ?” เพเนโลเป้มองดูไซมอนที่หมดสติอยู่บนเตียง เขาจะไปจัดการธุระของบริษัทในสภาพแบบนี้ได้อย่างไรกัน?

ฟิโอน่าฉวยโอกาสนี้และพูดขึ้น “เพเนโลเป้ เธอควรไปจัดการเรื่องนี้ที่บริษัทแทนไซม่อนนะ พวกเราอยู่ที่นี่แล้ว พวกเราดูแลไซม่อนได้ ไม่ต้องเป็นห่วงไป"

ในตอนนี้ เพเนโลเป้ไม่สามารถเมินเฉยต่อเรื่องที่เกิดขึ้นในบริษัทได้เช่นกัน ดูเหมือนว่าเพเนโลเป้จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องช่วยดูแลเรื่องบริษัทแทนไซม่อน

“งั้นช่วยดูแลไซม่อนด้วยก็แล้วกันนะ” เพเนโลเป้ปล่อยให้ฟิโอน่าอยู่ดูแลไซม่อน แต่ถึงกระนั้น เพเนโลเป้ก็ยังคงปฏิเสธที่จะให้รีเบคก้าอยู่ที่นี่ต่ออยู่ดี “ส่วนเธอ ห้ามเข้าใกล้เขา! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!"

รีเบคก้าตกใจกับสิ่งที่ผู้หญิงตรงหน้าพูดออกมาไม่น้อย เธอถึงกับสะดุ้ง “ฉัน... ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

หลังจากนั้นเพเนโลเป้ก็จากไป เธอต้องไปดูแลเรื่องธุรกิจของบริษัทโดยเร็วที่สุด หลังจากนั้น เธอจะรีบกลับมาหาไซม่อน

รีเบคก้าเองก็กำลังจะออกไปด้วย แต่ทว่า ฟิโอน่ากลับหยุดเธอเอาไว้ “ทำไมหนูต้องออกไปด้วยล่ะ?" ป้าบอกให้หนูอยู่ที่นี่เพื่อดูแลไซม่อนไม่ใช่รึยังไงกัน?"

“แต่... พี่เพเนโลเป้...”

“ไม่ต้องสนใจเธอหรอก ตอนนี้เธอไม่อยู่บ้านอยู่แล้ว ไม่มีใครไล่หนูออกไปได้แล้ว” ฟิโอน่าตบไหล่ของรีเบคก้าและกล่าวคำพูดอย่างสุดซึ้ง “นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่หนูจะได้ใกล้ชิดกับไซม่อนนะ หนูไม่ต้องการรึยังไงกัน?"