ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 183

เมื่อคืนชารอนนอนหลับไม่เต็มตื่นนัก เพราะฉะนั้น หลังจากตื่นนอน เธอจึงสะลึมสะลือนิดหน่อย ชารอนเคาะหน้าผากลูกชายและกล่าวคำพูดออกมาอย่างไม่พอใจเท่าไหร่นัก "แม่ตื่นเช้ามาทำอาหารเช้าให้ลูกยังไงล่ะจ๊ะ! แม่จะไปรู้สึกแย่กับเรื่องอะไรล่ะ?”

เซบาสเตียนแตะศีรษะของตัวเองอย่างไร้เดียงสาและขดริมฝีปาก “ปกติแล้วถ้าแม่ตื่นเช้ามาทำกับข้าวให้ผมกิน ตาของแม่ก็จะไม่เหมือนแพนด้าแบบนี้ไม่ใช่เหรอครับ?"

“ก็ได้จ้ะลูกรัก เมื่อคืนแม่นอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ พอใจลูกรึยัง?" ชารอนยอมรับโดยตรง

“ผมนอนกับแม่เลยนะ ทำไมแม่ถึงนอนไม่หลับล่ะ? หรือว่า... แม่คิดถึงพ่อเหรอครับ?" เมื่อตื่นมาแล้วไม่เจอไซม่อน เซบาสเตียนจึงแน่ใจว่าพ่อของเขาไม่ได้กลับมาที่นี่อย่างแน่นอน

ทันใดนั้น ดวงตาของชารอนเป็นประกาย หลังจากนั้น เธอก็โต้กลับทันที "ใครจะไปคิดถึงผู้ชายคนนั้นกันล่ะ? เขาไม่มีที่นี่ก็ดีแล้วแหละ!" หลังจากชารอนพูดจบ เธอก็พ่นลมหายใจออกมา

ทว่า เซบาสเตียนสามารถสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของแม่ตน ดังนั้น เขาจึงเอื้อมมือเล็ก ๆ ออกมาและจับมือชารอนเอาไว้ “แม่ไม่ต้องกลัวนะครับ ถ้ากลับไปอยู่บ้านคุณปู่เมื่อไหร่ ผมจะช่วยแม่จับตาดูพ่อเอง ผมจะไม่ปล่อยให้พ่อแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นแน่นอน"

ชารอนตื่นตระหนก เพราะไซม่อนเคยนอนกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว ดังนั้น ที่เหลือจึงเป็นเรื่องของเวลาว่าเขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นหรือไม่ ทั้งสองแม่ลูกจะอยากเข้าไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้ทำไมกันล่ะ?

“ไม่เป็นไรหรอก ลูกลุกไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวหลังจากกินข้าวเช้าเสร็จแล้ว แม่จะพาลูกไปหาคุณแม่ทูนหัวนะ”

“เย่! ผมไม่ได้เจอคุณแม่ทูนหัวตั้งนานแล้วนะเนี่ย! ผมคิดถึงคุณแม่ทูนหัวมากเลยแหละครับ"

หลังจากที่ทั้งสองรับประทานอาหารเช้าเสร็จ พวกเขาก็ตรงไปยังคอนโดของไรลีย์

โดยปกติ ชารอนมีกุญแจประจำบ้านของไรลีย์อยู่แล้ว ดังนั้น เธอจึงเปิดประตูและเข้าไปได้เลย

“คุณแม่ทูนหัว! ผมมาหาแล้ว! แม่ผมทำขนมอบของโปรดมาให้แม่ทูนหัวด้วย!” หลังจากเปิดประตู เซบาสเตียนก็ตะโกนเสียงดังและวิ่งเข้าไปข้างใน

“เซบาสเตียน รอแม่ด้วยสิ” ชารอนปิดประตูและเดินตามลูกชายไป

หลังจากที่ชารอนและลูกชายเดินเข้าไปในบ้าน พวกเขาสังเกตเห็นว่าไม่เพียงแต่ไรลีย์เท่านั้นที่อยู่ข้างใน แต่ยูจีนเองก็อยู่ด้วย

ชารอนยังคงแปลกใจเล็กน้อย ทำไมยูจีนถึงมาเช้าขนาดนี้ล่ะ?

เมื่อไรลีย์เห็นชารอนและลูกชายมาอย่างไม่บอกกล่าวก่อน เธอก็พลันแสดงอาการประหม่าขึ้นมาบนใบหน้า ทว่า หลังจากลังเลอยู่สองสามวินาที เธอก็กลับมามีสติเช่นเดิม “พวกเธอมาที่นี่ทำไมกัน? ทำไมไม่โทรมาบอกฉันก่อนล่ะ?”

ชารอนพลันสังเกตเห็นความประหม่าของไรลีย์ ในทางกลับกัน ยูจีนกลับเผยให้เห็นถึงความสง่างามและสงบเสงี่ยม สำหรับเขา มันดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติเลย นอกจากนี้ ชารอนเองก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทั้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่

"ทำไมล่ะ? ปกติแล้วฉันต้องโทรมาบอกก่อนด้วยเหรอ?" ชารอนพูดเชิงติดตลก

“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น... ” ไรลีย์เข้าใจในการติดตลกของชารอน แต่ทว่า ในตอนนี้ ดูเหมือนไรลีย์จะไม่รู้จะอธิบายกับชารอนอย่างไร

ชารอนรู้สึกว่าไรลีย์ทำตัวน่าสงสัยมากขึ้นเรื่อย ๆ

"คุณนิวตันคะ ดูเหมือนว่าคุณจะสนใจเรื่องอาการบาดเจ็บของไรลีย์มากเป็นพิเศษเลยนะคะ เพราะคุณมาที่นี่เช้ามากเลย” ชารอนพูดขึ้น ทันใดนั้น ไรลีย์หันมองไปทางยูจีน

“วันนี้ผมไม่มีธุระต้องทำน่ะ ผมเลยมาดูอาการของเพื่อนคุณหน่อย" ยูจีนกล่าวด้วยรอยยิ้ม แววตาที่เขามอบให้ชารอนดูลึกซึ้งกว่าปกติ

“ว่าแต่ คุณได้พิจารณาข้อเสนอของผมในการมาทำงานที่บริษัทของผมรึยังล่ะครับ?" ยูจีนพูดต่อ

ชารอนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัว “ฉันต้องขอโทษด้วย แต่ฉันยังยอมรับข้อเสนอของคุณตอนนี้ไม่ได้"

พูดตามตรง ชารอนค่อนข้างกังวล เพราะบริษัทของยูจีนอยู่ไกลเกินไป อีกทั้ง ชารอนเองก็ไม่สามารถแยกกับเซบาสเตียนไกลขนาดนั้นได้ด้วย

“อย่าพูดแบบนั้นสิชาร์ เธอไม่ได้ทำงานที่บริษัทเซ็นทรัลแล้วนะ แถมตอนนี้เธอยังว่างงานอยู่ด้วย กว่าจะหางานใหม่ได้ มันยากมากเลยนะ ทำไมเธอถึงปฏิเสธล่ะ?" ไรลีย์สนับสนุนชารอนในการทำงานที่บริษัทของยูจีน

“ยังเหลือบริษัทอีกเยอะแยะน่า ฉันทำที่อื่นก็ได้" ชารอนไม่ต้องการอธิบายมากเกินไป

ถึงกระนั้น ยูจีนก็ไม่ได้พยายามจะเปลี่ยนใจชารอนเลย ดังนั้น เขาจึงไม่พูดอะไรต่อในประเด็นนี้ ยูจีนยังคงรักษามารยาทเอาไว้อยู่เสมอ

ผ่านไปซักพัก เด็กน้อยบอกกับไรลีย์ว่าเขาอยากออกไปเดินเล่นข้างนอก แต่ทว่า ขาของไรลีย์ยังทรงตัวได้ไม่ดีนัก ไรลีย์จึงขอให้ยูจีนและชารอนพาเซบาสเตียนออกไปสวนสนุกข้างคอนโดแทน ไรลีย์จะไม่ไปกับพวกเขา

ถึงกระนั้น ชารอนเองก็ไม่ต้องการรบกวนยูจีน แต่ทว่า เขากลับเอ่ยคำพูดออกมาว่าเดี๋ยวเขาจะดูแลทั้งสองเอง ดังนั้น ยูจีนจึงขับรถพาทั้งสองไปยังสวนสนุกที่ใหญ่ที่สุดในเมือง

ในครั้งนี้ ชารอนจะพาเซบาสเตียนไปหาความสุขกับสิ่งที่เขาต้องการ เพราะชารอนรู้ดีว่าเซบาสเตียนอยู่ที่บ้านใหญ่มานานมากแล้ว นอกจากนี้ เธอก็ไม่ได้พาลูกชายออกมาเที่ยวแบบนี้นานแล้วด้วย