ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 203

ถึงแม้ว่าชารอนจะหายใจไม่ค่อยเป็นจังหวะ แต่เธอก็รีบหยิบสมุนไพรขึ้นมาและไปนั่งข้างไซม่อน “มันกัดคุณรึเปล่า?” ทันใดนั้น เธอก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

ใบหน้าของไซม่อนดูซีดกว่าเมื่อก่อน ชารอนจึงอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล

เมื่อไซม่อนเห็นว่าชารอนวิตกกังวลขนาดไหน บางอย่างแวบเข้ามาในดวงตาของไซม่อน เขาแสร้งทำเป็นอ่อนแอ หลังจากนั้น ไซม่อนพลันกล่าวคำพูดออกมา “ผม... ถูกกัด”

ชารอนตื่นตระหนกทันทีและรีบไปตรวจดู “คุณถูกกัดตรงไหน? บอกฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวฉันจะดูดพิษออกให้เอง!"

ทันทีที่ชารอนได้ยินว่าไซม่อนถูกกัด เธอก็รู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย เพราะถ้ามันเป็นงูมีพิษ พวกเขาจะไม่เสียเวลาไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว

ในระหว่างที่ชารอนดึงขากางเกงของไซม่อนขึ้นเพื่อตรวจดูบาดแผล ไซม่อนก็คว้าข้อมือชารอนและหยุดเธอเอาไว้

ชารอนจดจ่ออยู่กับสิ่งตนเองทำ “อย่ามายุ่ง! อยากตายเหรอ?”

สายตาของไซม่อนจ้องมองไปยังชารอนอย่างลึกซึ้ง เขาถึงกับเผยยิ้มออกมา “อันที่จริง ผมไม่ได้ถูกกัดหรอก”

ชารอนเงียบไปชั่วครู่ เธอสังเกตเห็นรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของไซม่อน ทันใดนั้น ชารอนก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเขากำลังแกล้งเธออยู่ เขาไม่ได้ถูกงูกัดสักหน่อย!

ไอ้คนบ้า! เขาสนุกกับการแกล้งเธอมากใช่ไหม?!

ชารอนสะบัดมือออกอย่างโกรธจัด ในเวลาแบบนั้น ไซม่อนยังมีอารมณ์มาแกล้งเธอได้อย่างไร? บางที เขาอาจจะไม่เจ็บมากขนาดนั้นก็ได้

“ทำไมคุณต้องแกล้งฉันด้วยล่ะ? คุณอยากให้ฉันหัวใจวายตายตรงนี้รึไง?

ไซม่อนมองดูชารอนอย่างตั้งใจ รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น ดวงตาของไซม่อนเป็นประกาย “คุณกลัวว่าผมจะตายใช่ไหม? ดูเหมือนว่าคุณจะเป็นห่วงผมมากเลยนะ”

“เป็นห่วง? ไม่มีทาง! คุณคิดเข้าข้างตัวเองมากไปหน่อยแล้วแหละ” ชารอนโต้กลับด้วยความโมโห หลังจากนั้น เธอก็หันกลับมาและใช้หินบดสมุนไพร

ชารอนรู้สึกเขินอายเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับไซม่อนในตอนนี้ แต่ถึงกระนั้น ชารอนก็ยังกล้าจะยอมรับอยู่ดี...

“ผมคิดเข้าข้างตัวเองงั้นเหรอ? เมื่อกี้คุณถึงกับตะโกนร้องไห้ใส่ข้างหูผมเลยนะ คุณเป็นคนขอร้องไม่ให้ผมตายไม่ใช่เหรอ? คุณพูดเหมือนกับถ้าผมตายไป คุณจะใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้อย่างนั้นแหละ"

“ก็ฉัน...” ความอึดอัดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชารอน มันเป็นความจริง ตอนที่ชารอนคิดว่าไซม่อนกำลังจะตาย เธอกอดเขาและร้องไห้ด้วยความปวดร้าว ชารอนไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงอารมณ์เสีย

เป็นไปได้ไหมที่ชารอน... จะรู้สึกเป็นห่วงและผูกพันกับไซม่อนจริง ๆ? เธอกำลังพัฒนาความรู้สึกที่มีต่อไซม่อนจริง ๆ เหรอ?

ไม่สิ! นั่นเป็นไปไม่ได้แน่นอน! ชารอนร้องไห้เพียงเพราะซึ้งใจที่ไซม่อนปกป้องเธอมากกว่า!

เธอต้องไม่พัฒนาความรู้สึกอะไรกับเขาทั้งนั้น เพราะในไม่ช้า ไซม่อนก็จะต้องคบกับรีเบคก้าอยู่แล้ว หลังจากนั้น ไซม่อนก็จะหย่ากับเธอ ถ้าเธอเกิดตกหลุมรักเขาไปตอนนี้ ชารอนจะต้องเป็นเพียงคนเดียวที่ทนทุกข์ทรมานแน่

“ก็ถ้าคุณตาย ฉันกลัวว่าเซบาสเตียนจะกำพร้าพ่ออีกรอบน่ะสิ ฉันร้องไห้เสียใจเพราะเห็นแก่ลูกชายต่างหากล่ะ"

ไซม่อนมองดูชารอน นั่นเป็นเหตุผลที่เธอร้องไห้จริง ๆ เหรอ? เพียงเพราะเห็นแก่ลูกชายเนี่ยนะ?

"คุณโกหก คุณร้องไห้ก็เพราะผม” ไซม่อนปฏิเสธที่จะเชื่อคำพูดของชารอน

ชารอนเริ่มหงุดหงิด “แล้วฉันจะโกหกทำไม? ทำไมฉันถึงต้องเป็นห่วงและรู้สึกผูกพันกับคุณด้วย? ฉันจะร้องไห้เพื่อคุณไปทำไม? ในเมื่ออีกไม่นาน คุณก็จะต้องแต่งงานกับรีเบคก้าอยู่แล้วนิ? ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำลายครอบครัวในอนาคตของคุณด้วย!" เธอเริ่มกระวนกระวายใจขึ้นมาทันใด

ไซม่อนขมวดคิ้ว “ใครบอกคุณกันว่าผมจะแต่งงานกับรีเบคก้า?”

“อย่าโกหกฉันเลยดีกว่า เพราะคุณยัง... ยังหลับนอนกับเธอเลย! คุณพ่อของคุณคงสนับสนุนพวกคุณสองคนสินะ ที่เหลือก็คงขึ้นกับฤกษ์งามยามดีแล้วใช่ไหมล่ะ?" ทันทีที่ชารอนนึกถึงรูปภาพที่รีเบคก้าส่งมาให้ เธอก็รู้สึกเจ็บปวดและเกิดความโกรธขึ้นมาเล็กน้อย

ไซม่อนเริ่มสับสนมากขึ้นกว่าเดิม “ผมไปหลับนอนกับรีเบคก้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” ดูเหมือนว่าไซม่อนจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ชารอนจ้องมองมาที่ไซม่อน เขายังกล้าที่จะโกหกอีกเหรอ?!

ถ้าชารอนไม่ได้ลบภาพนั้นออกไป เธอก็คงโชว์ให้ไซม่อนดูไปแล้วแหละ!