ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 202

“คุณร้องไห้ทำไม? บาดแผลพวกนั้นฆ่าผมไม่ตายสักหน่อย" ไซม่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย เขากล่าวคำพูดออกไปแบบนั้น แต่ทว่า น้ำเสียงของไซม่อนฟังดูอ่อนแรงกว่าตอนแรกมาก

ชารอนปาดน้ำตาของตัวเองอีกครั้ง เธอจะไม่บอกไซม่อนแน่ว่าเธอร้องไห้เพราะการกระทำของเขาทำให้เธอซึ้งใจ เพราะนั่นจะทำให้สถานการณ์น่าอึดอัดใจเกินไป

"หุบปากไปเลย ฉันกำลังพยายามหาสมุนไพรใกล้ ๆ มาทาบาดแผลของคุณอยู่นะ” ชารอนไม่ยอมให้ไซม่อนเห็นแน่ว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่ หลังจากนั้น ชารอนก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปในป่าที่อยู่ไม่ไกลนัก

"นี่... อย่าเดินไปไกลเกินไปนักล่ะ” ไซม่อนถึงกับสงสัยว่าชารอนจะหาสมุนไพรอะไรมาได้บ้าง แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ยังไม่อยากให้ชารอนไปไหนในตอนนี้

"รอตรงนั้นก่อน เดี๋ยวฉันกลับมา" ชารอนเองก็ไม่สามารถทิ้งไซม่อนเอาไว้คนเดียวได้นานเช่นกัน

ป่าตรงหน้านั้นกว้างใหญ่ไพศาลไม่น้อย ที่นี่ต้องมีสมุนไพรฆ่าเชื้ออย่างแน่นอน บาดแผลที่หลังของไซม่อนนั้นมีมากเกินไป อีกทั้ง มันจำเป็นต้องมีการปฐมพยาบาลเบื้องต้นด้วยสมุนไพรด้วย

ในไม่ช้า ชารอนก็พบสมุนไพรที่ตัวเองกำลังมองหา เธอรีบเด็ดมาและวิ่งกลับไป

“ไซม่อน ฉันเจอสมุนไพรแล้ว...” ชารอนวิ่งกลับไปหาไซม่อนอย่างมีความสุข

“อย่าเข้ามา!” เขาตะโกนใส่ชารอนทันที

ชารอนถูกสั่งให้หยุดเอาไว้ เธอมองไซม่อนอย่างสับสน ทว่า ในวินาทีต่อมาชารอนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน งูยักษ์ดุร้ายกำลังเลื้อยอยู่ตรงหน้าเขา!

นอกจากนี้ งูยักษ์ตัวนี้ยังแลบลิ้นออกมาด้วย ราวกับว่ามันสามารถโจมตีไซม่อนได้ทุกเมื่อ

การปรากฏตัวของชารอนทำให้สัตว์เลื้อยคลานตรงหน้าไซม่อนตกตะลึง งูยักษ์จึงหันมามองเธอ!

มันน่าจะเลื้อยมาที่นี่ตามกลิ่นเลือด ก่อนที่ชารอนจะกลับมา งูยักษ์พลันมองดูไซม่อนราวกับเขาเป็นเหยื่อของมัน

ในตอนนี้ ดูเหมือนงูยักษ์จะคิดว่าชารอนเป็นศัตรูและมาที่นี่เพื่อขโมยอาหารของมัน นั่นเป็นเหตุผลที่งูตัวนั้นหันไปหาชารอนแทน

“ออกไป รีบหนีไป!” ไซม่อนตะโกนใส่ชารอน

ชารอนรู้สึกกลัวไม่น้อย นอกจากนี้ เธอยังขาสั่นอีกด้วย แต่ทว่า เธอไม่ได้ไปไหน เธอไม่สามารถทิ้งไซม่อนไว้ตรงนั้นและวิ่งหนีไปคนเดียวได้

ชารอนวางสมุนไพรลงข้างกาย เมื่อเธอบังเอิญเห็นกิ่งไม้หล่นอยู่ข้างกาย ชารอนก็หยิบกิ่งไม้หนาขึ้นมาเพื่อใช้เป็นอาวุธ

ไซม่อนสามารถเดาได้เลยว่าชารอนกำลังตั้งใจจะต่อกรกับงูยักษ์ตรงหน้า แต่ทว่า ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็เย็นชายิ่งขึ้นไปอีก “ผมบอกให้หนีไปไง! คุณไม่ได้ยินผมเหรอ?!” ผู้หญิงคนนี้อยากตายมากรึยังไงกัน?

“ฉันไม่ไป ฉันจะไม่ทิ้งคุณไปแน่!” ชารอนกลัว แต่ท่าทางของเธอนั้นแน่วแน่ เธอกำกิ่งไม้แน่นและตะโกนพร้อมกับเริ่มโจมตีใส่งูตรงหน้า!

“ชารอน!” ไซม่อนถึงกับเบิกตากว้าง เขากำหมัดไว้แน่นและต้องการเข้าไปช่วยเธอ แต่ทว่า ขาและหลังของไซม่อนนั้นได้รับบาดเจ็บอยู่ เขาไม่มีแรงแม้แต่จะยืนเลยด้วยซ้ำ

ทั้งหมดที่ไซม่อนทำได้คือเฝ้าดูผู้หญิงตรงหน้าต่อสู้กับงูยักษ์ตามลำพัง เขารู้สึกได้ว่าชารอนกำลังหวาดกลัว แต่ทว่า ใบหน้าของเธอกลับแข็งกร้าวในระหว่างที่เหวี่ยงอาวุธไปข้างหน้าอย่างสิ้นหวัง

ถึงอย่างไร ชารอนไม่ได้แค่ตีงูตรงหน้าแบบมั่วซั่วเท่านั้น ในไม่ช้า ไซม่อนก็ตระหนักว่าชารอนน่าจะรู้จุดอ่อนของงู เพราะทุกการตีของชารอนนั้นสามารถทำให้งูดิ้นและรู้สึกเจ็บปวดมากที่สุด

“ฮ๊า!” หลังจากนั้นไม่นาน ชารอนก็ตะโกนออกมาเสียงดัง ท้ายที่สุด เธอก็ได้ฆ่างูสำเร็จ ทันใดนั้น ชารอนถึงกับทรุดตัวลงกับพื้นเพราะเข่าอ่อน

ชารอนมองดูงูที่ตัวเองเพิ่งฆ่าไป เธอไม่เพียงแค่เข่าอ่อนเท่านั้น มือของชารอนยังคงสั่นเทาด้วยอีกต่างหาก เธอแทบหายใจไม่เป็นจังหวะเลยด้วยซ้ำ

อันที่จริง ชารอนไม่เคยเห็นงูตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน เธอรู้สึกกลัวไม่น้อย เพราะชารอนรู้ดีว่าถ้าเธอไม่ฆ่ามัน มันก็จะฆ่าเธอ

สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของชารอนถึงกับครอบงำความกลัว มันทำให้เธอต่อสู้กับสัตว์ร้ายตรงหน้าอย่างสิ้นหวัง นอกจากนี้ ไซม่อนยังต้องการสมุนไพรเพื่อไปรักษาบาดแผลอีกด้วย

ไซม่อนนอนพิงต้นไม้อยู่ ทันทีที่เขาเห็นว่าชารอนสามารถฆ่างูขนาดมหึมาได้ เส้นประสาทที่ตึงเครียดของไซม่อนก็พลันผ่อนคลายลง ในระหว่างที่ชารอนกำลังเข่าอ่อน บางอย่างแวบเข้ามาในดวงตาของไซม่อน ชารอนเองก็น่าจะกลัวเหมือนเขานั้นแหละ

วิธีที่ชารอนต่อสู้กับงูอย่างกล้าหาญในตอนนี้ทำให้ไซม่อนคิดว่าชารอนเองก็ไม่ต่างอะไรกับนักล่างูผู้เชี่ยวชาญ

ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น พวกเธอคงหมดสติไปเพราะความกลัวแล้ว ไม่มีทางที่พวกเธอจะต่อสู้กับงูตรงหน้าได้แน่

ทันใดนั้น ไซม่อนก็จ้องมองไปยังชารอนอย่างลึกซึ้ง ดูเหมือนว่ายังมีอีกหลายสิ่งที่เขาไม่รู้เกี่ยวกับชารอน