ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 201

ไซม่อนขมวดคิ้วอย่างหนัก ทันทีที่ชารอนสัมผัสที่บาดแผล เขารู้สึกเจ็บไม่น้อย แต่ทว่า ไซม่อนก็ยังคงแสดงท่าทีแข็งกร้าวและไม่ส่งเสียงอะไรออกมา

ชารอนพันแผลที่ขาของไซม่อนอย่างรวดเร็วและเหลือบมองไปยังร่างกายส่วนที่เหลือ

“บอกฉันสิ คุณรู้สึกบาดเจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า?” ชารอนมองเขาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย อันที่จริง สภาพของชารอนก็ไม่ได้ดีไปกว่าไซม่อนเช่นกัน แต่เพียงแค่อาการบาดเจ็บของชารอนไม่ได้เลวร้ายเท่ากับไซม่อน

ไซม่อนเอนกายพิงต้นไม้ใหญ่และมองดูชารอนอย่างจดจ่อ ทันใดนั้น เขาพลันกล่าวคำพูดออกมา “คุณเป็นห่วงผมขนาดนั้นเลยเหรอ? คุณกลัวว่าผมจะตายใช่ไหม?”

ทันทีที่ไซม่อนเห็นว่าชารอนเป็นห่วงเขาขนาดไหน ไซม่อนก็พลันรู้สึกดีขึ้นมา มีเพียงแค่ชารอนเท่านั้นที่ยังลนลานอยู่

“ทำไมคุณถึงยังพูดถึงเรื่องแบบนี้ตอนนี้ด้วยเนี้ย? แค่บอกฉันมาว่าคุณรู้สึกเจ็บตรงอื่นอีกรึเปล่า?" เพราะถ้าคุณไม่ยอมพูด ฉันจะถอดเสื้อคุณออกและตรวจดูแผลเองแล้วนะ" เธอพูดอย่างจริงจัง

ไซม่อนพลันเผยยิ้ม “ได้สิ ถอดเลย”

อันที่จริง ชารอนไม่มีอารมณ์จะเล่นเกมอีกต่อไปแล้ว “ถ้างั้น ก็ขอเสียมารยาทนะ” เธอเอื้อมมือไปปลดกระดุมของไซม่อน แต่ทันทีที่นิ้วของเธอกำลังจะแตะที่ตัวของไซม่อน เขาก็คว้าข้อมือของชารอนและดึงเข้าไปกอดอย่างแรง

ชารอนดิ้นรนในอ้อมแขนของไซม่อน “คุณเป็นบ้าอะ...อืม..."

มือของไซม่อนจับอยู่ด้านหลังศีรษะของชารอน ทันทีที่ชารอนเงยหน้าขึ้น ไซม่อนก็ก้มหน้าลงและจูบที่ริมฝีปากของชารอน

ชารอนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง เขาเป็นบ้าไปแล้วรึเปล่า?

เขากำลังได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่นะ ทำไมเขาต้องพยายามจะจูบเธอด้วยล่ะ?!

“อืม... ไซ..." ชารอนพยายามดิ้นรนเพื่อหนี แต่ในตอนนั้นเอง เธอก็ไม่กล้าออกแรงมากนัก ชารอนกลัวว่าตัวเองจะได้สัมผัสกับบาดแผลของไซม่อนอีกครั้ง

ในตอนนี้ ดูเหมือนไซม่อนจะลืมเรื่องอาการบาดเจ็บของตัวเองไปหมดแล้ว เขาจูบริมฝีปากของชารอนอย่างใจจดใจจ่อ อันที่จริง ไซม่อนไม่รู้ตัวเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง สิ่งที่เขาต้องการทั้งหมดในตอนนี้ก็คือการจูบชารอน

ชารอนพยายามดิ้นรน แต่ทว่า เธอก็ทำอะไรไม่ได้มาก ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็แพ้จูบสุดลึกซึ้งของไซม่อน

ทันทีที่ไซม่อนปล่อยมือ ชารอนก็หน้าแดงไปหมด แต่ทว่า ใบหน้าของไซม่อนยังคงซีดเหมือนเดิม อันที่จริง มันซีดกว่าตอนแรกด้วย

ทันทีที่ทั้งสองจูบกันเสร็จ ชารอนก็พลันได้สติและจ้องมองไซม่อน "คุณอยากตายมากรึยังไงกัน?" เขากำลังบาดเจ็บสาหัสอยู่ แล้วเขาไปเอาพละกำลังจากไหนมาจูบเธอกัน?

ไซม่อนมองเธอด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว ไซม่อนพลันเผยยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา “ไม่ต้องห่วง ผมยังไม่ตายหรอกน่า”

“เลิ-เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้วน่า! มาให้ฉันดูก่อนเถอะว่ายังเจ็บตรงไหนอยู่รึเปล่า!" ชารอนจงใจทำหน้าโกรธและมองดูไซม่อน

ในคราวนี้ ไซม่อนนั่งลง “ถ้าอย่างนั้น ก็ดูตรงหลังผมสิ”

ชารอนเดินไปรอบตัวไซม่อนทันที เธอดึงเสื้อของไซม่อนขึ้น ถึงกระนั้น เสื้อผ้าของไซม่อนก็ขาดแทบหมดแล้ว นอกจากนี้ แผ่นหลังของไซม่อนก็มีบาดแผลด้วย มันมีเลือดออก

หัวใจของชารอนเต้นแรงอีกทั้งทันทีที่มองดูแผ่นหลังอันกว้างใหญ่ของไซม่อน มันเต็มไปด้วยแผลและรอยถลอก รวมถึงส่วนที่ดูเหมือนแผลไฟไหม้จากการระเบิดของรถด้วย

ทันทีที่ชารอนเห็นบาดแผลเหล่านั้น เธอก็นึกขึ้นได้ว่าเขาปกป้องจนต้องได้รับบาดแผลแบบนี้แทน ทันใดนั้น น้ำตาของชารอนก็ไหลออกมาไม่หยุด

ไซม่อนได้ยินผู้หญิงข้างหลังเขาสะอื้น เขารู้ดีว่าถ้าชารอนเห็นแผลทั้งหมด เธอต้องร้องไห้ออกมาแน่ เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่อยากให้ชารอนเห็นตั้งแต่แรก เพราะเขาเองก็ไม่อยากทำให้เธอกลัวเช่นกัน