ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 201

ไซม่อนขมวดคิ้วอย่างหนัก ทันทีที่ชารอนสัมผัสที่บาดแผล เขารู้สึกเจ็บไม่น้อย แต่ทว่า ไซม่อนก็ยังคงแสดงท่าทีแข็งกร้าวและไม่ส่งเสียงอะไรออกมา

ชารอนพันแผลที่ขาของไซม่อนอย่างรวดเร็วและเหลือบมองไปยังร่างกายส่วนที่เหลือ

“บอกฉันสิ คุณรู้สึกบาดเจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า?” ชารอนมองเขาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย อันที่จริง สภาพของชารอนก็ไม่ได้ดีไปกว่าไซม่อนเช่นกัน แต่เพียงแค่อาการบาดเจ็บของชารอนไม่ได้เลวร้ายเท่ากับไซม่อน

ไซม่อนเอนกายพิงต้นไม้ใหญ่และมองดูชารอนอย่างจดจ่อ ทันใดนั้น เขาพลันกล่าวคำพูดออกมา “คุณเป็นห่วงผมขนาดนั้นเลยเหรอ? คุณกลัวว่าผมจะตายใช่ไหม?”

ทันทีที่ไซม่อนเห็นว่าชารอนเป็นห่วงเขาขนาดไหน ไซม่อนก็พลันรู้สึกดีขึ้นมา มีเพียงแค่ชารอนเท่านั้นที่ยังลนลานอยู่

“ทำไมคุณถึงยังพูดถึงเรื่องแบบนี้ตอนนี้ด้วยเนี้ย? แค่บอกฉันมาว่าคุณรู้สึกเจ็บตรงอื่นอีกรึเปล่า?" เพราะถ้าคุณไม่ยอมพูด ฉันจะถอดเสื้อคุณออกและตรวจดูแผลเองแล้วนะ" เธอพูดอย่างจริงจัง

ไซม่อนพลันเผยยิ้ม “ได้สิ ถอดเลย”

อันที่จริง ชารอนไม่มีอารมณ์จะเล่นเกมอีกต่อไปแล้ว “ถ้างั้น ก็ขอเสียมารยาทนะ” เธอเอื้อมมือไปปลดกระดุมของไซม่อน แต่ทันทีที่นิ้วของเธอกำลังจะแตะที่ตัวของไซม่อน เขาก็คว้าข้อมือของชารอนและดึงเข้าไปกอดอย่างแรง

ชารอนดิ้นรนในอ้อมแขนของไซม่อน “คุณเป็นบ้าอะ...อืม..."

มือของไซม่อนจับอยู่ด้านหลังศีรษะของชารอน ทันทีที่ชารอนเงยหน้าขึ้น ไซม่อนก็ก้มหน้าลงและจูบที่ริมฝีปากของชารอน

ชารอนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง เขาเป็นบ้าไปแล้วรึเปล่า?

เขากำลังได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่นะ ทำไมเขาต้องพยายามจะจูบเธอด้วยล่ะ?!