ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 200

ทันทีที่ชารอนตื่นขึ้น เธอพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ข้างลำธาร เธอปวดศีรษะและเจ็บไปทั้งตัว หลังจากที่ชารอนบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง ท้ายที่สุด ชารอนก็สังเกตเห็นไซม่อนนอนอยู่บนพื้นไม่ไกลนัก

ไซม่อนนอนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่ขยับเขยื้อน เลือดไหลท่วมร่างกายของเขา

ความทรงจำเรื่องอุบัติเหตุเมื่อครู่ผุดขึ้นมาในใจของชารอน ชารอนจำได้ว่าไซม่อนปกป้องเธอไว้ แม้แต่ตอนที่พวกเขาจะร่วงหล่นลงจากเนินเขา

หัวใจของชารอนแทบหยุดเต้น เธอคลานไปหาไซม่อนด้วยความตื่นตระหนกและหวาดกลัว ระหว่างที่ชารอนกำลังพูดขึ้น ริมฝีปากของเธอก็สั่นเทา “ไซม่อน ตื่นสิ คุณเป็นยังไงบ้าง? คุณอย่า... อย่าทำให้ฉันกลัวแบบนั้นสิ!” เธอเกือบจะร้องไห้ออกมา

ทว่า ชายที่นอนอยู่บนพื้นไม่ตอบสนอง แม้แต่ลมหายใจของเขาก็ยังอ่อนแรง

ในตอนนี้ ชารอนรู้สึกกลัวไม่น้อย เธอต้องการโทรขอความช่วยเหลือ แต่ทว่า เธอหาโทรศัพท์ของใครไม่เจอเลย

อีกทั้ง ในตอนนี้ ทั้งสองอยู่นอกเมืองในที่ห่างไกล ชารอนเองก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ความช่วยเหลือจะมาถึง

ชารอนเงยหน้าขึ้นและกอดไซม่อนอย่างแน่น เธอกล่าวคำพูดด้วยเสียงสะอื้น “ไซม่อน ตื่นเถอะนะ..."

ทว่า ไม่ว่าชารอนจะตะโกนเรียกไซม่อนดังแค่ไหน ไซม่อนก็ไม่ขยับเลย ชารอนสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นบนร่างกายของไซ่ม่อน ราวกับว่าเขากำลังสูญเสียความอบอุ่นไป

ชารอนกอดเขาเอาไว้แน่น เธอพยายามให้ความอบอุ่นกับไซม่อน ท้ายที่สุด น้ำตาของชารอนก็ไหลลงมาข้างแก้ม เธอพยายามทำทุกอย่าง “ตื่นได้แล้วไซม่อน คุณตายไม่ได้นะ คุณได้ยินฉันไหม?! ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณตายหรอกนะ..."

“เซบาสเตียนอุตส่าห์ได้เจอกับพ่อของตัวเองนะ ถ้าคุณตาย เขาก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้าพ่ออีกครั้ง คุณจะทำแบบนั้นกับลูกของเราไม่ได้นะ!"

"คนโง่เอ๊ย ใครให้พุ่งเข้ามาปกป้องฉันกันล่ะ? คุณใจร้ายมากเลยนะ แถมฉันยังไม่ได้ยกโทษให้คุณเลยด้วย ยังกล้าคิดเรื่องตายแบบนี้ด้วยเหรอ?"

ชารอนกอดไซม่อนอย่างแน่นและหลับตาลง เธอร้องไห้ออกมาอย่างสุดหัวใจ น้ำตาของชารอนหยดลงบนใบหน้าของไซม่อน เธอถึงกับสะอื้นไห้ “ไอ้คนบ้า ตื่นได้แล้ว! ถ้าคุณไม่ตื่น ถ้าคุณตาย ฉันจะไม่ยกโทษให้คุณแน่!”