ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 199

“แล้วรถของคุณอยู่ไหนล่ะ?”

“ตอนแรกผมขอให้แฟรงกี้ขับมาส่งน่ะ” ไซม่อนกล่าวคำพูดพร้อมกับเปิดประตูรถของชารอน เขากระโดดเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับ

ในตอนนี้ ชารอนเริ่มสงสัยแล้วว่าไซม่อนรู้หรือไม่ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ หรือว่าการมาเยี่ยมหลุมศพพี่ชายเป็นแค่ข้ออ้างกันนะ?

ในตอนแรก ไซม่อนต้องการให้ชารอนเลี้ยงข้าว แถมในตอนนี้ เขากลับให้ชารอนเป็นคนขับรถให้ ล้อกันเล่นรึเปล่า? อันที่จริง เธอยังไม่ได้ยกโทษให้ไซม่อนด้วยซ้ำ เขากล้าดียังไงถึงมาทำอะไรแบบนี้!

“รออะไรเล่า เข้ามาสิ” ไซม่อนรีบเร่งทันทีที่เห็นชารอนตัวแข็งทื่อ

ชารอนพยายามลดความหงุดหงิดลงและขึ้นรถ เธอสตาร์ทเครื่องยนต์และเหยียบคันเร่ง ชารอนขับไปตามถนนโดยไม่พูดอะไรกับไซม่อนเลยแม้แต่คำเดียว

ไซม่อนนั่งอยู่เบาะข้างกายโดยไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด เขาเองก็ไม่ได้พูดอะไรกับชารอนเช่นกัน

ไม่นานนัก หลังจากทั้งสองนั่งอยู่บนรถ เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ก็ทำลายความเงียบทุกอย่าง

มันคือโทรศัพท์ของชารอน เธอวางไว้ตรงช่องข้างประตู ยูจีนเป็นคนโทรมา

ทว่า ทั้งคู่เห็นชื่อบนหน้าจอพร้อมกัน หัวใจของชารอนถึงกับกระโจนขึ้นมาบนลำคอ หลังจากนั้น ชารอนก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ตามสัญชาตญาณ แต่ทว่า ไซม่อนกลับเร็วกว่า

ไซม่อนหยิบโทรศัพท์ของชารอนขึ้นมาก่อน หน้าตาอันหล่อเหลาของเขายังคงเย็นชา “อย่ารับสายในระหว่างที่กำลังขับรถสิ”

“เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมานะ” ชารอนกล่าวคำพูดพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

ไซม่อนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน เขาปล่อยให้โทรศัพท์ดังโดยไม่ส่งคืนให้ชารอน ราวกับเขาตั้งใจเอาไว้อย่างแน่วแน่ว่าชารอนจะไม่ได้รับสายของยูจีน

โดยปกติแล้ว ชารอนจะรู้สึกโกรธ เขามีสิทธิอะไรมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเธอกัน?

เธอไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งกับยูจีนสักหน่อย ต่างกับไซม่อนที่หันไปคบกับรีเบคก้า

ยิ่งคิดเรื่องรูปมากเท่านั้น ชารอนก็ยิ่งโกรธมาขึ้นเท่านั้น "เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

ไซม่อนหลับตาลงและปล่อยให้โทรศัพท์ดังต่อไป ชารอนกำลังจะอารมณ์เสียแล้ว

การโทรครั้งแรกของยูจีนไม่เป็นผล แต่ทว่า ยูจีนก็โทรกลับมาอีกรอบ เขามีเรื่องด่วนอะไรกันนะ?

ไซม่อนขมวดคิ้วลึกและลืมตา เขาพลันเบิกตากว้าง ยูจีนต้องการบ้าอะไรกัน?

ชารอนไม่อยากเสียเวลากับไซม่อนแล้ว เพราะเหตุนั้น เธอจึงเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์คืน “เอามาให้ฉัน...”

ทว่า สายตาของไซม่อนพลันมืดลงและหลบชารอน ทันใดนั้น ไซม่อนก็พลันตะโกนใส่ชารอน “คุณช่วยมองถนนหน่อยสิ!”

“งั้นก็เอาโทรศัพท์ฉันคืนมาก่อนสิ!”

มันเป็นเพียงสายเรียกเข้าจากยูจีนเท่านั้น ทำไมเธอถึงกังวลใจอะไรขนาดนี้ล่ะ?

ทันใดนั้น ท่าทีของไซม่อนพลันเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว เขากำโทรศัพท์แน่น ไซม่อนพลันรู้สึกราวกับอยากจะโยนสิ่งที่น่ารำคาญออกไปจากรถ

ทว่า ชารอนยังคงจดจ่ออยู่กับการรับโทรศัพท์คืน ดังนั้น เธอจึงค่อนข้างฟุ้งซ่าน ถึงกระนั้น ชารอนไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีรถตรงมาทางพวกเขา ทันทีที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ชารอนถึงกับชะงัก!

รถตรงหน้าบีบแตรอย่างดัง ในช่วงเวลาสั้น ๆ ไซม่อนเอนตัวไปคว้าพวงมาลัยและหมุนเพื่อหลบรถตรงหน้า

รถสองคันก็วิ่งสวนกันไป แม้ว่าพวกเขาจะหลบรถคันอื่นได้ แต่ตอนนี้ ทั้งสองกำลังมุ่งหน้าไปผิดทาง นอกจากนี้ เบรกฉุกเฉินก็ไม่ทำงานอีกด้วย รถของชารอนชนเข้ากับราวลูกกรงและตกไหล่ทาง

วินาทีที่รถตกไหล่ทาง จิตใจของชารอนว่างเปล่า มีเพียงความคิดเดียวในใจของชารอน ทั้งสองกำลังถูกลิขิตให้ตายในอุบัติเหตุครั้งนี้แล้วงั้นหรือ?

ในระหว่างที่รถเริ่มพลิกคว่ำ โครงร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาหาชารอนและสวมกอดเธอเอาไว้

มันคือไซม่อน กลิ่นที่คุ้นเคยและหน้าอกที่แข็งแกร่งโอบล้อมชารอนเอาไว้ เขากำลังปกป้องเธอ!

หัวใจของชารอนเต้นแรง เธอต้องการผลักไซม่อนออกไป แต่ทั้งสองกำลังอยู่ในรถที่พลิกคว่ำ ทุกอย่างไม่สามารถควบคุมได้เลย

ชารอนไม่รู้ว่าจะหยุดรถอย่างไร ถึงกระนั้น สิ่งสุดท้ายที่ชารอนจำได้คือไซม่อนดึงเธอลงจากรถ ไม่นานหลังจากที่เขาพาเธอออกจากรถ รถก็ระเบิดทันที

ทันใดนั้น แรงกระแทกมหาศาลพลันส่งทั้งสองตกลงมาจากเนินเขา...