ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 199

“แล้วรถของคุณอยู่ไหนล่ะ?”

“ตอนแรกผมขอให้แฟรงกี้ขับมาส่งน่ะ” ไซม่อนกล่าวคำพูดพร้อมกับเปิดประตูรถของชารอน เขากระโดดเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับ

ในตอนนี้ ชารอนเริ่มสงสัยแล้วว่าไซม่อนรู้หรือไม่ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ หรือว่าการมาเยี่ยมหลุมศพพี่ชายเป็นแค่ข้ออ้างกันนะ?

ในตอนแรก ไซม่อนต้องการให้ชารอนเลี้ยงข้าว แถมในตอนนี้ เขากลับให้ชารอนเป็นคนขับรถให้ ล้อกันเล่นรึเปล่า? อันที่จริง เธอยังไม่ได้ยกโทษให้ไซม่อนด้วยซ้ำ เขากล้าดียังไงถึงมาทำอะไรแบบนี้!

“รออะไรเล่า เข้ามาสิ” ไซม่อนรีบเร่งทันทีที่เห็นชารอนตัวแข็งทื่อ

ชารอนพยายามลดความหงุดหงิดลงและขึ้นรถ เธอสตาร์ทเครื่องยนต์และเหยียบคันเร่ง ชารอนขับไปตามถนนโดยไม่พูดอะไรกับไซม่อนเลยแม้แต่คำเดียว

ไซม่อนนั่งอยู่เบาะข้างกายโดยไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด เขาเองก็ไม่ได้พูดอะไรกับชารอนเช่นกัน

ไม่นานนัก หลังจากทั้งสองนั่งอยู่บนรถ เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ก็ทำลายความเงียบทุกอย่าง

มันคือโทรศัพท์ของชารอน เธอวางไว้ตรงช่องข้างประตู ยูจีนเป็นคนโทรมา

ทว่า ทั้งคู่เห็นชื่อบนหน้าจอพร้อมกัน หัวใจของชารอนถึงกับกระโจนขึ้นมาบนลำคอ หลังจากนั้น ชารอนก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ตามสัญชาตญาณ แต่ทว่า ไซม่อนกลับเร็วกว่า

ไซม่อนหยิบโทรศัพท์ของชารอนขึ้นมาก่อน หน้าตาอันหล่อเหลาของเขายังคงเย็นชา “อย่ารับสายในระหว่างที่กำลังขับรถสิ”

“เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมานะ” ชารอนกล่าวคำพูดพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

ไซม่อนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน เขาปล่อยให้โทรศัพท์ดังโดยไม่ส่งคืนให้ชารอน ราวกับเขาตั้งใจเอาไว้อย่างแน่วแน่ว่าชารอนจะไม่ได้รับสายของยูจีน

โดยปกติแล้ว ชารอนจะรู้สึกโกรธ เขามีสิทธิอะไรมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเธอกัน?

เธอไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งกับยูจีนสักหน่อย ต่างกับไซม่อนที่หันไปคบกับรีเบคก้า

ยิ่งคิดเรื่องรูปมากเท่านั้น ชารอนก็ยิ่งโกรธมาขึ้นเท่านั้น "เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"