ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 205

ไม่นานนัก แฟรงกี้ก็ปรากฏตัวพร้อมกับทีมกู้ภัย

“ท่านประธานแซคารี่ คุณผู้หญิง! พวกคุณสบายดีรึเปล่าครับ?" แฟรงกี้รีบวิ่งเข้าไปหาทั้งสอง ทว่า แฟรงกี้ถึงกับผงะทันทีที่เห็นว่าทั้งสองบาดเจ็บกันขนาดไหน

“เร็วเข้า! เขาบาดเจ็บหนักมาก! มาช่วยเขาก่อนเลย!” ชารอนกังวลเพียงแค่อาการบาดเจ็บของไซม่อนเท่านั้น

แฟรงกี้เรียกเฮลิคอปเตอร์กู้ภัยมาและช่วยทั้งสองคนขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปทันที

บุคลากรทางการแพทย์รออยู่ข้างบนแล้ว พวกเขารีบพุ่งเข้ามาดูแลไซม่อนและชารอนทันทีที่ทั้งสองขึ้นมาอยู่บนเฮลิคอปเตอร์

“รักษาบาดแผลของเขาก่อนเลยค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก" หัวใจของชารอนเต้นแรงทันทีที่เห็นสีหน้าของไซม่อนเริ่มซีดลง

ไซม่อนรู้ดีว่าชารอนยังคงกังวลอยู่ ดังนั้น เขาจึงเอื้อมมือไปจับนิ้วของชารอน ในตอนนี้ เขาอ่อนแอมาก แต่ทว่า เขาก็ยังยิ้มให้เธออยู่ “ผมไม่ตายหรอกน่า”

ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น ดวงตาของไซม่อนก็ปิดลง หลังจากนั้น มือของเขาหลุดร่วงลงมา

“ไซม่อน!” ทั้งนี้ ชารอนเองก็รู้สึกเวียนหัวเช่นกัน

...

ทันทีที่ชารอนลืมตาขึ้น เธอเห็นเพดานสีขาวบริสุทธิ์เหนือหัว เธอถูกรายล้อมไปด้วยกลิ่นยาฆ่าเชื้อที่คุ้นเคยของโรงพยาบาล

ทันใดนั้น ชารอนรีบลุกขึ้นนั่งทันที “ไซม่อน!”

ชารอนจำสิ่งสุดท้ายที่ตัวเองเห็นก่อนจะสลบไปได้ เธอไม่ต้องการอะไรไปมากไปกว่าการได้เจอหน้าไซม่อนในตอนนี้!

ชารอนโยนผ้าห่มออกและกระโดดลงจากเตียง ทว่า เธอพลันรู้สึกปวดหัวทันที ทันใดนั้น พยาบาลคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาช่วยเธอเอาไว้ได้ทันเวลา “คุณได้รับบาดเจ็บอยู่นะคะ กลับไปนอนพักก่อนเถอะค่ะ"

ชารอนนั่งลงและหายใจเข้า “ฉันได้รับบาดเจ็บตรงไหนบ้างคะ?”

“แทบทุกที่เลยค่ะ แต่ส่วนใหญ่เป็นแผลถลอกเท่านั้น ไม่มีอะไรร้ายแรง"

ชารอนถอนหายใจ เธอคงจะเวียนหัวเพราะวิตกกังวลเกินไป

เธอจับข้อมือพยาบาลและถามด้วยเสียงต่ำ “แล้วไซม่อน แซคคารี่ล่ะคะ? เขาเป็นยังไงบ้าง?”

ทว่า ท่าทีของพยาบาลเปลี่ยนไป "เขา..."

พยาบาลถอนหายใจ “เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปพบเขานะคะ” พยาบาลไม่สามารถอธิบายสภาพของไซม่อนให้กับชารอนฟังได้

หัวใจของชารอนกระโดดขึ้นมาอยู่บนลำคออีกครั้งทันทีที่เห็นความลังเลของพยาบาล เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสงั้นหรือ?

หัวใจของชารอนพลันเต้นแรงในระหว่างที่พยาบาลพาเธอไปยังห้องของไซม่อน

มันเป็นห้องเดี่ยว แต่ทันทีที่ชารอนเปิดประตู เธอก็เห็นรีเบคก้ากำลังดูแลไซม่อนอยู่ข้างใน...

ผู้หญิงสองคนสบตากัน ทั้งสองมองหน้ากันอยู่พักหนึ่ง

ชารอนไม่คิดว่ารีเบคก้าจะรีบมาอยู่ข้างกายไซม่อนเร็วขนาดนี้ ความวิตกกังวลของชารอนค่อย ๆ ลดลง

ทันใดนั้น ชารอนพลันหัวเราะเยาะตัวเองอย่างสิ้นหวัง ในเมื่อไซม่อนมีคนมากมายพร้อมดูแล เธอกำลังกังวลเรื่องบ้าอะไรอยู่กัน?

ทว่า ทันทีที่เห็นชารอน รีเบคก้าก็ไม่สามารถซ่อนความโกรธเอาไว้ได้เลย “ชารอน ยีนส์! เธอเป็นคนทำให้ไซม่อนอยู่ในสภาพแบบนี้ใช่ไหม?”

แม้ว่าชารอนจะไม่ได้บาดเจ็บสาหัสนัก แต่จิตใจของเธอก็แย่ไม่น้อยเช่นกัน ถ้าเธอไม่กังวลเรื่องไซม่อนขนาดนั้น ชารอนคงไม่รีบมาที่นี่ เพราะมันก็เสี่ยงต่อสุขภาพของเธอเองด้วย

แต่ในตอนนี้ ชารอนไม่มีเรี่ยวแรงจะเถียงกับรีเบคก้าเลย เธอหันมาสนใจไซม่อนแทน ชารอนรีบเดินตรงไปหาไซม่อน ทันทีที่ชารอนเดินไปยืนข้างเตียง เธอก็เห็นว่าผิวของไซม่อนซีดลงในระหว่างที่เขากำลังนอนอยู่บนเตียง เขามีสายน้ำเกลือและถุงเลือดติดฝังอยู่ที่แขนด้วย แถมเครื่องมือแพทย์ด้านข้างก็พลันส่งเสียงดังเป็นครั้งคราว