ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 206

ดูเหมือนว่าไซม่อนจะได้รับบาดเจ็บสาหัสทีเดียว โดยปกติแล้ว เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก แต่ในตอนนี้ เขากำลังนอนซมเป็นผักอยู่บนเตียงเพราะพยายามปกป้องชารอนเอาไว้ ชารอนรู้สึกขอบคุณเขาไม่น้อยเลย

แม้ว่าไซม่อนจะหมดสติ แต่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็ยังดูมีเกียรติเช่นเคย

ชารอนพยายามเข้าใกล้ไซม่อนมากขึ้น แต่ทว่า รีเบคก้ากลับหยุดเธอเอาไว้ รีเบคก้าตะโกนใส่เธออย่างรุนแรง “มันเป็นความผิดของเธอ! เธอทำให้ไซม่อนเป็นแบบนี้! หลังจากเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอยังกล้าโผล่หัวมาที่นี่ได้ยังไงกัน?"

ในตอนแรก ชารอนอยากจะโต้กลับ แต่ทว่า ในไม่ช้า รีเบคก้าจะมีโอกาสได้เป็นภรรยาของไซม่อนหรือไม่นะ? ในตอนนี้ รีเบคก้ากำลังกล่าวหาชารอนในฐานะคุณนายแซคคารี่ในอนาคตอยู่รึเปล่า? ชารอนสามารถโต้เถียงอะไรกลับไปได้บ้าง?

นอกจากนี้ อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นยังเป็นความผิดของชารอนด้วย เธอเป็นคนทำให้ไซม่อนอยู่ในสภาพนี้ เธอไม่น่าแย่งโทรศัพท์จากไซม่อนในระหว่างที่กำลังขับรถอยู่เลย

ในขณะเดียวกัน ไซม่อนเองก็ไร้เหตุผลเช่นกัน เขาไม่ควรหยิบโทรศัพท์ของชารอนไปเลยด้วยซ้ำ แถมเขายังห้ามไม่ให้ชารอนรับสายอีกด้วย

“ฉันแค่มาดูว่าเขาเป็นยังไงบ้างน่ะ” ชารอนกล่าวคำพูดอย่างใจเย็น

“ต้องขอบคุณมากเลยนะ ที่ทำให้อาการบาดเจ็บของไซม่อนแย่มาก หากไม่ได้รับการรักษาทันเวลา คุณหมอบอกว่าเขาอาจตายได้เลยนะ!”

หัวใจของชารอนสั่นสะท้านทันที มัน...แย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?

ทันใดนั้น ประตูห้องถูกเปิดอีกครั้ง น้ำเสียงของใครสักคนพลันดังขึ้น “ไซม่อน...”

คนที่เข้ามาคือดักลาส เพเนโลเป้ ฟิโอน่าและเซบาสเตียน

เซบาสเตียนได้ยินมาว่าพ่อและแม่ของตนได้รับบาดเจ็บและอยู่ที่โรงพยาบาล เขาจึงยืนกรานที่จะไปด้วย

ทันทีที่เด็กชายเห็นแม่ของตัวเองอยู่ในห้อง เขาก็รีบวิ่งไปหาเธอทันที “เจ็บมากไหมครับ แม่?”

ชารอนไม่คิดว่าเธอจะได้เห็นทั้งตระกูลแซคคารี่อยู่ที่นี่ ท่าทีของชารอนพลันเปลี่ยนไป หากพวกเขารู้ว่าอาการบาดเจ็บของไซม่อนเป็นความผิดของเธอ พวกเขาจะต้องเกลียดเธอมากขึ้นอย่างแน่นอน

ชารอนลูบหัวลูกชายและตอบกลับ “แม่สบายดีจ้ะ”

“แล้วพ่อผมล่ะครับ? เขาดูเจ็บหนักเลยนะ” เซบาสเตียนมองไปยังไซม่อนที่หมดสติ เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน

ทันใดนั้น คุณหมอท่านหนึ่งพลันเดินเข้ามาหาครอบครัวแซคคารี่และรายงานอาการของไซม่อนต่อดักลาส โดยสรุปแล้ว ไซม่อนได้รับบาดเจ็บสาหัสทีเดียว เขาเกือบเสียชีวิตเลยด้วยซ้ำ

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ดักลาสพลันเกือบสลบ เขาแก่เกินไปที่จะยอมรับว่าลูกชายจะตายและมีอายุขัยน้อยกว่าตน

เพเนโลเป้เองก็ยังยอมรับสภาพของไซม่อนไม่ได้เช่นกัน ทันทีที่เธอมองไปยังไซม่อนที่กำลังหมดสติอยู่ เธอพลันรู้สึกหัวใจสลายและแตกออกเป็นสองส่วน เขาไม่เคยได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้มาก่อนเลย

ทันใดนั้น เพเนโลเป้ก็พุ่งเข้ามาหาชารอนและตบเธออย่างแรงพร้อมกับตะโกนอย่างโกรธจัด “มันเป็นความผิดของเธอ! เธอทำให้ไซม่อนเป็นแบบนี้!"

ชารอนถูกตบหน้าอย่างแรง การตบอย่างกะทันหันของเพเนโลเป้ทำให้แก้มของชารอนทั้งแสบและแดง

เมื่อเผชิญกับความโกรธของเพเนโลเป็น ชารอนจึงพยายามพูดอะไรบางอย่างออกมา “คือพี่เพเนโลเป้คะ...”

“หุบปาก! อย่ามาเรียกแบบนั้นนะ!” เพเนโลเป้พูดแทรกขึ้นมาอย่างโกรธจัด

ทว่า ในตอนนั้นเอง ฟิโอน่าพูดแทรกขึ้นเพื่อเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟ “ชารอน ยีนส์ ฉันรู้มาตลอดแหละว่าสักวันเธอจะต้องทำให้ไซม่อนได้รับอันตราย ดูสิ! เธอเกือบฆ่าเขาตายเลยนะ! เธอมันนางผู้หญิงดวงซวย! ช่วยออกไปจากชีวิตของไซม่อนสักทีเถอะ"

ใบหน้าที่ตึงเครียดของดักลาสพลันเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ราวกับว่าเขากำลังจะบังคับให้ชารอนหย่าไซมอนในตอนนั้นเอง

ชารอนเพิ่งได้สติจากการตบของเพเนโลเป้ ทว่า ทันใดนั้น เซบาสเตียนที่ตอนแรกหลบอยู่หลังชารอนก็วิ่งเข้าไปผลักเพเนโลเป้ เซบาสเตียนตะโกนส่งเสียงคำรามออกมาราวกับเป็นลูกสิงโต “คนใจร้าย! ผมไม่ให้คุณป้าทำร้ายแม่ของผมหรอกนะ!”

เพเนโลเป้ไม่คิดว่าเด็กชายจะแข็งแกร่งขนาดนี้ เธอพลันถอยหลังไปไม่กี่ก้าวจากแรงผลักจนเกือบจะล้มลง