ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 207

นอกจากนั้น เซบาสเตียนยังจ้องไปที่ฟิโอน่าด้วยความดุร้าย หลังจากนั้น เขาก็พลันตะโกนออกมา “แม่ของผมไม่ใช่คนดวงซวยสักหน่อย! คุณป้านั้นแหละคือคนดวงซวย!”

ฟิโอน่าอารมณ์เสียทันที “เจ้า... เจ้าเด็กไร้มารยาท! ถ้าแม่ของแกไม่ยอมรับ ฉันจะสั่งสอนบทเรียนให้..." ฟิโอน่ายกมือขึ้นเพื่อตบเด็กชาย

ทันใดนั้น ชารอนรีบดึงลูกชายมาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง เธอมองฟิโอน่าอย่างเย็นชา เธอเองก็กล่าวคำพูดอย่างไร้มารยาทเช่นกัน “ฟิโอน่าคะ ฉันเจ็บก็จริง แต่ยังไม่ตาย คุณไม่ต้องมาสั่งสอนอะไรให้ลูกชายฉันทั้งนั้นแหละ!"

ทันใดนั้น ดวงตาของฟิโอน่าเปล่งประกายด้วยความอาฆาตพยาบาท “พวกคนดวงซวยอย่างเธอจะไปสอนอะไรลูกได้?! ดูเหมือนว่าเราต้องทำให้ไซม่อนและเด็กน้อยอยู่ห่างจากเธอแล้วสินะ เพราะถ้าไม่ทำแบบนั้น เธอจะต้องทำให้พวกเขาทั้งสองเสียผู้เสียคนแน่"

ฟิโอน่ามองไปยังดักลาสและถามขึ้น “คุณพ่อเห็นด้วยรึเปล่าล่ะคะ?"

ทว่า ท่าทีของชารอนมืดลง ลูกชายของเธอคือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตเสมอมา แถมตอนนี้ เธอก็อยู่ห่างกับลูกมากแล้ว หากพวกเขาห้ามไม่ให้ชารอนได้พบกับลูกชาย เธอคงทนไม่ไหวอีกต่อไป

“ฟิโอน่า ฉันเป็นแม่ของเขานะ ฉันจะสอนเขายังไง มันก็เป็นเรื่องของฉัน! คุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่สอดมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะหากคุณมีเวลาว่างมากพอที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเราสองคน คุณควรใช้เวลาพวกนั้นเพื่อทบทวนการกระทำของตัวคุณเองคะ เมื่อคืนคุณข่มตานอนหลับไหมล่ะ?”

ฟิโอน่าถึงกับทนไม่ไหว แต่ถ้าฟิโอน่าเอาแต่พูดจาว่าร้ายใส่เธอ ชารอนเองก็ไม่รับประกันเหมือนกันว่าสักวันหนึ่ง เธอจะเปิดเผยความลับของฟิโอน่าออกมารึเปล่า

ทว่า ไซม่อนยังคงสลบอยู่ ดังนั้น ชารอนจึงยังไม่ต้องการทำให้ครอบครัวแซคคารี่ตกอยู่ในความโกลาหล

ฟิโอน่าจ้องมองชารอนอย่างเย็นชา นางผู้หญิงคนนี้รู้เรื่องอะไรกันนะ?

“พอได้แล้วทุกคน! เงียบสักที! พวกเธอต้องการรบกวนการพักผ่อนของไซม่อนรึยังไงกัน?" ท้ายที่สุด ดักลาสก็พูดขึ้น ดักลาสสามารถปิดปากทุกคนได้ด้วยคำพูดไม่กี่คำ

“คุณปู่ แต่คุณป้าตบหน้าแม่ผมนะ คุณปู่ต้องปกป้องแม่ผมสิ" เซบาสเตียนดึงมือชายชราและบ่น

ดักลาสมองดูหลานชาย หลังจากนั้น เขาก็มองไปทางชารอนอย่างเย็นชา สีหน้าของเขาดูมืดหม่น อันที่จริง เขาไม่ได้คัดค้านการตบของเพเนโลเป้เลย