ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 208

“พ่อครับ หมอบอกว่าพ่อเจ็บมาก ตอนนี้พ่อดีขึ้นรึยังครับ?”

ไซม่อนยังคงดูอ่อนแอและอ่อนแรงอยู่ในตอนนี้ ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาซีดเซียวเกินไป ในเวลาเดียวกัน เขาก็ยังคงมีออร่าแห่งความสง่างามเผยออกมา

ในระหว่างที่ไซม่อนกำลังดูอ่อนแรง สายตาของไซม่อนก็ยังคงเฉียบแหลมเช่นเคย เขาสังเกตเห็นทันทีว่าใบหน้าของชารอนทั้งบวมและแดง หลังจากนั้น ดวงตาของไซม่อนพลันหรี่ลง “หน้าของคุณไปโดนอะไรมา?”

ชารอนเกือบลืมไปเลยว่าเธอเพิ่งถูกตบ มันสายเกินไปที่เธอจะหลบซ่อนรอยฝ่ามือจากไซม่อน

“พ่อครับ คุณป้าตบแม่ผม!" เซบาสเตียนโพล่งชื่อเพเนโลเป้ออกไปโดยไม่ลังเล

“เซบาสเตียน...” ชารอนไม่สามารถหยุดลูกชายของเธอได้ทันเวลา เซบาสเตียนพูดแบบนั้นออกไปทำไมกันล่ะ? อันที่จริง ไซม่อนคงไม่โกรธพี่สาวของตัวเองเพราะเห็นแกชารอนหรอก

ไซม่อนขมวดคิ้ว “พี่เพเนโลเป้ พี่ตบหน้าชารอนเหรอ?"

เพเนโลเป้จ้องไปยังชารอน เธอจงใจให้ไซมอนเห็นใบหน้าที่ถูกตบงั้นหรือ? เธอกำลังทำให้ลูกชายปกป้องเธอ! ช่างเจ้าเล่ห์อะไรขนาดนี้!

“ใช่แล้ว พี่เป็นคนตบหน้าชารอนเอง” เพเนโลเป้ไม่กลัวที่จะยอมรับการกระทำของตัวเองเลย เธอไม่เชื่อด้วยซ้ำว่าไซม่อนจะโกรธเพราะเห็นแก่ชารอน

“เอ่อ ไซม่อน พี่สาวเธอตบหน้าชารอนเพราะสิ่งที่ชารอนทำกับนายเท่านั้นแหละนะ! ดูนายสิ! อันที่จริง ชารอนสมควรโดนแล้วแหละ” ฟิโอน่าพูดแทรกขึ้นมา

ไซม่อนยังคงขมวดคิ้ว “พี่เพเนโลเป้ ชาร์เป็นภรรยาของผมนะ พี่อย่าได้แม้แต่จะคิดตบหน้าเธออีกครั้งเชียว"

เพเนโลเป้หน้าซีดลงทันที เพราะไซม่อนปกป้องชารอนต่อหน้าทุกคน เขาไม่สนใจเธอเลย เธอพี่สาวของเขานะ!

ทว่า ชารอนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน เขากำลังปกป้องเธองั้นหรือ? เขายอมต่อต้านพี่สาวของตัวเอง?

ชารอนไม่รู้เลยว่าจะอธิบายความรู้สึกของตัวเองออกมาอย่างไร

“พวกเธอทุกคน พอได้แล้ว พวกเราควรดีใจนะที่ไซม่อนตื่น รีบเรียกหมอมาเร็วเข้า" ดักลาสไม่อยากได้ยินการทะเลาะวิวาทกันอีกต่อไปแล้ว ทุกคนแทบจะทำให้เขาประสาทอยู่แล้ว

ท้ายที่สุด ทั้งห้องก็เงียบลง คุณหมอก็เข้ามาทันที

หลังจากตรวจสอบอาการบาดเจ็บของไซม่อนแล้ว คุณหมอก็สรุปว่าอาการของไซม่อนนั้นดีขึ้น ตอนนี้เขาปลอดภัยแล้ว

หลังจากนั้น พยาบาลก็เข้ามาช่วยเปลี่ยนสายน้ำเกลือให้ไซม่อน ทว่า ในตอนนั้นเอง รีเบคก้าเองก็อยากช่วยด้วย

ทันใดนั้น ไซม่อนก็พลันสังเกตเห็นการปรากฏตัวของรีเบคก้า เขาถึงกับหรี่ตาลง "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?"

หัวใจของรีเบคก้าถึงกับเต้นผิดจังหวะ สายตาของไซม่อนทำให้หนังศีรษะของเธอถึงกับชาไปเลย “ไซม่อน ฉัน... ฉันมาที่นี่เพื่อดูแลคุณยังไงล่ะคะ”

ในตอนแรก เธอไม่กล้ามาที่นี่เลย แต่ฟิโอน่าบังคับรีเบคก้าโดยบอกกับเธอว่าไซม่อนได้รับบาดเจ็บ รีเบคก้าต้องใช้โอกาสนี้เพื่อดูแลเขา

“ผมบอกคุณไปแล้วไม่ใช่รึยังไงกันว่าอย่าโผล่หน้ามาให้ผมเห็นอีก?" ท่าทีของไซม่อนยังคงเย็นชา คำพูดของเขาทำลายหัวใจของรีเบคก้าอย่างไร้ความปรานี

ท่าทีเย็นชาของไซม่อนกำลังทำให้รีเบคก้ากลัว เธอถึงกับหน้าซีด เขาต้องการทำให้เธออับอายขายหน้าต่อหน้าทุกคนงั้นหรือ?

อีกอย่าง เธอยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยไม่ใช่เหรอ?

เธอเพียงแค่นอนลงข้างเขาในระหว่างที่เขายังหมดสติไปตอนแพ้ถั่วเท่านั้น มันไม่เห็นเหมือนกับว่าเธอกำลังทำอะไรอย่างว่ากับเขาเลย

หรือว่าไซม่อนจะโกรธที่รีเบคก้าทำให้เขาเกิดอาการแพ้?

อันที่จริง รีเบคก้าไม่ได้ทำเค้กนั้นสักหน่อย ทั้งหมดเป็นฝีมือของฟิโอน่าต่างหาก

นั่นคือเหตุผลที่ไซม่อนโกรธงั้นหรือ? ถ้าเป็นเช่นนั้น รีเบคก้าก็กำลังสงสัยว่าเธอควรพูดความจริงออกไปหรือไม่

ทว่า ทันทีที่ฟิโอน่าเห็นว่ารีเบคก้าตัวแข็ง เธอก็รีบกระโดดเข้าไป “ไซม่อน นายใจร้ายกับรีเบคก้าได้ขนาดนี้ได้ยังไง? ดูสิ่งที่นายพูดกับเธอสิ”

คำพูดของฟิโอน่าทำให้ทุกคนเผยสีหน้าแปลกไป สายตาของพวกเขาทุกคนพลันหันไปมองยังทั้งสอง