ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 208

“พ่อครับ หมอบอกว่าพ่อเจ็บมาก ตอนนี้พ่อดีขึ้นรึยังครับ?”

ไซม่อนยังคงดูอ่อนแอและอ่อนแรงอยู่ในตอนนี้ ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาซีดเซียวเกินไป ในเวลาเดียวกัน เขาก็ยังคงมีออร่าแห่งความสง่างามเผยออกมา

ในระหว่างที่ไซม่อนกำลังดูอ่อนแรง สายตาของไซม่อนก็ยังคงเฉียบแหลมเช่นเคย เขาสังเกตเห็นทันทีว่าใบหน้าของชารอนทั้งบวมและแดง หลังจากนั้น ดวงตาของไซม่อนพลันหรี่ลง “หน้าของคุณไปโดนอะไรมา?”

ชารอนเกือบลืมไปเลยว่าเธอเพิ่งถูกตบ มันสายเกินไปที่เธอจะหลบซ่อนรอยฝ่ามือจากไซม่อน

“พ่อครับ คุณป้าตบแม่ผม!" เซบาสเตียนโพล่งชื่อเพเนโลเป้ออกไปโดยไม่ลังเล

“เซบาสเตียน...” ชารอนไม่สามารถหยุดลูกชายของเธอได้ทันเวลา เซบาสเตียนพูดแบบนั้นออกไปทำไมกันล่ะ? อันที่จริง ไซม่อนคงไม่โกรธพี่สาวของตัวเองเพราะเห็นแกชารอนหรอก

ไซม่อนขมวดคิ้ว “พี่เพเนโลเป้ พี่ตบหน้าชารอนเหรอ?"

เพเนโลเป้จ้องไปยังชารอน เธอจงใจให้ไซมอนเห็นใบหน้าที่ถูกตบงั้นหรือ? เธอกำลังทำให้ลูกชายปกป้องเธอ! ช่างเจ้าเล่ห์อะไรขนาดนี้!

“ใช่แล้ว พี่เป็นคนตบหน้าชารอนเอง” เพเนโลเป้ไม่กลัวที่จะยอมรับการกระทำของตัวเองเลย เธอไม่เชื่อด้วยซ้ำว่าไซม่อนจะโกรธเพราะเห็นแก่ชารอน

“เอ่อ ไซม่อน พี่สาวเธอตบหน้าชารอนเพราะสิ่งที่ชารอนทำกับนายเท่านั้นแหละนะ! ดูนายสิ! อันที่จริง ชารอนสมควรโดนแล้วแหละ” ฟิโอน่าพูดแทรกขึ้นมา

ไซม่อนยังคงขมวดคิ้ว “พี่เพเนโลเป้ ชาร์เป็นภรรยาของผมนะ พี่อย่าได้แม้แต่จะคิดตบหน้าเธออีกครั้งเชียว"

เพเนโลเป้หน้าซีดลงทันที เพราะไซม่อนปกป้องชารอนต่อหน้าทุกคน เขาไม่สนใจเธอเลย เธอพี่สาวของเขานะ!

ทว่า ชารอนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน เขากำลังปกป้องเธองั้นหรือ? เขายอมต่อต้านพี่สาวของตัวเอง?

ชารอนไม่รู้เลยว่าจะอธิบายความรู้สึกของตัวเองออกมาอย่างไร

“พวกเธอทุกคน พอได้แล้ว พวกเราควรดีใจนะที่ไซม่อนตื่น รีบเรียกหมอมาเร็วเข้า" ดักลาสไม่อยากได้ยินการทะเลาะวิวาทกันอีกต่อไปแล้ว ทุกคนแทบจะทำให้เขาประสาทอยู่แล้ว