ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 23

ฟิโอน่าเริ่มวิตกกังวล ทันใดนั้น เธอจึงก้าวเท้าออกไปตามไซม่อนกลับมา "ไซม่อน ธุระอะไรสำคัญขนาดนั้นล่ะ? นั่งทานข้าวกับครอบครัวไม่ได้เลยหรือยังไงกัน?" ทว่า ฟิโอน่าทำได้เพียงแค่มองดูแผ่นหลังไซม่อนเท่านั้น

“ช่างมันเถอะ ปล่อยเขาไปเถอะ” ดักลาสพูดขึ้น อันที่จริง ดักลาสรู้ดีว่าเหตุหารณ์จะเป็นอย่างไรหลังจากพวกเขาแนะนำให้ไซม่อนรู้จักผู้หญิงสักคน

ฟิโอน่ากำหมัดแน่น 'เราจะยอมปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไม่ได้! เราต้องทำให้ไซม่อนกับรีเบคก้าอยู่ด้วยกันให้ได้ เราจะไม่ยอมให้ไซม่อนตกเป็นของนางแพศยาชารอนหรอก'

หลังจากนั้น ไซม่อนก็ตรงไปยังบริษัท อันที่จริง เขาไม่มีธุระอะไรเร่งด่วนเลย เขาแค่ไม่อยากให้ใครคนอื่นมารบกวนก็เท่านั้น

ในตอนนั้นเอง พนักงานออกไปหมดแล้ว ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งอาคารบริษัท

ไซม่อนนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนในห้องทำงาน เขาจุดบุหรี่ให้ตัวเอง ทว่า จิตใจส่วนลึกของไซม่อนในตอนนี้ท้วมท่นไปด้วยเรื่องของชารอนและเซบาสเตียน

ทันใดนั้น โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานก็สั่นขึ้น มันเป็นสายจากผู้ช่วยของไซม่อน แฟรงกี้นั้นเอง

ทันใดนั้น ไซม่อนก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งและรีบรับสายทันที “พูดมา”

"ท่านประธานแซคคารี่ครับ ผลการตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้ว"

ไซม่อนเบิกตากว้าง มือที่กำลังถือบุหรี่พลันสั่น ทันใดนั้น ไซม่อนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ส่งผลมาให้ฉันที”

ไม่นานนัก แฟรงกี้ก็มาถึงห้องทำงานของไซม่อน หลังจากนั้น เขาก็วางซองเอกสารไว้หน้าไซม่อน

ไซม่อนหยิบซองเอกสารขึ้นมาแล้วเปิดออก เขาหยิบเอกสารผลการตรวจดีเอ็นเอออกมา ทันใดนั้น ไซม่อนก็พลันจ้องมองไปที่ผลตรวจ

เขาจ้องไปยังผลตรวจและไม่ได้ขยับนิ้วเลยเป็นเวลานานมาก ดวงตาของไซม่อนหมุนวนด้วยอารมณ์ที่พุ่งพล่าน

ในวันเดียวกันนั้นเอง ชารอนได้เรียกแท็กซี่และไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายและซักถามเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บที่ขาของเธอ

คุณหมอตรวจดูอาการบาดเจ็บของชารอนและบอกว่าเธอฟื้นตัวได้ค่อนข้างเร็ว แค่พักอีกสักสองวัน เธอก็น่าจะกลับไปทำงานได้แล้ว

คุณหมอสั่งยาให้ชารอน หลังจากนั้น ชารอนก็กล่าวขอบคุณ ทันใดนั้น ชารอนก็เดินไปรับยา

หลังจากเข้าคิวรับยาแล้ว ชารอนก็พร้อมที่จะออกจากโรงพยาบาล แต่ทว่า เธอรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาทันทีที่เห็นโครงร่างอันคุ้นเคยปรากฏขึ้นที่มุมตึกด้านหน้า

'แซลลี่?

“แซลลี่?” ทันใดนั้น ชารอนเดินออกมาจากมุมตึกและจ้องไปที่ทั้งสองอย่างเย็นชา

ทั้งคู่ต่างตกตะลึง แซลลี่หันกลับมาและเห็นว่ามันเป็นชารอน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวลในระหว่างที่กำลังผลักหมอชายคนนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว “รีบหนีไปก่อนเร็ว”

คุณหมอคนนั้นกังวลไม่ต่างกัน เขาหมุนตัวและจากไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่ปล่อยให้ตัวเองได้ยืนอธิบายที่เกิดขึ้นเลย

แต่ทว่า ชารอนได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะคว้าตัวคุณหมอ “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ!” แต่ทว่า น่าเสียดายที่ขาของชารอนยังได้รับบาดเจ็บอยู่ เธอไม่สามารถวิ่งได้เลย

ในทางกลับกัน แซลลี่ก้าวเท้าเข้ามาขวางทางเธอเอาไว้และตะโกนใส่ “ชารอน เธอกำลังสะกดรอยตามฉันอยู่หรือยังไงกัน?”

ทว่า ชารอนต้องการจับคุณหมอชายคนนั้นเท่านั้น ดังนั้น เธอจึงผลักแซลลี่ออกไปให้พ้นทาง ถึงอย่างไร หลังจากนั้นไม่นาน เธอกลับเป็นคนที่ถูกแซลลี่คว้าไว้แทน

“ปล่อยฉันนะ!” ชารอนบ่นพึมพำ ในชั่วพริบตา คุณหมอคนนั้นก็หายไปแล้ว และแซลลี่ยังคงคว้าเธอเอาไว้อยู่!

ทันใดนั้น ชารอนจึงผลักมือของแซลลี่ออกอยากแรงและจ้องมองเธออย่างเย็นชา “ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน?”