ชารอนคุ้นเคยกับงานที่นี่อย่างรวดเร็ว อันที่จริง งานนี้ก็ไม่ได้เหนื่อยเกินไปด้วย เธอมีหน้าที่จัดเก็บและจัดวางชุดแต่งงานภายในร้าน ชารอนต้องทำแบบนี้ทุกวัน
โดยปกติแล้ว ลูกค้าที่มาที่นี่มักจะชื่นชอบนักออกแบบที่เชี่ยวชาญด้านชุดวิวาห์แบบสั่งตัด ชารอนเพียงแค่ต้องแนะนำลูกค้าและสังเกตความต้องการของพวกเขาเท่านั้น
พนักงานในร้านนั้นมีไม่มาก อันที่จริง หากรวมชารอนด้วย มันมีเพียงสี่คนเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ ต่างก็เป็นพนักงานเก่า แต่ทว่า ทุกคนต่างก็อายุใกล้เคียงกัน ดังนั้น พวกเขาจึงเข้ากันค่อนข้างง่าย
อย่างเช่นเคย วันนี้ลูกค้ามาที่ร้านไม่เยอะเท่าไหร่ ด้วยเหตุนั้น ทุกคนจึงมีเวลาว่าง
“นี่ มาอ่านบทความข่าวนี้สิ ผู้ชายในรูปคือท่านประธานแซคคารี่นิ!”
"ไหน? ฉันขอดูบ้างสิ..."
ชารอนกำลังซ่อมชุดบนหุ่นอยู่ ทันใดนั้น เธอก็พลันได้ยินเสียงของเพื่อนร่วมงาน ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังรู้สึกตื่นเต้นในระหว่างที่กำลังมองดูโทรศัพท์
ทันทีที่ชารอนได้ยินชื่อของไซม่อน เธอก็หยุดซ่อมชุดบนหุ่น บางอย่างแวบเข้ามาในดวงตาของชารอน แต่ทว่า ชารอนก็พลันปิดบังท่าทีของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว
“นั่นคือท่านประธานแซคคารี่จริงด้วย! ทุกคนบอกว่าเขาเป็นคนขี้น้อยใจแล้วก็ไม่ชอบให้ใครมาสัมภาษณ์ เพราะแบบนั้นแหละ นักข่าวจึงไม่กล้าถ่ายรูปเขาเลย แต่ทำไมพวกสื่อถึงทำสามารถทำข่าวเขาได้ล่ะ?”
“ชารอน มาดูนี่สิ นี่คือผู้ชายที่หล่อที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาเลย!” ลิลลี่เรียกชารอน
ชารอนยังคงก้มศีรษะลงและซ่อมชุดต่อไป เธอไม่ได้สนใจอะไรเลย ชารอนรู้ว่าชายคนนั้นหน้าตาเป็นอย่างไรแม้ว่าเธอจะหลับตาอยู่ ถึงแม้ว่าพระเจ้าจะประทานรูปลักษณ์อันหล่อเหลาและครอบครัวที่ดีให้แก่เขา แต่ทั้งหมดเกี่ยวข้องอะไรกับชารอนด้วยล่ะ?
ในตอนนี้ ไซม่อนก็เป็นแค่พ่อของเซบาสเตียนเท่านั้น
“พวกเธอดูกันไปเลย ฉันยังมีงานอื่นต้องทำอยู่น่ะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO