ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 274

ชารอนมาโผล่ในโถงทางเดินของห้องอาหาร เธอกำลังมองวิวกลางคืนผ่านหน้าต่างบานใหญ่อยู่ ในตอนนี้ ชารอนรู้หายใจหายคอคล่องกว่าตอนที่อยู่ด้านในมาก

ทันใดนั้น โทรศัพท์ในมือของชารอนพลันดังขึ้น เธอกดปุ่มรับสายและถามขึ้น “มีอะไรเหรอ ไรลี่ย์?”

“ชาร์ ฉันรู้มาว่าคืนนี้เธออยู่กับยูจีน คืนนี้เธอยังจะกลับบ้านอยู่ไหม?”

“ไม่ต้องมาคิดเยอะเลย ฉันแค่มางานเลี้ยงกับเขา แค่นั้นแหละ เดี๋ยวฉันกลับไป" เธอพลันรู้สึกว่าน้ำเสียงของเพื่อนสนิทตัวเองเปลี่ยนไป

“อ๊า ไม่ต้องกลับเร็วขนาดนั้นก็ได้ ต่อให้เธอค้างคืนกับยูจีน ฉันก็ไม่ติดอะไรอยู่แล้ว เราต่างโต ๆ กันแล้วแหละน่า"

ไรลีย์พูดเหมือนแม่ที่อยากให้ลูกสาวแต่งงานไม่น้อยเลย

ชารอนขดริมฝีปากอย่างช่วยไม่ได้ “ใช่ เราทุกคนต่างก็โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว เพราะฉะนั้น เราก็น่าจะรู้ดีว่าไม่ควรทำเรื่องอะไรสิ้นคิดหรือโง่เขลา ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ไม่ต้องรอด้วย เธอเข้านอนก่อนเลยก็ได้"

ทว่า ทันทีที่ชารอนกำลังจะวางสาย ไรลีย์ก็ขึ้นเสียงและตะโกน “นี่ ฉันพูดจริงนะ ฉันคิดว่ายูจีนเก่งกว่าไซม่อนสามีเก่าของเธออีก เขาทั้งหล่อและรวย ที่สำคัญที่สุด เขามีน้ำใจและอ่อนโยนกับเธอเสมอเลย ไม่ต้องคิดอะไรให้ซ้ำซ้อนเลยด้วยซ้ำ เร็วเข้าสิ รีบ ๆ ยอมรับผู้ชายคนนี้แล้วอยู่ด้วยกันสักที!"

อันที่จริง ชารอนเคยได้ยินคำพูดเดียวกันนี้นับล้านครั้งได้แล้ว นั่นเป็นเพราะไรลีย์มักจะบ่นเรื่องพวกนี้กับชารอนตลอดในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอใกล้จะหูแตกแล้วด้วย

“ก็ได้ ก็ได้ ขอโทษแล้วกันที่ทำให้เป็นห่วง เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเขาเอง ส่วนเธอก็เข้านอนได้แล้ว"

ชารอนวางสายไปโดยไม่รอให้เพื่อนรักตอบกลับเลย เธอไม่อยากฟังเสียงบ่นของไรลี่ย์ในตอนนี้

ทันทีที่ชารอนตัดสาย เธอก็กำลังจะกลับไปที่ห้องเต้นรำ แต่ทว่า ทันทีที่ชารอนหันกลับมา เธอก็พบกับดวงตาอันแหลมคมของผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะในทันใด

โครงร่างที่สูงยาวเข่าดีของชายตรงหน้ากำลังพิงกำแพงอยู่ นอกจากนี้ เขายังหนีบบุหรี่อยู่ระหว่างนิ้วที่เรียวยาวด้วย เขาเคาะบุหรี่และทำเหมือนกับว่าชารอนไม่ได้อยู่ตรงนั้น

ชารอนกัดริมฝีปากของตัวเอง ทำไมเขาถึงมาอยู่ตรงนี้ล่ะ?

เขาควรอยู่กับคู่หมั้นไม่ใช่รึยังไงกัน?