วินาทีถัดมา ทันใดนั้น ไซม่อนก็พลันคว้ามือของชารอนเอาไว้ เขาถึงกับตรึงชารอนไว้กับกำแพงเหมือนเช่นเคย ในตอนนี้ ร่างกายของไซม่อนกำลังยืนอยู่ต่อหน้าชารอน
“คุณ...” ชารอนมองไซม่อนด้วยอาการตื่นตระหนก
ไซม่อนก้มหน้าลงมองดูชารอนอย่างเย็นชา หลังจากนั้น เขาก็พลันเผยยิ้มออกมา "คุณตั้งใจจะแต่งงานกับเขารึเปล่า?"
ผู้ชายตรงหน้าชารอนนั้นแปลกไม่น้อยเลย ทำไมเขาต้องสนใจเรื่องราวระหว่างเธอกับยูจีนด้วยล่ะ?
ถ้าทั้งสองไม่หย่ากัน ชารอนก็จะสามารถเข้าใจได้ว่าทำไมไซม่อนถึงโกรธ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าไซม่อนจะอ่อนไหวเกินไป
“คุณรำคาญมากงั้นเหรอ?” ชารอนมองเข้าไปในดวงตาสีเข้มของไซม่อน
ทั้งสองอยู่ใกล้กันมากจนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจของไซม่อน มันยังคงมีกลิ่นเหมือนบุหรี่ติดอยู่
ไซม่อนกำลังยืนเอาหน้าเข้าหาชารอน ออร่าที่โดดเด่นแต่เย็นชาของไซม่อนทำให้บรรยากาศรอบตัวกดดันไม่น้อย
ไซม่อนเม้มริมฝีปากเข้าหากัน สีหน้าของเขาเคร่งเครียดกว่าเดิม เขาจ้องมองชารอนโดยไม่ส่งเสียงอะไรออกมา
ชารอนเผยยิ้ม “ตอนนี้คุณหมั้นแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วฉันจะหาความสุขให้ตัวเองบ้างไม่ได้เลยรึไง?"
ทว่า สีหน้าของไซม่อนพลันตึงเครียดมากกว่าเก่า เขากล่าวคำพูดออกมาอย่างเย็นชา “คุณคิดว่าคนอย่างยูจีนสามารถให้ความสุขแบบไหนกับคุณได้?”
“ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบและทำให้ชารอนมีความสุขเอง ไม่ใช่นายสักหน่อย"
ยูจีนปรากฏตัวขึ้นในทันใด เขาเดินเข้ามาหาทั้งสองคน เมื่อยูจีนอยู่ห่างจากทั้งสองประมาณสองก้าว เขาก็หยุดเดิน ยูจีนมองดูไซม่อนอย่างเย็นชาและกล่าวคำพูดออกมา “ประธานแซคคารี่ ฉันว่านายควรปล่อยผู้หญิงของฉันได้แล้วนะ"
คำว่า 'ผู้หญิงของฉัน' นั้นทำให้ดวงตาของไซม่อนเย็นชายิ่งกว่าเดิม
ทันใดนั้น ชารอนกลับมารู้สึกตัวและผลักไซม่อนออกไปก่อนจะเดินไปหายูจีน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO