ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 289

แต่ทว่า มันถือเป็นเรื่องดี เพราะโฮเวิร์ดไม่ได้มุ่งเป้ามาที่ชารอนอีกต่อไปแล้ว มันจะได้ทำให้เธอใช้ชีวิตสะดวกขึ้น

ทั้งสองฝ่ายกำลังจะเริ่มทานกันแล้ว ทว่า ทันใดนั้นเอง ชายคนหนึ่งพลันวิ่งเข้ามาและแจ้งข่าวกับผู้จัดการเฮย์ส “ผู้จัดการครับ เอ่อ... ท่านประธานแซคคารี่อยู่ที่นี่ด้วยครับ” ชายที่วิ่งเข้ามาเป็นผู้ช่วยของผู้จัดการเฮย์ส เขาอาจจะกำลังรีบ ดังนั้น เขาจึงหอบเล็กน้อย

"ว่ายังไงนะ? ท่านประธานแซคคารี่งั้นเหรอ?” ผู้จัดการเฮย์สตกใจและโบกมืออย่างรวดเร็ว “งั้นรีบออกไปหาเขากับฉันก่อนเลย”

ชารอนอยู่ไกลจากทั้งสองมากนัก เธอได้ยินผู้ช่วยพูดว่ามีคนมา แต่ชารอนกลับไม่ได้ยินชื่อว่าใคร

ชารอนชำเลืองมองไปยังผู้จัดการเฮย์สด้วยความสงสัยในระหว่างที่เขากำลังวิ่งออกไปข้างนอก ถึงกระนั้น บุคคลนั้นก็ได้เดินเข้ามาแล้ว

โครงร่างสูงและตั้งตรงของชายผู้นั้นเดินเข้ามาพร้อมกับเปล่งออร่าที่ทรงอิทธิพลไม่น้อย

ทันทีที่ชารอนเห็นไซม่อน เธอก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?

ผู้จัดการเฮย์สกล่าวทักทาย “สวัสดีครับ ท่านประธานแซคคารี่ ทำไมคุณไม่บอกผมล่วงหน้าก่อนล่ะว่าคุณจะมา? ผมจะได้จัดเตรียมการต้อนรับดี ๆ ให้?"

ไซม่อนกวาดสายตามองทุกคนที่อยู่ในห้องรวมทั้งชารอนด้วย ทว่า ท่าทีของไซม่อนพลันอ่อนโยนไม่น้อย สีหน้าของเขาคาดเดาไม่ได้เลย

“ผมก็แค่อยากมาดูช่วงเวลาสุดท้ายนะครับ” เขากล่าวอย่างแผ่วเบา

ไซม่อนไม่ได้วางแผนอะไรเอาไว้ เพราะฉะนั้น เขาจึงมาทันทีที่ต้องการ

ทุกคนที่อยู่เคียงข้างโฮเวิร์ดยืนขึ้นเพื่อกล่าวทักทายไซม่อน พวกเขาให้ความเคารพไซม่อนกันอย่างมาก

“คุณลุง คุณลุงทานข้าวมารึยังเหรอครับ? มานั่งทานอะไรด้วยกันหน่อยไหม?” โฮเวิร์ดกลับกลายเป็นหลานชายที่เคารพไซม่อนมาก ในตอนนี้ ใครจะไปคิดล่ะว่าเขาจะเคยต่อยกับไซม่อนครั้งหนึ่งเพราะชารอน?

ชารอนก้มศีรษะลงรับประทานอาหารตรงหน้า เธอไม่ได้สนใจความโกลาหลที่อยู่ตรงหน้าเลย ในตอนนี้ ทั้งสองทีมกำลังแข่งขันกัน ดังนั้น เธอจึงไม่สามารถคุยอะไรกับไซม่อนได้

เธอคิดว่าไซม่อนคงจะไม่ยอมรับประทานอาหารกับพนักงานแน่ เนื่องจากชารอนรู้จักไซม่อนเป็นอย่างดี เขาเป็นคนเย็นชามาก แถมพนักงานในบริษัทเซ็นทรัล คอร์ปอเรชั่นก็กลัวเขาด้วย