ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 297

ผู้จัดการเฮย์สไม่เข้าใจเลย "ว่ายังไงนะครับ? แต่แถวรีสอร์ทของเราไม่มีลูกแมวเลยนะครับ... ” เขาบ่นพึมพำ

ชารอนหันหน้าหนีในระหว่างที่กำลังรู้สึกเคอะเขิน เธอก้มศีรษะลงและนิ่งเงียบไป

เมื่อสังเกตเห็นว่าผู้จัดการเฮย์สยังคงอยากตั้งคำถามต่อ ชารอนก็กระแอมออกมาเพราะกลัวว่าไซม่อนจะพูดอะไรไร้สาระออกไปอีกครั้ง “ผู้จัดการเฮย์สคะ คุณนัดพวกเรามาดูข้อมูลของรีสอร์ทไม่ใช่เหรอคะ?" เธอถาม

“อ่า ใช่ครับ ผมเกือบลืมไปเลย ถ้าทั้งสองคนไม่เป็นอะไรแล้ว ตามผมมาได้เลยครับ” ผู้จัดการเฮย์สหันกลับไป

ชารอนลุกขึ้นทันที แต่ทว่า ขาของเธอยังคงอ่อนแรงอยู่ เธอเกือบจะเสียการทรงตัวอีกรอบแล้ว ทว่า ในตอนนั้นเอง ไซม่อนก็เอื้อมมือออกมาเพื่อพยุงตัวเธอเอาไว้

ไซม่อนขยับเข้าไปใกล้หูของชารอนและกระซิบ “ยืนให้ตรงหน่อยสิ แม่ลูกแมวป่าตัวน้อยของผม” หลังจากนั้น เขาก็ปล่อยชารอนและเดินไปข้างหน้า

ชารอนจ้องไปยังแผ่นหลังของไซม่อนด้วยดวงตาเบิกกว้าง เธอกำลังสบถอยู่ในใจ 'ส่วนคุณก็คงเป็นแมวป่าจอมดุร้ายสินะ!'

เนื่องด้วยไซม่อนไม่ได้คิดจะอยู่ที่รีสอร์ทนี้นานเกินไป เขาจึงจัดสรรงานบางส่วนให้โฮเวิร์ดก่อนจากไป

ชารอนเองก็ยุ่งกับงานเช่นกัน ดังนั้น เธอจึงไม่มีเวลามายุ่งหรือสนใจว่าไซม่อนจะไปไหน

ในไม่ช้า มันก็ถึงเวลาที่พวกเขาจะต้องเก็งกำไรกันแล้ว ในตอนนี้ มีเพียงสามบริษัทเท่านั้นที่เข้าร่วมงานเก็งกำไรสำหรับแบบร่างการออกแบบ

ชารอนและเพื่อนร่วมงานสองสามคนตามยูจีนไปที่ห้องประชุม งานเก็งกำไรกำลังเกิดขึ้น

นอกจากนี้ พวกเขาเองก็พบไซม่อนและคนอื่นที่ทางเข้าหอประชุมด้วย ทันทีที่เห็นไซม่อน สายตาของชารอนก็ชะงักไป เขาทั้งแต่งตัวดีและหล่อเหลาเป็นพิเศษ

ที่ผ่านมา ชารอนยุ่งอยู่กับงานร่างการออกอยู่เสมอ ดังนั้น ทั้งสองจึงไม่ได้เจอกันมาพักหนึ่ง

ชารอนคิดว่าโฮเวิร์ดจะเป็นหัวหน้าทีมในวันนี้ ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงคิดว่าคงไม่ใช่ไซม่อนหรอก

ทั้งสองฝ่ายหยุดอยู่ที่หน้าทางเข้าหอประชุม ความตึงเครียดในอากาศระหว่างทั้งสองฝ่ายค่อนข้างรุนแรง

“สวัสดีครับ ประธานแซคคารี่” ยูจีนกล่าวทักทายไซม่อนก่อน ถึงอย่างไร ยูจีนก็ยังคงความสงบและสุภาพบุรุษเช่นเคย