ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 3

ไซม่อน แซคคารี่เผยสีหน้าแปลกไป "อย่ากังวลไปเลย ในฐานะคนเป็นพ่อแม่ คุณก็แค่ต้องดูแลลูกชายตัวเองให้ดีกว่านี้หน่อย"

“ใช่ เสื้อผ้าที่ท่านประธานแซคคารี่ใส่อยู่เป็นของสั่งทำพิเศษเชียวนะ คุณคิดว่าตัวเองจะจ่ายค่าชดเชยไหวไหมล่ะ?” แฟรงกี้ ซิมเมอร์ ผู้ช่วยของไซม่อนที่ยืนอยู่ข้างหลังพลันกล่าวคำพูดออกมา ก่อนหน้านี้ แฟรงกี้นี่แหละเป็นคนที่ดุลูกชายของชารอน

แฟรงกี้จ้องไปที่ชารอน 'กล้ามากเลยนะ! ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าใกล้ท่านประธานแซคคารี่ขนาดนี้มาก่อน!'

“มันก็แค่กางเกงตัวหนึ่งไม่ใช่เหรอครับ? ผมจ่ายเองก็ได้!” เซบาสเตียนพูดขึ้น ในเมื่อเขาเป็นคนก่อปัญหา เซบาสเตียนจึงไม่อยากปล่อยให้แม่ของตัวเองต้องรู้สึกอับอายขายขี้หน้า

ไซม่อนจ้องไปที่เด็กน้อยเซบาสเตียน เขาขมวดคิ้วทันทีและรู้สึกว่าตนคุ้นเคยกับเด็กน้อยตรงหน้าไม่น้อย

แฟรงกี้เผยเสียงหัวเราะ “เด็กน้อย หนูจะชดเชยยังไงล่ะ?”

เซบาสเตียนหยิบกระปุกออมสินที่อยู่ในกระเป๋าเป็ดสีเหลืองของตนออกมา จากนั้น เขาก็เทเงินสดที่มีทั้งหมดออกมา “นี่ไง เท่านี้พอไหมล่ะครับ?”

ไซม่อนมองไปที่เงินในกระเป๋า ดูเหมือนว่าเขาจะนึกถึงอะไรบางอย่างออกในระหว่างที่กำลังเผยสีหน้าสุดเย็นชาออกมา

เขาเผยยิ้มจาง ๆ และกล่าวคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ต่างไปจากตอนแรก “เก็บเงินไว้เถอะเจ้าหนู ครั้งหน้าก็มองทางให้มันดีกว่านี้หน่อยนะ”

“คุณลุงกำลังดูถูกผมอยู่เหรอ?” เซบาสเตียนขมวดคิ้วและมองไปยังชายที่ยืนสูงตระหง่าน

สำหรับตอนนี้ ชารอนไม่อยากที่จะโต้เถียงกับพวกเขาอีกต่อไปแล้ว เนื่องจากอีกฝ่ายไม่ได้คิดมากอะไร เธอจึงต้องการรีบออกไปจากตรงนี้

ชารอนรีบดึงลูกชายเข้าหาตัวเองและกล่าวขอโทษอีกครั้ง “ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะที่สร้างปัญหาให้คุณทั้งสอง”

หลังจากกล่าวขอโทษเสร็จ เธอก็รีบจูงมือลูกชายออกจากตรงนั้น ทว่า ทันใดนั้น เธอก็พลันเดินผ่านไซม่อนไปโดยบังเอิญ

ไซม่อนเองก็กำลังจะจากไปเช่นกัน แต่ทว่า ทันทีที่ชารอนเดินผ่านไป กลิ่นหอมที่เคยตราตรึงอยู่ในความทรงจำก็ลอยเข้าจมูกของไซม่อน

ไซม่อนหยุดชะงักไปชั่วครู่ทันที เขาหรี่ตาลงและหันกลับมามอง ถึงอย่างไร ชารอนกับลูกชายของเธอก็อยู่ห่างออกไปไกลแล้ว

ในชั่วพริบตา ทั้งชารอนและลูกชายก็เดินเข้าไปในกลุ่มฝูงชนของสนามบิน ถึงกระนั้น ไซม่อนยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

แฟรงกี้ที่รู้สึกงุนงงหันมามองเจ้านายของตนและถามขึ้นอย่างสงสัย “ท่านแซคคารี่ครับ คุณอยากให้เธอคนนั้นซื้อกางเกงให้ใหม่หรือยังไงกันเหรอครับ?”