ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 305

หัวหน้าของชายชุดดำพลันได้สติ เขากำลังถูกข่มขู่ด้วยท่าทางของไซม่อน แต่ถึงกระนั้น เขาไม่ยอมจำนน "นี่เป็นเรื่องของตระกูลนิวตันครับ ท่านประธานแซคคารี่ ได้โปรดอย่าเข้ามายุ่งเลยครับ"

ชารอนตกใจทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

'ตระกูลนิวตัน?'

'นายน้อยรองจากตระกูลนิวตัน?'

'เราจำได้ว่ายูจีนมีพี่ชายสามคน นายน้อยคนรองใช่พี่ชายคนที่สองของยูจีนรึเปล่า?'

'แต่เราไม่เคยรู้จักพี่ชายคนที่สองของยูจีนมาก่อนเลย แถมเราไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนด้วย ทำไมเขาต้องลักพาตัวเราแบบนี้ด้วยล่ะ?'

'ครั้งล่าสุด พี่ชายคนที่สามของยูจีนก็คือจิม คนที่ไล่เราออกโดยไม่มีเหตุผล แต่ในตอนนี้ พี่ชายคนที่สองของยูจีนต้องการลักพาตัวเราอีก ตระกูลนิวตันมีอะไรกับเรากันแน่นะ?'

ทว่า ไซม่อนไม่แยแสอะไรเลย “ฉันไม่สนหรอกว่ามันจะเป็นปัญหาของตระกูลนิวตันรึเปล่า แต่ถ้ามีผู้หญิงคนนี้เข้าไปเกี่ยว ฉันก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย"

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ไซม่อนจะไม่ยอมให้พวกผู้ชายชุดดำพาชารอนไปอย่างแน่นอน

“งั้นคงต้องเสียมารยาทแล้วล่ะครับ ท่านประธานแซคคารี่” หัวหน้าของชายชุดดำโบกมือ ชายชุดดำคนอื่นพุ่งเข้าไปหาไซม่อน ยกเว้นชายสองคนที่จับแขนชารอนอยู่

ชารอนรู้สึกกังวล "ระวังนะ!"

ไซม่อน แฟรงกี้และคนขับรถมีเพียงสามคนเท่านั้น แต่ทว่า อีกฝ่ายมีกันอยู่สี่คน พวกเขาจะสู้กับอีกฝ่ายไหวรึเปล่านะ?

ความกังวลของชารอนกลับไร้ประโยชน์ เธอไม่คาดคิดเลยว่าไซม่อนจะใช้กระบวนท่าราวกับเป็นนักมวยมืออาชีพแบบนี้ แฟรงกี้และคนขับก็เช่นกัน ในไม่ช้า พวกเขาทั้งสามก็ปราบชายชุดดำทั้งสี่ได้สำเร็จ

ชารอนอยากจะถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ทว่า ทันใดนั้นเอง หัวหน้ากลุ่มชายชุดดำพลันดึงมีดสั้นออกมาโจมตีไซม่อนจากด้านหลัง!

"ไซม่อน! ระวังข้างหลัง!" เธอตะโกนพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง

ไซม่อนกำลังวุ่นอยู่กับการต่อสู้กับชายชุดดำตรงหน้า เขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าเกิดอะไรขึ้นข้างหลัง เขาไม่ได้คาดคิดเอาไว้ด้วยว่าจะมีใครพุ่งเข้ามาโจมตีจากด้านหลัง แต่ทว่า ในตอนนั้นเอง ทันทีที่ได้ยินเสียงตะโกนเตือนของชารอน ไซม่อนก็เตะชายชุดดำที่อยู่ข้างหน้ากระเด็นออกไปแล้วหันกลับมาอย่างรวดเร็ว แต่ทว่า ไซม่อนหันมาช้าเกินไป มีดสั้นพุ่งลงมาใส่เขาแล้ว

ไซม่อนยกแขนขึ้นเพื่อป้องกัน มีดสั้นเฉือนแขนของเขา เลือดสีสดทำให้แขนเสื้อของไซม่อนฉุ่มไปด้วยสีแดงทันที

“ไซม่อน!” หัวใจของชารอนแทบหยุดเต้น เธอพยายามดิ้นรนสุดกำลัง แต่ทว่า ชายชุดดำก็รั้งเธอไว้